1

1. {წ}იგნი შობისა იესუ ქრისტჱსი, ძისა დავითისი, ძისა აბრაჰამისი.

2.  აბრაჰამ შვა ისაკი; ისაკმან შვა იაკობი; იაკობ შვა იუდა და ძმანი მისნი;

3.  ხოლო იუდა შვა ფარჱზ და ზარა თამარისგან; და ფარეზ შვა ესრომ; და ეზრომ შვა არამ;

4. არამ შვ{ა ამი}ნადაბ; ამინადაბ შვა ნასონ; ნასონ შვა სალმონ;

5.  სალმონ შვა ბოოზ რექაბისგან; ბოოზ შვა იობედ რუთისგან; იობედ შვა იესე;

6. იესე შვა დავით მეფე; დავით მეფემან შვა სოლომონი ურიაჲს ცოლისაგან;

7. სოლომონ შვა რობოამ; {რობო}ამ შვა აბია; აბია შვა ასაფი;

8. ასაფ შვა იოსაფატ; იოსაფატ შვა იორამ; იორამ შვა ოზია;

9. ოზია შვა იოათამ; იოათამ შვა აქაზ; აქაზ შვა ეზეკია;

10.  ეზეკია შვა მანასე; მანასე შვა ამონი; ამონ შვა იოსია;

11.  იოსია შვა იოაკიმ; იოაკიმ შვა იექონია და ძმანი მისნი ტყუეობასა მას ბაბილოვნისასა.

12.  შემდგომად ტყუეობისა მის ბაბილოვნისა იექონია შვა სალათიელი; სალათიელმან შვა ზორობაბელ; ზორობაბელ შვა აბიუდ;

13.  აბიუდ შვა ელიაკიმ; ელიაკიმ შვა აზორ;

14.  აზორ შვა სადუკ; სადუკ შვა აქიმ; აქიმ შვა ელიუდ;

15.  ელიუდ შვა ელეაზარ; ელეაზარ შვა მატთან; მატთან შვა იაკობ;

16. იაკობ შვა იოსეფ, ქმარი მარიამისი, რომლისაგან იშვა იესუ, რომელსა ჰრქჳან ქრისტჱ.

17.  ყოველი ნათესავი აბრაამითგან ვიდრე დავითისა{მდე} ნათესავი ათოთხმეტ, და დავითისითგან ვიდრე ტყუეობადმდე ბაბილონისა ნათესავი ათოთხმეტ, და ტყუენვითგან ბაბილონისაჲთ ვიდრე ქრისტესამდე ნათესავი ათოთხმეტ.

18.  ხოლო იესუ ქრისტეს შობაჲ ესრეთ იყო: რამეთუ თხოილ იყო დედაჲ მისი მარიამ იოსეფისა. {და ვიდრე} შერთვადმდე მათა იპოვა მიდგომილ სულისაგან წმიდისა.

19. ხოლო იოსეფ, ქმარი მარიამისი, მართალი იყო და არა უნდა განმხილებაჲ მისი, იზრახა ფარულად განტევებაჲ მისი.

20.  და ვითარ იგი ამას ზრახვიდა ოდენ, აჰა, ანგელოზი უფლისაჲ ჩუენებით გამოუჩნდა მას და ჰრქუა: იოსებ, ძეო დავითისო, ნუ გეშინინ მიყვანებად მარიამისა, ცოლისა შენისა, რამეთუ რომელი-იგი მაგისგან იშვეს, სულისაგან წმიდისა არს.

21.  შვეს ძჱ და უწოდიან სახელი მისი იესუ, რამეთუ მან იჴსნეს ერი თჳსი ცოდვათა მათთაგა{ნ}.

22.  ესე ყოველი იქმნა, რაჲთა აღესრულოს თქუმული უფლისა მიერ წინაჲსწარმეტყუელისაგან, რომელი თქჳს:

23.  აჰა ქალწული მიუდგეს და შვეს ძჱ და უწოდიან სახელი მისი ენმანუელ, რომელ არს თარგმანებით: ჩუენ თანა ღმერთი.

24.  განიღჳძა იოსეფ ძილისაგან და ყო ეგრე, ვითარცა უბრძანა მას ანგელოზმა{ნ უფლისა}მან, და წარიყვანა ცოლი თჳსი.

25.  და არა იცოდა იგი, ვიდრემდე შვა ძჱ, და უწოდეს სახელი მისი იესუ.

 
2

1. ხოლო იესუ ქრისტეს შობასა ბეთლემს ჰურიასტანისასა, დღეთა ჰეროდეს მეფისათა, აჰა, მოგუნი აღმოსავალით მოვიდეს იერუსალჱმდ და იტყოდეს:

2.  სადა არს, {რომელი იგი იშვ}ა მეუფჱ ჰურიათაჲ? რამეთუ ვიხილეთ ვასკულავი აღმოსავალით და მოვედით თაყუანის-ცემად მისა.

3.  ვითარცა ესმა ესე ჰეროდე მეფესა, შეძრწუნდა და ყოველი იერუსალჱმი მის თანა.

4.  და შეკრიბნა ყოველნი მღდელთმოძღუარნი და მწიგნობარნი ერისანი და იკითხვიდა მათგან: სადა შობად არს ქრისტე?

5.  ხოლო მათ ჰრქუეს: ბეთლემს ჰურიასტანისასა, რამეთუ ესრე წერილ არს წინაჲსწარმეტყუელისა მიერ.

6.  და შენ ბეთლემ, ქუეყანაჲ იუდაჲსი, არასადა უმრწემეს ხარ მთავართა შორის იუდაჲსთა, რამეთუ შენ{გან} გამოვიდეს დიდი იგი მთავარი, რომელმან დამწყსოს ერი ჩემი ისრაჱლი

7.  მაშინ ჰეროდე იდუმალ მოუწოდა მოგუთა მათ და გამოიკითხა მათგან ჟამი იგი გამოჩინებისა მის ვასკულავისაჲ.

8.  და წარავლინნა ბეთლემდ და ჰრქუა: მივედით და გამოიკითხეთ ყრმისა {მისთჳს} ჭეშმარიტად; რაჟამს ჰპოოთ, {მით}ხართ მე, რაჲთა მ{ე} მოვიდე და თ{ავყ}უანის-ვსცე.

9.  ხოლო მათ ვითარცა ესმა ესე მ{ე}ფისა მისგან, წ{ა}რვიდეს. და, აჰა, ესერა, ვარსკულავი იგი, რომელი იხილეს აღმოსავალით, წინაუძ{ღო}და მათ, ვიდრემდე {მ}ოვიდა და და{ადგრა, სადა}ცა იყო ყრმაჲ იგი.

10. {ხოლო მათ} ვითარცა იხილეს ვარ{სკ}ულავი იგი, გა{ნიხ}არეს სიხარულითა დიდითა ფრიად.

11.  და მოვიდეს სახლსა და იხილეს ყრმაჲ იგი მარიამის თანა, დედისა თჳსისა, და დავარდეს და თაყუანის-სცეს მას. {დ}ა აღახუნეს საუნჯეთა მათთა {და} მოართუეს მას ძღუენი: ოქროჲ, გუნდრუკი და მური.

