თავსა უფლად ნურვინ ჰგონებთ,
ყოველთ ესრეთ გაიგონეთ!
ერთგზის თქვენცა ტრფიალება
ჩემებრ მწარედ დაგიმონებთ.
მეცა ვიყავ მოქადული,
ვიდრე ჩემად მქონდა გული;
ჭირი ვერად შემიპყრვიდა,
აშიყთ მტანჯვი სიყვარული.
თუ ვინ ვნახი ფერ მიხდილი,
შვენებისდა მონად ქმნილი, -
ვსთქვი: თუ კაცსა ვითა შვენის
გული ესრედ უძლურ-ლბილი!
მაგრამ ჩემიც სულის ძალა
ერთმან წამმან სრულად ჰსცვალა:
გნახე, და მყის შენმა სახემ
შემიპყრა და შეცამსჭვალა!
მომესია სევდათ გუნდი,
შემომერტყა ბნელი ბუნდი;
ჯაჭვი დამსდვა მონებისა,
კისრად ვიღე და დავდუმდი.
მაშინ ვიგრძენ მეყვსეულად
სისხლი ცეცხლებრ აღგზნებულად;
ცრემლიანმან და მოხრავმან
ვეღარ ვიცან თავი სრულად.
