როცა ჩემს თავზე საშიშარი ნამეხარია,

შენ გეჭიდები, შენ მოგმართავ, როგორც იარაღს...

შენი დანახვა და გამოვლა რა მიხარია,

თითქოს ქუჩაზე გაზაფხულმა გამოიარა!

მსურს ვიყო წნორი

გინდაც ღიღილო,

ოღონდ ივრის პირ

            დავიღიღინო!

ლეგა ქორივით აფრინდა ბოლი...

აირუმი დღე...

                        ნისლი მბუდარი -

თითქოს გულშია ჩამოსტამბული...

თითქოს უბეში გედოს სუდარი.

 

აივნებს ქარი მიაყრის ფოთლებს -

აფრინდებიან ქარვის ჩიტები,

გულს - შავი სევდა, შავად მდაღველი...

რა ვკითხოთ იობს? - მრავალის მომთმენს,

გაძღა სიმწარით

დათვრა ნაღველით!..

ფაფარიანი ვარსკვლავი არ სჩანს,

თუმც, სიკვდილამდე რაღა დრო დარჩა!

აღარც დიდება მოდის ფრიალით.

სალუკმაპურო შრომა და გარჯა,

გულშიც გრიგალი ფოთლით მფრინავი...