12.  და მოიღეს ბრძანებაჲ ჩუენებით, რაჲთა არა მიაქციონ ჰეროდესა; არამედ სხჳთ გზით განეშორნეს და წარვიდეს სოფლად თჳსა.

13.  და ვითარცა განეშორნეს იგინი, აჰა, ანგელოზი უფლისაჲ გამოუჩნდა ჩუენებით იოსეფს და ჰრქუა: აღდეგ და წარიყვანე ყრმაჲ ეგე და დედაჲ მაგისი და ივლტოდე ეგჳპტედ და იყავ მუნ, ვიდრემდე გრქუა შენ, რამეთუ ეგულების ჰეროდეს მოძიებად ყრმისა მაგის და წარწყმედად ეგე.

14.  ხოლო იგი აღდგა და წარვიდა, წარიყვანა ყრმაჲ იგი და დედაჲ მისი ღამე და წარვიდა ეგჳპტედ და იყო მუნ ვიდრე აღსრულ{ებადმდე} ჰეროდჱსა.

15.  რაჲთა აღესრულოს თქუმული იგი უფლისა მიერ წინაწარმეტყუელისაგან, რომელ თქჳს: ეგჳპტით უწოდი ძესა ჩემსა.

16.  მაშინ ჰეროდე ვითარცა იხილა, რამეთუ მოიკიცხა მოგუთა მათგან, განრისხნა ფრიად და წარავლინნა და მოწყჳდა ყოველი ყრმები, რომელნი იყვნეს {ბეთლე}მს და ყოველთა საზღვართა მისთა ორით წლისაჲთგანნი და უდარესი, ჟამისა მისებრ, ვითარცა გამოიკითხა მოგუთა მათგან.

17.  მაშინ აღესრულა თქუმული იგი იერემია წინაწარმეტყუელისაჲ, რომელ თქუა:

18.  ჴმაჲ ჰრამაჲთ ისმა გოდებისაჲ და ტირილისაჲ და ღაღადებისაჲ მრავალი; ჰრაქელ სტიროდა შვილთა თჳსთა და არა უნდა ნუგეშინის-ცემის, რამეთუ არა არიან.

19.  ხოლო რაჟამს აღესრულა ჰეროდე, აჰა, ანგელოზი უფლისაჲ გამოეცხადა ჩუენებით იოსეფს ეგჳპტეს

20.  და ჰრქუა: აღდეგ და წარიყვანე ყრმაჲ ეგე და დედაჲ მაგისი და წარვედ ქუეყანად ისრაჱლისა, რამეთუ მოწყდეს, რომელნი ეძიებდეს სულსა მაგის ყრმისასა.

21.  ხოლო იგი აღდგა და წარმოიყვანა ყრმაჲ იგი და დედაჲ მისი და მოვიდა ქუეყანად ისრაჱლისა.

22.  და ვითარცა ესმა, რამეთუ არქელაოს მეფობს ჰურიასტანს ჰეროდეს წ{ილ, მა}მისა თჳსისა, შეეშინა მისლვად მუნ და ბრძანებაჲ მოიღო ჩუენებით და წარვიდა ქუეყანად გალილეაჲსა.

23. და მოვიდა, დაეშჱნა ქალაქსა მას, რომელსა ჰრქჳან ნაზარეთ, რაჲთა აღესრულოს თქუმული იგი წინაჲსწარეტყუელი{სა მიერ}, ვითარმედ: ნაზორეველ ეწოდოს.

 
3

1   მათ დღეთა შინა მოვიდა იოჰანე ნათლისმცემელი, და ქადაგებდა უდაბნოსა ჰურიასტანისასა.

2. და იტყოდა: შეინანეთ, რამეთუ მოახლებულ არს სასუფეველი ცათაჲ.

3.  რამეთუ ესე არს, რომელი-იგი თქუმულ არს ესაჲა წინაწარმეტყუელისა მიერ და იტყჳს: ჴმაჲ ღაღადებისაჲ უდაბნოსა ზედა: განმზადეთ გზაჲ უფლისაჲ და წრფელ ყვენით ალაგნი მისნი.

4.  ხოლო თავადსა იოჰანეს ემოსა სამოსელი თმისაგან აქლემისა და სარტყელი ტყავისაჲ წელთა მისთა; ხოლო საზრდელად მისა იყო მკალი და თაფლი ველური.

5.  {მ}აშინ განვიდოდა მისა იერუსალჱმი და ყოველი ჰურიასტანი და გარემო სოფლები იორდანისაჲ.

6. და ნათელ-ი{ღ}ებდეს იორდა{ნ}ესა ზედა მისგან {დ}ა აუვარებდეს {ც}ოდვათა მათთა.

7.  {და} ვითარცა იხილნა ფა{რ}ისეველნი და ს{ად}უკეველნი, მომავალნი ნათლის-ღებად მისგან, ჰრქუა მათ: ნაშობნო იქედნეთანო, ვინ გიჩუენა თქუენ სივლტოლაჲ მერმისა მისგან მომავალისა რისხვისა?

8. ყავთ უკუე აწ ნაყოფი, ღირსი სინანულისაჲ,

9.  და ნუ ჰგონებთ და იტყჳთ თავით თჳსით: მამაჲ გჳვის ჩუენ აბრაჰამი. ხოლო გეტყჳ თქუენ: შემძლებელ არს ღმერთი ქვათა მათგან აღდგინებად და შვილებად აბრაჰამისა.

10.  რამეთუ აწვე, ესერა, ცული ძირთა თანა ხეთასა ძეს. ყოველმან ხემან, რომელმან არა გამოიღოს ნაყოფი კეთილი, მოეკუეთოს და ცეცხლსა დაედვას.

11.  მე ნათელ-გცემ თქუენ წყლითა სინანულად, ხოლო შემდგო{მ}ად ჩემსა მომ{ა}ვალი უძლიერ{ჱს} ჩემსა არს, {რომლი}სა არა შემძ{ლე}ბელ ვარ მე ჴ{ამ}ლთა მისთა {ტჳრ}თვად. მან ნა{თე}ლს-გცეს თქუენ {ს}ულითა წმიდითა {დ}ა ცეცხლითა.

12.  რომლისაჲ ნიჩაბ{ი ჴ}ელსა მისსა, {და გან}წმიდოს კა{ლოჲ} თჳსი, შეკრიბოს იფქლი თჳსი საუნჯესა, ხოლო ბზჱ იგი დაწუას ცეცხლითა უშრეტითა.

13. მაშინ მოვიდა იესუ გალილეაჲთ იორდანედ იოჰანესა ნათლის-ღებად მისგან.

14.  ხოლო იოჰანე აყენებდა მას და ეტყოდა: მე შენგან მიჴმს ნათლის-ღებაჲ და შენ ჩემდა მოხუალ?

