გაქრნენ ფიქრები, გაქრა მუზა, გაქრა ოცნება,
გაქრა ღიმილი, გაშრა ცრემლი, სევდასაც ვერ ვგრძნობ,
დავცარიელდი! ვაი, როგორ დავცარიელდი...
სულში ბოროტად მომღიმარი წყვდიადი მეფობს.
გაქრნენ სიტყვები, გაქრა მზერა და მოლოდინი,
გაქრა ყოველი... შენთან ერთად ყოველი გაქრა...
ირგვლივ სიცივე, ისევ წვიმა და სიმარტოვე...
მე მხოლოდ ღამის ყრუ ჩურჩულით ვერთობი ახლა...
14.03.2008
მაოცებს მზერა მაგ თვალების აღსავსე ფიქრით,
მაოცებს სევდა უსასრულო, სულში რომ მალავ,
შენ რომ არა თქვა, სულ ყველაფერს თვალები იტყვის,
ბაგეც კი გაგთქვამს, გაიხსნება ისე ლამაზად.
ასწი წამწამნი, შემომხედე, რომ მე მათ ჩრდილში,
ყოველი აზრი ზედმიწევნით ამოვიკითხო...
თუ დავიკარგე უგზო-უკვლოდ შენსა ღიმილში,
გაფიცებ ყოველს, არასოდეს არ მომიკითხო!
19.10.2007
შემოდგომა ლამაზ წითელ-ყვითელ ფერებს
გადააბნევს ბალახს, გადააბნევს ხეებს,
აამღერებს ქარს და ღრუბლებს წვიმად დაცრის,
ფოლით მორთავს ქუჩებს, ნისლს ფარდებად გაშლის.
აივსება სევდით მდინარეთა ხმები,
ჩაეფლობა ფიქრში ბუმბერაზი მთები,
მდუმარება მოვა, დაიბუდებს ხევში,
ტყე ხანდახან როგორც ბერიკაცი ხვნეშის...
დაბნელდება... სუსხი იბატონებს ღამით,
და სიმკაცრით ალბათ შემაშინებს მაინც.
სიქათქათე წაშლის მერე ირგვლივ ყოველს...
ოღონდ ეხლა არა... გთხოვ, ნუ მიმატოვებ...
28.10.2007