წაიღეთ ჩემგან ეს სილამაზე,

წაიღეთ ჩემი თვალების ეშხი,

ოგონდ მაჩუქეთ ბედნიერება,

თუნდაც სულ ცოტა, თუნდ ერთი პეშვი.

წაიღეთ ჩემგან წვეთები ცრემლის,

ეს მარგალიტნი სულის შექმნილი,

გთხოვთ, შემარიგეთ ბედნიერებას,

რომ აღარ ვყავდე მას განდევნილი.

მოდით, წაიღეთ მშვენება თმების

და ეს სიწითლეც ამ ბაგეების,

მისი ცქერით რომ სულ მუდამ ტკბებით,

საწყისი ცოდვის და აღელვების.

წაიღეთ ხელის გულების სითბოც

და სინატიფეც თუგინდ თითების,

გულს ნუ წამართმევთ ერთადერთს მხოლოდ,

მე მის გარეშე აღარ ვიქნები...


25.04.2007

შემცივდა და მზემ სხივები მომაფარა შიშველ მხრებზე,
ავტირდი და თვალს შეაშრო ცრემლი სითბომ,
მოვიწყინე... არ მაცადა არც მოწყენა და თითებზე
ჩუმად კოცნით მომეფერა... გამეღიმა ცოტაც თითქოს...
ფიქრს გავყევი... წყალს დაეცა და სინათლე მომაყარა,
ქარს მივენდე... თამაშიც კი აუკრძალა ჩემთან ნიავს,
მიმოფანტა ღრუბელი და წვიმაც აღარ მომაკარა...
განა ოდეს ვიფიქრებდი, რომ ვნახავდი მზეს ეჭვიანს?!...
მიმეძინა... აიკრიფა სხივები და მომასვენა,
აამღერა მერე დილით ისევ ჩემთვის ფრინველთ გუნდი,
აკაშკაშდა, სიყვარულით გამიღიმა, შემომხედა,
სიხარულით ჩამჩურჩულა: " დაგიბრუნდი! დაგიბრუნდი!"
შემომხედა თვალებში და შეცბა უცებ... დარდი ჰპოვა...
და მის სახეს განცვიფრებამ შეაყინა გაღიმებაც...
მიხვდა... მიხვდა, რომ სხვა მიყვარს და უსიტყვოდ მიმატოვა...
თუმცა ამით მან ხომ ჩემთვის თვის სიცოცხლეც გაიმეტა...


25.04.2007

ისევ სიბნელე... ისევ ღამე... და ისევ ქარი...
ისევ მდინარის ჩუმი ხმა თუ ტკბილი ბაასი...
კვლავ მოგონება... კვლავ ზმანება საყვარელ ქალის...
კვლავ მონატრება... კვლავ ტიკტიკი მწარედ საათის...
ისევ ფიქრები... მომავალი ნაცრისფერია...
ისევ დუმილი... დროს გაძლება უნდა ხანდახან...
ისევ ლოდინი... ჩემნაირიც ალბათ ბევრია...
ისევ ოცნება... თუ იმედი იქნა თანახმა...


25.04.2007