შენი მუცელი გენიით გატენილი
თითონ გეენა და გიენა პოეტებისთვის.
ხარ ნატახტარი, ტახტებამდე ხარ ატანილი,
არწივის ჯიშო! გატეხილო მომეტებისთვის.
მე მინდა ვიყო იზრაელი, ლექსს დავეჭიდო,
მოვდრიკო მისი ძუძუები მოუდრეკელი.
შენი სიმსუქნე დაწველილი რიტმით დავჭედო,
დამლოცავს პოეტი - მიქელ მოდრეკილი.
შენ, დარწეულო ჩემი გვარის ქაფიან სისხლში...
........................................................................
ჩვენი ძვალები ზედ გაყრია, როგორც მარილი;
ღვთიშობლის კალთებს შენს ფაშვებზე ვხედავ მოტანილს...
სისქე ჯიქანი და ბარკალი გადამორილი.
ნასუქი ლეში გაგლეჯილი გიპოპოტამის...
.........................................................................
ყველა გათავდა! ნაწლავები დაყრილი დანით.
მონგოლის კნუტი კაპასია... ჯალალ-ედ-დინი.
ლიტრიან რახტით ტამერლანმა დაგხვრიტა ტანი,
მოსცურავ ეხლა, როგორც კუბო გადაჭედილი.
შენი თირკმელი ურაგანმა ქვიშას გარია.
ცა დასისხლული სოღანლუხზე გადმომდგარია...
1922 წ.