15.  მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: აცადე აწ, რამეთუ ესრე შუენის ჩუენდა აღსრულე{ბად ყო}ვლისა სიმართლისა. მაშინღა მიუშუა მას.

16.  და ნათელ-იღო იესუ და მუნქუესვე აღმოჴდა მიერ წყლით. და მეყსეულად განეხუნეს მას ცანი და იხილა სული ღმრთისაჲ გარდამომავალი, ვითარცა ტრედი, და მომავალი მის ზედა.

17.  და, აჰა, ჴმაჲ იყო ზეცით და თქუა: ესე არს ძჱ ჩემი სა{ყუარ}ელი, რომელი მთნავს.

 
4

1.  {მ}აშინ იესუ აღიყვანა სულისა მისგან უდაბნოდ გამოცდად ეშმაკისაგან.

2.  და დაიმარხა ორმეოცი დღე და ორმეოცი ღამე და უკუანაჲსკნელ შეემშია.

3.  და მოვიდა მისა გამომცდელი იგი და ჰრქუა მას: ძჱ თუ ხარ ღმრთისაჲ, თქუ, რაჲთა ქვანი ესე პურ იქმნენ.

4.  ხოლო მიუგო მან და ჰრქუა: წერილ არს, რამეთუ: არა ხოლო თუ პურითა ცხონდების კაცი, არამედ ყოვლითა სიტყჳთა, რომელი გამოვალს პირისაგან ღმრთისაჲსა.

5. მაშინ წარიყვანა იგი ეშმაკმან მან წმიდასა მას ქალაქსა და დაადგინა იგი გოდოლსა ზედა მის ტაძრისასა

6. ამიერ დაქუე, რამეთუ წერილ არს, ვითარმედ: ანგელოზთა მისთა უბრძანებიეს შენთჳს, და ჴელთა ზედა აღგიქუან შენ, ნუსადა წარსცე ქვასა ფერჴი შენი.

7.  ჰრქუა მას იესუ: მერმე წერილ არს: არა განსცადო უფალი ღმერთი შენი.

8.  მერმე აღიყვანა იგი ეშმაკმან მან მთასა მაღალსა ფრიად და უჩუენნა მას ყოველნი მეფო{ბანი და} დიდებაჲ მათ{ი}.

9.  და ჰრქუა მას: ესე ყოველი მიგცე შენ, და-თუ-ჰ{ვ}არდე და თაყუანის-მცე მე.

10.  მაშინ ჰრქუა იესუ: ვიდოდე, ეშმაკო, რამეთუ წერილ არს: უფალსა ღმერთსა შენსა თაყუანის-სცე და მას მხოლოსა ჰმსახ{უ}რებდე.

11.  მაშინ დაუტევ{ა} ეშმაკმან მა{ნ} მუნქუეს {და ანგელო}ზნი მოუჴდეს და ჰმსახურებდეს მას.

12.  {ხოლო} ესმა რაჲ უკუე იესუს, რამეთუ იოვანე საპყრობილედ მიეცა, წარვიდა გალილეად.

13.  და დაუტევა ნაზარეთი, მოვიდა, დაეშენა კაფარნაომდ ზღჳსკიდე{ს}ა საზღვართა {ზა}ბულონისთა {და} ნეფთალემის{თა},

14.  რაჲთა აღესრუ{ლო}ს სიტყუაჲ იგი ესაჲა წინაწარმეტყუელისა მიერ თქუმული:

15.  ქუეყანაჲ ზაბულონისი და ქუეყანაჲ ნეფთალემისი, გზაჲ ზღჳსაჲ წიაღ იორდანესა, გალილეაჲ წარმართთაჲ.

16.  ერი რომელი სხდა ბნელსა, იხილა ნათელი დიდი, და რომელნი სხდეს სოფლებსა და აჩრდილთა სიკუდილისათა, ნათელი გამოუბრწყინდა მათ.

17.  მიერითგან იწყო იესუ ქადაგებად და სიტყუად: ინანდით, რამეთუ მოახლებულ არს სასუფეველი ზეცათაჲ.

18.  და ვიდოდა იგი ზღჳსკიდესა მას გალილეაჲსასა, იხილნა ორნი ძმანი: სიმონ, რომელსა ერქუა პეტრე, და ანდრია, ძმაჲ მისი, ისათხევლებდეს სათხევლითა, რამეთუ მთხევლარ იყვნეს.

19.  და ჰრქუა მათ: მოვედით, შემო{მიდეგით} მე და გყვნე თქუენ {მ}ონადირე კაცთ{ა}].

20.  მათ მუნქუესვ{ე} დაუტევნეს სათხეველნი იგი და მისდევდეს მას.

21.  და წარვიდა მიერ, იხილნა სხუანი ორნი ძმანი: იაკობ ზებედესი, იოვანე, ძმაჲ მისი, ნავსა შინა ზებედეს თანა, მამისა მათისა, განჰკერვიდეს ბადეთა მათთა, {და უწო}და მათ.

22.  {ხოლო} მათ მუნქუეს{ვ}ე დაუტევეს {ნ}ავი იგი და მამაჲ მათი და შეუდგეს მას.

23. და მოჰვლიდა იესუ ყოველსა გალილეასა, ასწავლიდა შესაკრებელთა შინა მათთა, ქადაგებდა სახარებასა სასუფეველისასა და განჰკურნებდა ყოველთა სნეულებათა და ყოველთა არაძლებათა ერისათა.

24.  და განჴდა ჰამბავი იგი მისი ყოველსა ასურეთსა. და მოართუმიდეს მას ყოველსა სნეულებსა პირად-პირადითა სენითა და გუემითა შეპყრობილთა, ეშმაკეულთა და ცისად-ცისად გუემულთა და განრღუეულთა, და განკურნა იგინი:

25.  და მისდევდა მას ერი მრავალი. {გან}კურნა იგინი.

 
5

1. და ვითარ იხილა იესუ ერი მრავალი, აღჴდა მთად და ჯდა იგი მუნ. მოვიდეს მისა მოწაფენი მისნი.

2.  აღაღო პირი თჳსი. ასწავლიდა მათ და ეტყოდა:

3. ნეტარ გლახაკთა სულითა, რამეთუ მათი არს სასუფევე{ლი ...}

4.

5. {დაიმკჳდრ}ონ ქ{უეყანაჲ}.

6.  ნეტარ რ{ომელთა ჰშიო}დის და {სწყურო}დის ს{...}

7.

8.  ნეტ{... გუ}ლითა {...}

9.  ნეტარ {...}ლთა {...}

10.

11.  {...}დრი {...} და გ{...} და თქ{...}ნ ყო.

12.  {...თ}ქუენსა წინა .

13.  თქუენ ხართ მარილ ქუეყანისა. უკუეთუ მარილი იგი განქარდეს, რაჲთამე დაიმარილოს? არღარას შემძლებელ არნ იგი, გარნა განგდებად გარე და დათრგუნვად კაცთაგან.

14.  თქუენ ხართ ნათე{...} ზედა შე{...}.

