განა სიყვარულს აგვიანდება?

გინდაც ნუშის ხე მე მყავს თავდებად,

რომ გადათოვლილ იანვრის თვეში

იცის უეცრად ტოტის ანთება.

ირგვლივ თოვლია, ის კი ჩახჩახებს

და გინდაც ყინვამ დააძროს ხვალე,

ის არა დარდობს, უყვარს და ჰყვავის

და თითქოს ამბობს „ შენ გენაცვალე“.

განა სიყვარულს აგვიანდება?

მოსკდა გულში და ცეცხლი ავარდა,

ვინ დაიბარა, ვინ დაუძახა

შემოაქროლა თავისთავადა!

განა სიყვარულს აგვიანდება?

მას იტყვის, ვისაც დაუჭკნა გული!

დაე, ზამთარმა გამოიტყუოს

თუ გულში ცეცხლმა გაინავარდა.

თვალს ლულავ და ღაწვს გიბურავს

მელნისფერი წამწამთ ჩერო. -

და შენ ძალგიძს, მაგ ღიმილით

შენს წინ ღმერთიც შეაჩერო,

დაავიწყო ღელვა ზღვასა

და ცეცხლს გული გაუყინო,

ენა მისცე თვით სიჩუმეს,

მაგრამ არ კი მოუსმინო!..

...თვალს ლულავ და ბაგეს აპობ, -

ლალის ჯაჭვით გადანაბამს

და მაგ წუთში ჰქმნი და ამსხვრევ

თვით დასასრულს და დასაბამს!..

 

გამონაკვეთ ფიქალის მკერდს

თხელ მარმაშის ფარდა ჰფარავს -

და ეგ ფარდა რაღაც ჯადოს

მკეთრი ელვით დაუბზარავს.

და ნათლად ჩანს, ოქროს ჯვარი

როგორ გიმკობს გულის კარებს! -

ბრწყინავს, ბრწყინავს ოქროს ჯვარი

და ორ გუმბათს გიელვარებს!..

...გამონაკვეთ ფიქალის მკერდს

ჯადოსნური ფარდა ჰფარავს,

და მის ღელვა, წარსაწყმედად

ათი ათას გულს იპარავს!..

და მე მიკვირს... ეგ გული ხომ

ტაძარია შეცოდების,

შიგ ცდუნება ბუდობს მავნე

და კანდელი ბრწყინავს ვნების -

შიგ ლამაზი გველიც ცხოვრობს

და სატანა ათასგვარი.

მაშ მაგ არარწმენის ტაძარს

რათ ამშვენებს რწმენის ჯვარი?!

...მიკვირს, ღმერთი სილამაზემ

ისე როგორ შეისყიდა,

რომ მის ჯვარი - ბოროტების

სამრეკლოზე ჩამოჰკიდა?!..

რაც ცეცხლის ხელი მახელი,

განა კიდე ვარ ანდეზე?

დავწერე შენი სახელი

თბილისის ყველა ჭადრებზე.

მტკიცეა, შეულახველი

ყველა დაწერილ ანდერძზე.

ის უკვდავების მჭვრეტია,

ბევრია მისი მნატვრელი,

რადგანაც მონაჭედია

შენი თვალების ნათელით.

მოვიდეს თითონ მედეა,

შენთან ვინ არი ჩამთვლელი,

უშენოდ რაა თბილისი? -

უდაბნო დაუწვიმარი.

გინდ მარტო  შენი ღიმილით,

თბილისი მუდამ წინ არი...