(საქართველოში)


ჰშვენის ვარდებზე გაზაფხულის შუქთა ქსოვილი -

დილა ვარაყით და საღამო - მოოქროვილი.

ჰგშვენით გვირგვინი - ბრილიანტით ოქროცურვილი,

ჰშვენის თქვენს გულში გაფურჩვნილი ვარდის სურვილი: -

 

შოთას გაფიცებთ! მივემსგავსოთ ნესტანის რაინდს,

ძველი სამშობლო ჩვენს სიზმრებში ვეძიოთ მაინც!..

დაგვირგვინებულს ფარ-შიმშერით დაუდგეთ მზირად

და ყვავილები მიუჩინოთ ნაზირ-ვეზირად -

მზეს შევაგებოთ თეთრი დროშა ნიანგოსანი! -

ასე გეძახით ნარ-ყვავილის ტკბილი მგოსანი!..

 

ვერ დავივიწყე ვეღარასგზით: ლურჯნი იანი,

დილის ქალწული, - ძვირფას თვლებით გვირგვინიანი,

ალუბლის თვალი და ტუჩები - ჩემი სიმდიდრე -

ვიმღერ და ვიმღერ სილამაზით - მზეს ვსუნთქამ ვიდრე, -

 

მაგრამ ჩემ გულშიც დაიკმევა სხვა მუჯამარი -

ჩემს შაირებსაც გაანათებს ჩემი თამარი!..


1917 წ.