15. არცა აღანთიან სანთელი და ქუე შედგიან იგი ჴჳმირსა. არამედ სასანთლესა ზედა, და ჰნათობნ ყოველთა, რომელნი არიედ სახლსა შინა.

16. ეგრე ნათობდინ ნათელი თქუენი წინაშე კაცთა, რაჲთა ხედვიდენ საქმეთა თქუენთა კეთილთა {...}.

17.  {შჯული}სა ანუ {წინაწა}რმეტყუელთა; არ{ა} მოვედ დაჴსნად, არამედ აღსრულებად.

18.  ხოლო მართლიად გეტყჳ თქუენ: ვიდრ{ე} წარსლვამდე ცის{ა} და ქუეყანისა,  იოტა  [ერთი, ანუ სა]სწაუ{ლი} არა წარჴდეს...

19.  [უკუეთუ ვინმე და]ჴსნეს ერთი {მცნებ}ათა ამათ{გან}ი მცირედთა{ჲ და} ასწავოს {ესრეთ} კაცთა, შე{ურ}აცხ ერქუას {მ}ას სასუფე{ვე}ლსა შინა ცათასა; [ხოლო რომელმან ყოს და] ასწა[ოს, მას დ]იდი [ერქუას სას]უფეველსა შინა ცათასა.

20.  [ხოლო გეტყჳ თქუენ]: არა თუ მატდეს სიმართლჱ თქუენი უფროჲს მწიგნობართასა და ფარისეველთასა, არასადა შეხჳდეთ სასუფეველსა ცათასა.

21. გასმიეს სამე, რამეთუ თქუმულ არს პირველთა მათ მიმართ: არა კაც-ჰკლა; ხოლო რომელმან მოკლას, თანამდებ არს საშჯელისა.

22.  ხოლო მე გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ყოველი რომელი განურისხნეს ძმასა თჳსსა ცუდად, თანამდებ იყოს სასჯელისა; რომელმან ჰრქუას ძმასა თჳსსა: შესულებულ, -- თანა-მდებ იყოს იგი კრებულისა; და რომელმან ჰრქუას ძმასა თჳსსა: ცოფ, თანა-მდებ არს იგი გეჰენიასა მას ცეცხლისასა.

23.  შე-თუ-სწი{რვიდე} შესაწირავსა შენსა საკურთხეველსა ზედა და მუნ მოგეჴსენოს, ვითარმედ ძმაჲ შენი გულ-ძჳრ რაჲმე იყოს შენთჳს,

24.  დაუტევე მუნ შესაწირავი იგი შენი წინაშე საკურთხეველსა შენსა და მივედი პირველად და დაეგე ძმასა შენსა, და მაშინ მოვედ და {შეწირე} მსხუერპლი იგი შენი.

25.  {ი}ყავ მართლ განმზრახველ მოსაჯულისა შენისათჳს ადრე, ვიდრე გზასაღა იყო მის თანა, ნუუკუე მიგცეს მოსაჯულმან მან შენმან მსაჯულსა, და მსაჯულმან მან მიგცეს შენ მტარვალსა, და საპყრობილედ შეგაგდონ შენ.

26.  მართლიად გეტყჳ შენ: ვერ გამოხჳდე მიერ, ვიდრე არა მისცე შენ შეურაცხი იგი დანგიცა.

27.  გასმიეს, რამეთუ თქუმულ არს: არა იმრუშო.

28.  ხოლო მე გეტყჳ თქუენ: ყოველი რომელი ხედვიდეს დედაკაცსა გულის-თქუმად მისა, მუნქუესვე იმრუშა მის თანა გულსა შიდა თჳსსა.

29.  უკუეთუ თუალი შენი მარჯუენჱ გაცთუნებდეს შენ, აღმოიღე და განაგდე იგი შენგან, რამეთუ უმჯობე არს შენდა, რაჲთა წარწყმდეს ერთი ასოთა შენ{თაგანი}, და ნუ ყოველი გუამი შენი შთავარდებინ გეჰენიასა.

30.  და თუ მარჯუენჱ ჴელი შენი გაცთუნებდეს შენ, მოიკუეთე იგი და განაგდე შენგან, რამეთუ უმჯობეს არს შენდა, რაჲთა წარწყმდეს ერთი ასოთა შენთაგანი, და ნუმცა ყოველი გუამი შენი შთავარდების გეჰენიასა.

31.  თქუმულ არს: რომელმან დაუტეოს ცოლი თჳსი, ეცინ მას განსატევებელი წიგნი.

32.  ხოლო მე გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ყოველმან რომელმან დაუტევოს ცოლი თჳნიერად სიტყჳსა სიძვისაჲსა, ამრუშოს იგი; და რომელმან დატევებული {ცოლ-იყ}ოს, იმრუშებდეს.

33.  {მ}ერმე გასმიეს, რამეთუ თქუმულ არს პირველთა: არა ცილი ჰფუცო, არამედ მისცე უფალსა ფიცი შენი.

34.  ხოლო მე გეტყჳ თქუენ: ნუ ჰფუცავთ ყოლად ნუცა ცასა, რამეთუ საყდარი არს ღმრთისაჲ.

35.  ნუცა ქუეყანასა, რამეთუ კუარცხლბერკია ფერჴთა მისთაჲ; ნუცა იერუსალჱმსა, რამეთუ ქალაქი არს დიდისა მეუფისაჲ.

36.  ნუცა თავსა შენსა ჰფუცავ, რამეთუ ვერშემძლებელ ხარ ერთისა თმისა განთეთრებად ანუ დაშავებად.

37.  არამედ იყავნ სიტყუაჲ თქუენი: ჰჱ -- ჰე და: არაჲ -- არა. ხოლო უმეტესი ამათსა ეშმაკისაგანი არს.

38.  გასმიეს, რამეთუ თქუმულ არს: თუალი თუალისა წილ და კბილი კბილისა წილ.

39.  ხოლო მე გეტყჳ თქუენ: ნუ უჴდებით ბოროტსა, არამედ გცეს თუ ვინმე მარჯუენესა ღაწუსა შენსა, მიუპყარ შენი ერთიცა.

40.  და რომელსა უნდეს სასჯელად შენდა და კუართისა შენისა მიღებად, მიუტევე მას ფიჩჳცა შენი.

41.  და თუ ვინმე წარგიძღუანებდეს შენ მილიონ ერთ, მივედ შენ მის თანა ორცა.

42.  რომელი გთხოვდეს {შენ, მ}იეც; და რომელსა უნდეს ვასხებად შენგან, ნუ გარემიიქცევ პირსა. .

43.  გასმიეს, რამეთუ თქუმულ არს: შეიყუარო მოყუასი შენი და მოიძულო მტერი შენი.

44.  ხოლო მე გეტყჳ თქუენ: ჰყუარობდით მტერთა თქუენთა, აკურთხევდით მწყევართა თქუენთა და ულოცევდით, რომელნი {მიგხ}უეჭდენ თქუენ.

45.  რაჲთა იყვნეთ შვილ მამისა თქუენისა, რომელ არს ცათა შინა, რამეთუ მზჱ მისი აღმოავლინის ბოროტთა ზედა და კეთილთა და წჳმნ მართალთა ზედა და ცოდვილთა.

