მიიკლაკნება მდინარე დაღმით
და თან მიჰყვება ცხოვრებაც თითქოს,
ფიქრისგან უკვე ძალიან დაღლილს
აღარ მაქვს თავი და მაინც ვფიქრობ.
მიიკლაკნება მდინარე საწყლად
და ძლივს მიათრევს უსუსურ ტალღებს,
მზეც მას დღითიდღე ცხოვრების მსგავსად
ნელ-ნელა აშრობს და სიკვდილს აჩვევს.
მიიზლაზნება მდინარე მდორედ,
დანებებულა ცხოვრების წესებს,
თუ მოვა წვიმა, ერთს გაიბრძოლებს
და ათქმევინებს პოეტებს ლექსებს...
მიდის ცხოვრება ნელი ნაბიჟით,
მიიკლაკნება მხოლოდღა დაღმით...
არ გებრალებით? ხელი გამიშვით!!!
არ მსურს სიცოცხლე ცხოვრებით დღლილს!!!


25.04.2007

მინდა აგიხდინო ყველა ნატვრა, შენთვის ვარსებობდე მინდა,
მინდა მოვყვებოდე შენს ნაკვალევს, გთხოვ, ნუ მომიშორებ გზიდან,
მინდა დაგიკრიფო მზის სხივები, გულზე გადაგფინო მძივად,
მინდა მიმოვფანტო ეს ღრუბელი, რომ არ მოგაკარო წვიმა.
შენ ხარ სინანული ჩემი, გრძნობა და სიგიჟე ფიქრთა,
თითქოს ბევრის მთქმელი, მაგრამ მაინც უპასუხო კითხვა,
შენით მიღამდება დღე და შენით მითენდება დილა,
შენ ხარ მონატრება ერთი, შენი მონატრება მტკივა...


25.04.2007

წაიღეთ ჩემგან ეს სილამაზე,

წაიღეთ ჩემი თვალების ეშხი,

ოგონდ მაჩუქეთ ბედნიერება,

თუნდაც სულ ცოტა, თუნდ ერთი პეშვი.

წაიღეთ ჩემგან წვეთები ცრემლის,

ეს მარგალიტნი სულის შექმნილი,

გთხოვთ, შემარიგეთ ბედნიერებას,

რომ აღარ ვყავდე მას განდევნილი.

მოდით, წაიღეთ მშვენება თმების

და ეს სიწითლეც ამ ბაგეების,

მისი ცქერით რომ სულ მუდამ ტკბებით,

საწყისი ცოდვის და აღელვების.

წაიღეთ ხელის გულების სითბოც

და სინატიფეც თუგინდ თითების,

გულს ნუ წამართმევთ ერთადერთს მხოლოდ,

მე მის გარეშე აღარ ვიქნები...


25.04.2007