46.  უკუეთუ ჰყუარობდეთ მოყუარეთა თქუენთა ხოლო, რაჲ სასყიდელ გაქუნდეს თქუენ? არა მეზუერეთაცა ეგრევე ყვიანა?

47.  და თუ მოიკითხვიდეთ მეგობართა თქუენთა ხოლო, რაჲ უმეტეს ჰყოთ? არა წარმართთაცა ეგრევე ყვიანა?

48.  იყვენით სრულ, ვითარცა მამაჲ თქუენი ცათა შინა სრულ არს.

 
6

1.  ხ~ ეკრძალენით ქველისსაქმესა თქუენსა, ნუ იქმთ წინაშე კაცთა სახილველად მათა; უკუეთუ არა, სასყიდელ არა გაქუნდეს მამისა თქუენისაგან, რომელ არს ცათა შინა.

2.  რაჟამს იქმოდი ქველისსაქმესა შენსა, ნუ ჰქადაგებ წინაშე შენსა, ვითარცა-იგი ორგულთა ყვიან, შოვრის შესაკრებელთა და შოვრის უბნებსა, რაჲთა იდიდნენ იგინი კაცთაგან, რამეთუ მათგან მიიღიან სასყიდელი მათი.

3.  ხოლო შენ რაჟამს ქველს-იქმოდი, ნუ აგრძნობნ მარცხენჱ შენი, რასა იქმოდის მარჯუენჱ შენი.

4. რაჲთა {იყოს ქ}ველისსაქმჱ იგი შენი ფარულად; დ{ა} მამაჲ შენი რომელი ხედავს დაფარულთა, მოგაგოს შენ ცხადად.

5.  და რაჟამს თაყუანის-სცემდეთ, ნუ იყოფით, ვითარცა ორგულნი, რამეთუ უყუარნ მათ შოვრის შესაკრებელთა და ურაკპარაკთა თაყუანის-ცემაჲ, რაჲთამცა აუცნეს კაცთა. {მართლ}იად გეტყჳ თქუენ: იგი არს სასყიდელ მათდა.

6.  ხოლო შენ რაჟამს თაყუანის-სცემდე, შევედ საუნჯესა შენსა და დაჰჴაშ კარი შენი და თაყუანის-ეც მამასა შენსა დაფარულად; და მამაჲ შენი რომელი ხედავს დაფარულთა, მოგაგოს მან შენ ცხადად.

7.  და რაჟამს ილოცვიდეთ, ნუ მრავლისმეტყუელ ხართ, ვითარცა ორგულნი, რამეთუ ჰგონებედ, ვითარმედ მრავლისმეტყუელებითა მით მათითა სასმენელ იყოს.

8.  ნუ ემსგავსებით მათ, რამეთუ უწყის მამამან თქუენმან, რაჲ გიჴმს თქუენ თხოვამდევე თქუენდა მისგან.

9.  ესრეთ ილოცევდით თქუენ: მამაო ჩუენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი,

10.  მოვედინ სუფევაჲ შენი, იყავნ ნებაჲ შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქუეყანასა ზედა.

11.  პური ჩუენი სამარადისოჲ მომეც ჩუენ დღეს

12. და მომიტევენ ჩუენ თანანადებნი ჩუენნი, რაჲთა ჩუენცა მიუტეოთ თანამდებთა ჩუენთა,

13.  და ნუ შემიყვანებ ჩუენ განსაცდელსა, უფალო, არამედ მიჴსნენ ჩუენ ბოროტისაგან; რამეთუ შენი არ{ს ს}უფევაჲ, ძალი და დიდებაჲ უკუნისამდე. ამჱნ.

14.  უკუეთუ მიუტევნეთ კაცთა შეცოდებანი მათნი, მოგიტევნეს თქუენცა მამამან თქუენმან, რომელ არს ცათა შინა.

15.  უკუეთუ არა მიუტევნეთ კაცთა შეცოდებანი მათნი, არცა მამამან თქუენმან მიგიტევნეს შეცოდებანი თქუენნი.

16.  და რაჟამს იმარხვიდეთ, ნუ იყოფით, ვითარცა ორგულნი, მწუხარე, რამეთუ განირყუნიან პირნი მათნი, რაჲთამცა უჩნდეს იგინი კაცთა მმარხველად. მართლიად გეტყჳ თქუენ, რამეთუ იგი არს სასყიდელი მათი.

17.  ხოლო შენ რაჟამს იმარხვიდე, იცხე თავსა შენსა და პირი შენი დაიბანე,

18.  რაჲთა არა უჩნდე კაცთა მმარხველ, არამედ მამასა შენსა, რომელ არს დაფარულსა შინა, მან მოგაგოს შენ ცხადად.

19.  ნუ დაიდებთ საფასეთა თქუენთა ქუეყანასა ზედა, სადა მღილმან და მჭამელმან განრყუნის, და სადა მპარავთა დათხარიან და განიპარიან.

20.  არამედ დაიდებდით თქუენ საფასეთა ცათა შინა, სადა არცა მღილმან, არცა მჭამელმან განრყუნის, და სადა მპარავთა ვერ დათხარიან და ვერცა გამოიპარიან.

21. რამეთუ სადა არიან საფასენი თქუენნი, მუნცა არიან გულნი თქუენნი.

22.  სანთელი ჴორცთაჲ არს თუალი. უკუეთუ თუალი შენი ნათელ იყოს, ყოველნი ჴორცნი შენნი ნათელ იყვნენ.

23.  უკუეთუ თუალი შენი ბოროტ იყოს, ყოველნი ჴორცნი შენნი დაბნელებულ იყვნენ. უკუეთუ ნათელი, რომელ არს შენ თანა, ბნელ არს, ხოლო ბნელი იგი რაოდენმე?

24.  ვერ ჴელ-ეწიფების ორთა უფალთა მონებად: ანუ ერთი იგი მოიძულოს და სხუაჲ იგი შეიყუაროს, ანუ ერთსა ერჩინ და ერთი შეურაცხ-ყვის. ვერ შემძლებელ ხართ მონებად ღმრთისა და მამონაჲსა.

25.  ამისთჳს გეტყჳ თქუენ: ნუ ზრუნავთ თავთა თქუენთათჳს, რაჲ სჭამოთ ანუ რაჲ სუათ; ნუცა ჴორცთა თქუენ\თათჳს*, რაჲ შეიმოსოთ. არა სული უფროჲს არს საზრდელისა და ჴორცნი სამოსლისა?

26.  მიხედეთ მფრინველთა ცისათა, რამეთუ არა სთესვენ, არცა მკიან, არცა შეიკრებენ საუნჯეთა, და მამაჲ იგი თქუენი, რომელ არს ცათა შინა, ზრდის მათ. არამე თქუენ უმჯობეს ხართ მფრინველთა?

27.  ვინ თქუენგანი ზრუნვიდეს და შეუძლოს შეძინებად ჰასაკსა თჳსსა წყრთა ერთ?

28.  და სამოსელისათჳს რაჲსა ზრუნავთ? მიხედეთ შროშანთა ველისათა, ვითარ-იგი აღორძნდის! არა შურებინ, არცა სთავნ.

29.  ხოლო გეტყჳ თქუენ: არცაღა სოლომონ ყოველსა მას დიდებასა თჳსსა შეიმოსა, ვითარ ერთი ამათგანი.

30.  უკუეთუ თივაჲ ველისაჲ, რომელ დღეს არს და ხვალისაგან თორნესა შთააგდიან, ღმერთმან ესრეთ შეამკვის, არამე უფროსღა თქუენ, მცირედმორწმუნენო?

31.  ნუ უკუე ზრუნავთ და იტყჳთ: რაჲ ვჭამოთ, ანუ რაჲ ვსუათ, ანუ რაჲ შევიმოსოთ?

32.  რამეთუ ამას ყოველსა წარმართნი ეძიებედ, რამეთუ უწყის მამამან თქუენმან ზეცათამან, რამეთუ გიჴმს თქუენ ესე ყოველი.

33. არამედ ითხოვდით პირველად სასუფეველსა ღმრთისასა და სიმართლესა მისსა, და ესე ყოველი შეგეძინოს თქუენ.

34.  ნუ ზრუნავთ ხვალისათჳს, რამეთუ ხვალე იგი ზრუნვიდეს თავისა თჳსისათჳს. კმა არს დღესა ამას ჭირი თჳსი.

 
7

1.  ნუ დასჯით, რაჲთა არა დაისაჯნეთ,

2.  და რომლითა სასჯელითა შჯიდეთ, მითცა ისაჯნეთ, და რომლითა საწყაულითა მიუწყოთ, მითცა მოგეწყოს თქუენ.

3.  რაჲსა ხედავ წუელსა თუალსა შიდა ძმისა შენისასა და თუალსა შიდა შენსა დჳრესა არა იხედავ?

4.  ანუ ვითარ ეტყჳ ძმასა შენსა: მაცადე და აღმოგიღო წუელი ეგე თუალით შენით, და, აჰა, ეგერა, დირე გიც თუალსა შენსა.

5.  ორგულო, აღმო-ღა-იღე პირველად დირჱ ეგე თუალისაგან შენისა, და მაშინ იხილო აღმოღებად წუელი თუალისაგან ძმისა შენისა.

6.  ნუ მისცემთ სიწმიდესა ძაღლთა, ნუცა დაუდებთ მარგალიტსა თქუენსა წინაშე ღორთა, რაჲთა არა დათრგუნონ იგი ფერჴითა მათითა და მოგექცენ და განგხეთქდენ თქუენ.

7.  ხ~ ითხოვდით, და მოგეცეს თქუენ; ეძიებდით, და ჰპოოთ; ირეკდით, და განგეღოს თქუენ.

8.  რამეთუ ყოველი რომელი ითხოვნ, მიიღის, და რომელი ეძიებნ, პოვის, და რომელი ირეკნ, განეღის.

9.  ხ~ იყოსმე ვინ თქუენთაგანი კაცი, რომელსა სთხოვდეს ძჱ თჳსი პურსა, ქვაჲ ნუ მისცესა მას?

10.  ანუ თუ თევზსა სთხოვდეს, გუელი ნუ მისცესა მას?

11.  უკუეთუ თქუენ, უკეთურთა, იცით ნიჭისა კეთილისა მიცემაჲ შვილთა თქუენთა, რაოდენ არა უფროჲს მამამან თქუენმან ზეცათამან მოსცეს მათ კეთილი, რომელნი სთხოვდენ მას.

12.  ყოველივე, რაჲცა გნებავს, რაჲმცა გიყვეს თქუენ კაცთა, ეგრეცა თქუენ ჰყოფდით მათა მიმართ, რამეთუ ეგრე არს შჯული და წინაწარმეტყუელნი.

13.  შევიდოდეთ იწროსა მას ბჭესა, რამეთუ ფართო არს ბჭჱ და ვრცელ არს გზაჲ, რომელმან მიიყვანის წარსაწყმედელად; მრავალ არიან, რომელნი ვლენან მიერ.

14.  რამეთუ იწრო არს ბჭჱ და წულილ გზაჲ, რომელმან მიიყვანის ცხორებად, და მცირედ არიან, რომელთა პოიან იგი.

15.  ხ~ ეკრძალენით ცრუწინაწარმეტყუელთა მათგან, რომელნი მოვიდოდიან თქუენდა სამოსლითა ცხოვართაჲთა, ხოლო შინაგან არიან მგელნი მტაცებელნი.

16.  ნაყოფისა მათისაგან იცნნეთ იგინი. მო-ნუ-ისთულიან ეკალთაგან ყურძენი ანუ კუროჲსთავთაგან ლეღჳ?

17.  ესრეთ ყოველმან ხემან კეთილმან ნაყოფი კეთილი გამოიღის, ხოლო ჯერკუალმან ხემან ნაყოფი ჯერკუალი გამოიღის.

18.  ვერ ჴელ-ეწიფების ხესა კეთილსა ნაყოფისა ჯერკუალისა გამოღებად, არცა ხესა  ჯერკუალსა ნაყოფისა კეთილისა გამოღებად.

19.  ყოველი ხჱ, არაგამომღებელი ნაყოფისა კეთილისაჲ, მოიკუეთოს და ცეცხლთა დაედვას.

20.  აწ უკუე ნაყოფისა მათისაგან იცნნეთ იგინი.

21.  არა ყოველმან რომელმან მრქუას მე: უფალო, უფალო! შევიდეს იგი სასუფეველსა ცათასა, არამედ რომელმან ყოს ნებაჲ მამისა ჩემისაჲ, რომელ არს ცათა შინა.

22.  მრავალთა მრქუან მე მას დღესა შინა: უფალო, უფალო, არა სახელითა შენითა ვწინაწარმეტყუელებდით და სახელითა შენითა ეშმაკთა განვასხემდით და სახელითა შენითა ძალსა მრავალსა ვიქმოდეთ?

23.  მაშინ ვჰრქუა მათ, ვითარმედ: არასადა გიცოდენ თქუენ, განმეშორენით ჩემგან ყოველნი მოქმედნი უსჯულოებისანი.

24.  ყოველმან რომელმან ისმინნეს სიტყუანი ესე ჩემნი და ყვნეს იგინი, ემსგავსოს იგი კაცსა ბრძენსა, რომელმან აღაშენა სახლი თჳსი კლდესა ზედა.

25.  და გარდამოჴდა წჳმაჲ, და წარმოეცნეს მდინარენი და ანქრევდეს ქარნი და ეცნეს სახლსა მას, და ვერ დაეცა, რამეთუ დამყარებულ იყო იგი კლდესა მას ზედა.

26.  და ყოველსა რომელსა ესმნენ სიტყუანი ესე ჩემნი და არა ყვნეს იგინი, ემსგავსოს იგი კაცსა ცოფსა, რომელმან აღაშენა სახლი თჳსი მქჳშასა ზედა.

27.  და გარდამოჴდა წჳმაჲ, და აღდგეს მდინარენი, და ქრიოდეს ქარნი, და ეცნეს სახლსა მას და დაეცა. და იყო დაცემაჲ იგი მისი დიდ ფრიად.

28. და იყო, რაჟამს წარასრულნა იესუ სიტყუანი ესე, უკჳრდა ერსა მას სწავლაჲ იგი მისი.

29.  რამეთუ იყო სწავლად მათა ჴელმწიფე და არა ვითარ მწიგნობარნი მათნი.

 
8

1.  და რაჟამს დამოვიდოდა იგი მიერ მთით, მისდევდა მას ერი მრავალი.

2.  და, აჰა, წარდგა მის წინაშე განბოკლებული და თაყუანის-სცემდა მას და ეტყოდა: უფალო, გინდეს თუ, შემძლებელ ხარ განწმედად ჩემდა.

3.  და მიყო ჴელი, შეახო მას იესუ და ჰრქუა: მნებავს, განწმიდენ! და მეყსეულად განწმიდნა იგი კეთროვნებისა მისგან.

4. ჰრქუა მას იესუ: ეკრძალე, ნუ ვის უთხრობ, არამედ მივედ და უჩუენე თავი შენი მღდელსა და შეწირე მსხუერპლი შენი, რომელი ბრძანა მოსე საწამებელად მათდა.

5.  და რაჟამს შევიდა იგი კაფერნაომდ, მოუჴდა მას ასისთავი, ევედრებოდა მას

6.  და ეტყოდა: უფალო: ყრმაჲ ჩემი ძეს სახლსა შინა ჩემსა დაჴსნილი ძჳრ-ძჳრად ტანჯული.

7. და ჰრქუა მას იესუ: მე მოვიდე და განვკურნო იგი.

8.  მიუგო მან ასისთავმან და ჰრქუა: უფალო, არა ღირს ვარ, რაჲთამცა სართულსა ჩემსა ქუეშე შემოხუედ, არამედ სიტყჳთ თქუ, და განიკურნოს ყრმაჲ იგი ჩემი.

9.  რამეთუ მეცა კაცი ვარ და საბრძანებელად ჩემდა არიან ერისა კაცნი; და ამას ვჰრქჳ: წარვედ! -- და წარვიდის; და სხუასა: მოვედ! -- და მოვიდის; და მონასა ჩემსა უბრძანი: ყავ ესე! -- და ყვის.

10.  ხოლო ესმა რაჲ ესე იესუს, დაუკჳრდა და ჰრქუა, რომელნი-იგი შეუდგეს: მართლიად გეტყჳ თქუენ: არცაღა ისრაჱლსა შოვრის ესოდენი სარწმუნოებაჲ მიპოვნიეს.

11.  ხოლო გეტყჳ თქუენ: მრავალნი მოვიდენ მზისაღმოსავალით და დასავალით და ინაჴ-იდგან აბრაჰამის თანა, ისააკის თანა და იაკობის თანა სასუფეველსა შინა ცათასა.

12.  ხოლო ნაშობნი იგი სასუფეველისანი განითხინენ ბნელსა მას გარესკნელსა. მუნ* იყოს ტირილი და ღრჭენაჲ კბილთაჲ.

13.  და ჰრქუა იესუ ასისთავსა მას: ვიდოდე და, ვითარცა გრწმენა, გეყავნ შენ! და განიკურნა ყრმაჲ იგი მისი მას დღესა შინა.

14.  და მოვიდა იესუ სახიდ პეტრესა და იხილა სიდედრი მისი, დავრდომილი მჴურვალებითა.

15.  და შეახო ჴელსა მისსა, და დაუტევა იგი სიცხემან მან და აღდგა და ჰმსახურებდა მას.

16.  და ვითარ დამწუხრდა, მოართუეს მას ეშმაკეულებ მრავალ, და განასხნა სულები იგი სიტყჳთ და ყოველივე იგი სნეულები განკურნა.

17.  რაჲთა აღესრულოს სიტყუაჲ იგი ესაია წინაწარმეტყუელისა თქუმული: მან უძლურებანი ჩუენნი თავს-ისხნა და სნეულებანი იტჳრთნა.

18.  იხილა რაჲ იესუ მრავალი ერი გარემო მისა, უბრძანა მათ წიაღმოსლვაჲ წიაღ ზღუასა.

19.  და მოუჴდა ერთი მწიგნობარი და ჰრქუა მას: მოძღუარ, მიგდევდე შენ, ვიდრეცა ხჳდოდი.

20.  და ჰრქუა მას იესუ: მელთა ჴურელი უჩს და მფრინველთა ცისათა -- სადგური, ხოლო ძესა კაცისასა არა აქუს, სადამცა თავი მიიდრიკა.

21.  ერთმან ვინმე მოწაფეთა მისთაგანმან ჰრქუა მას: უფალო, მიბრძანე მე პირველად მისლვად და დაფლვად მამისა ჩემისა.

22. ჰრქუა მას იესუ: შენ შემომიდეგ მე და უტევე მკუდართა მათ დაფლვად მკუდართა თჳსთა.

23.  და რაჟამს აღჴდა იგი ნავსა, მისდევდეს მას მოწაფენი მისნი.

24.  და, აჰა, ძრვაჲ იყო დიდ ზღუასა შინა ვიდრე დაფარვადმდე ნავისა მის ღელვათაგან. ხოლო მას თავადსა ეძინა.

25.  და მიუჴდეს მას მოწაფენი თჳსნი, განაღჳძეს და ჰრქუეს მას: უფალო, განმარინენ ჩუენ, რამეთუ წარვწყმდებით.

26.  და ჰრქუა მათ: რად გულმედგარ ხართ, მცირედმორწმუნენო? მაშინ აღდგა, შეჰრისხნა ქართა და ზღუასა, და იყო ყუდროება დიდ.

27.  ხოლო კაცებსა მას უკჳრდა და იტყოდეს: რაჲმე ვინ არს ესე, რამეთუ ქარნიცა და ზღუაჲცა ერჩიან მას!

28.  და ვითარ წიაღჴდა იგი მიერ წიაღ სოფელსა მას გადერელთასა, მოეგებვოდეს მას ორნი ეშმაკეულნი, სამარობნით გამომავალნი, საზარელნი ფრიად, ვიდრე ვერვინ შემძლებელ იყო წარსლვად მიერ გზით.

29.  და მუნქუესვე ღაღატ-ყვეს და იტყოდეს: რაჲ ძეს ჩუენი და შენი, იესუ, ძეო ღმრთისაო? მოსრულ ხარ აქა უჟამოდ გუემად ჩუენდა.

30.  და იყო შორს მათსა კოლტი ღორებისა მრავლისა მძოვარი.

31.  ხოლო ეშმაკნი იგი ევედრებოდეს მას და იტყოდეს: გან-თუ-გუასხამ ჩუენ, გჳბრძანე ჩუენ მისლვად კოლტსა იმას ღორებისასა.

32.  და ჰრქუა მათ: მივედით! ხოლო იგინი მივიდეს კოლტსა მას ღორებისასა. და მუნქუესვე მიიმართა ყოველმან მან კოლტმან კლდით კერძო ზღუად და მოწყდეს წყალთა მათ შიდა.

33.  ხოლო მეღორენი იგი ივლტოდეს ქალაქად, მიუთხრეს ყოველივე და ეშმაკეულთაჲცა მათ.

34.  და მუნქუესვე ყოველი იგი ქალაქი გამოეგებვოდა იესუს. და ვითარ იხილეს იგი, ევედრებოდეს მას, რაჲთამცა წარვიდა საზღვრით მათით.

 
9

1.  და აღჴდა ნავსა მას და წიაღმოჴდა და მოვიდა თჳსად ქალაქად.

2. და, აჰა, მოართუეს მას დაჴსნილი ერთი, რომელ იდვა ცხედარსა ზედა. და ვითარ იხილა იესუ სარწმუნოებაჲ იგი მათი, ჰრქუა დაჴსნილსა მას: ნუ გეშინინ, შვილო, მიგეტევნენ შეცოდებანი შენნი!

3.  და მუნქუეს ოდენ მწიგნობართაგანნი ვინმე იტყოდეს გულთა შიდა თჳსთა: ესე გმობს.

4.  და ვითარ გულისჴმა-ყო იესუ ზრახვაჲ იგი მათი, ჰრქუა მათ: რად ზრახავთ ძჳრსა გულთა შინა თქუენთა?

5.  რაჲ უადვილე არს თქუმად: მიგეტევნენ შენ ცოდვანი შენნი, -- ანუ თქუმად: აღდეგ და ვიდოდე?

6.  რამეთუ ჴელმწიფე არს ძჱ კაცისაჲ ქუეყანასა ზედა მიტევებად ცოდვათა მათთა. მაშინ ჰრქუა დაჴსნილსა მას: აღდეგ, აღიღე ცხედარი შენი და წარვედ სახიდ შენდა!

7. და აღდგა იგი და წარვიდა სახიდ თჳსა.

8.  იხილა რაჲ უკუე ერმან მან, დაუკჳრდა და ადიდებდეს ღმერთსა, რომელმან მოსცა ესევითარი ჴელმწიფებაჲ კაცთა.

9.  და წარვიდოდა იესუ მიერ, იხილა კაცი მჯდომარე საზუერესა ზედა, მატთეოს ერქუა სახელი, და ჰრქუა მას: შემომიდეგ მე. და აღდგა და მისდევდა მას.

10. და იყო, რაჟამს ინაჴ-ედგა მას სახლსა მას შინა, მრავალნი მეზუერენი და ცოდვილნი მოსრულ იყვნეს და ინაჴ-ედგა იესუს თანა და მოწაფეთა მისთა თანა.

11.  და ვითარ იხილეს ფარისეველთა მათ, ეტყოდეს მოწაფეთა მისთა: რაჲსათჳს მეზუერეთა თანა და ცოდვილთა ჭამს მოძღუარი თქუენი?

12.  ხოლო იესუს ვითარ ესმა, ჰრქუა მათ: არა უჴმს ცოცხალთა მკურნალი, არამედ სნეულთა.

13.  მივედით და იკითხეთ, რაჲ არს: წყალობაჲ მნებავს, და არა მსხუერპლი. რამეთუ არა მოსრულ ვარ ჩინებად მართალთა, არამედ ცოდვილთა.

14.  მაშინ მოუჴდეს მოწაფენი იოჰანესნი და ჰრქუეს მას: რად ჩუენ და ფარისეველნი ვიმარხავთ ფრიად, ხოლო მოწაფენი შენნი არა იმარხვენ?

15.  და ჰრქუა მათ იესუ: ნუთუ ეგების შვილთა საქორწინისათა გლოვაჲ ვიდრე სიძე მათ თანა არს? არამედ მოვიდენ დღენი, რაჟამს წარვიდეს მათგან სიძე, და მაშინ იმარხვიდენ.

16.  არავინ დაადგის სადგმელი ნახევისა უმურკველისაჲ სამოსელსა ზედა ძუელსა, რამეთუ გამოიღლიძის დგმულმან მან სამოსლისა მისგან, და უძჳრეს განხეთქილება იქმნის.

17. არცა შთაასხიან ღჳნოჲ ახალი თხიერთა ძუელთა; უკუეთუ არა, განსთქდიან თხიერნი იგი, და ღჳნოჲ იგი დაითხიის, და თხიერნი იგი წარწყმდიან. არამედ შთაასხიან ღჳნოჲ ახალი თხიერთა ახალთა, და ორნივე დაიმარხნიან.

18.  ამას რაჲ ეტყოდა მათ, აჰა, მთავარი ვინმე მოუჴდა, თაყუანის-სცემდა მას და ეტყოდა, რამეთუ: ასული ჩემი აწღა, ესერა, მოკუდა; არამედ მოვედ და დასდევ ჴელი შენი მის ზედა და ცხონდეს.

19.  და აღდგა იესუ და შეუდგა მას და მოწაფენი მისნი მის თანა.

20.  და, აჰა, ესერა, დედაკაცი ვინმე, რომელი იყო სისხლისა დინებასა ზედა ათორმეტ წელ, მოუჴდა ზურგით კერძო, შეახო ფესუსა სამოსლისა მისისასა.

21.  რამეთუ იტყოდა გულსა თჳსსა: შე-ხოლო თუ-ვახო სამოსელსა მისსა, ვცხონდე.

22. ხოლო იესუ მოიქცა, იხილა იგი და ჰრქუა: ნუ გეშინინ, ასულო! სარწმუნოებამან შენმან გაცხოვნა შენ. და ცხონდა დედაკაცი იგი მიერ ჟამითგან.

23. და იესუ ვითარ მივიდა სახლსა მის მთავრისასა, იხილა მუნ მგოსნები და ერი აღშფოთებული,

24.  და ჰრქუა მათ: განეყენენით, რამეთუ არა მოკუდა ქალი ესე, არამედ სძინავს. და ეკიცხევდეს მას.

25.  ხოლო ოდეს გარდაასხეს ერი იგი, შევიდა და უპყრა ჴელი მისი, და აღდგა ქალი იგი.

26.  და განჴდა ჰამბავი ესე მისი ყოველსა მას ქუეყანასა.

27.  და ვითარ წარვიდოდა მიერ იესუ, მოსდევდეს მას ორნი ბრმანი, ღაღადებდეს და იტყოდეს: მიწყალენ ჩუენ, ძეო დავითისო!

28. და რაჟამს შევიდა იგი სახიდ, მოუჴდეს მას ბრმანი იგი, და ჰრქუა მათ იესუ: გრწამს, ვითარმედ შემძლებელ ვარ ყოფად ესე? ჰრქუეს მას: ჰე, უფალო.

29.  მაშინ შეახო თუალთა მათთა და ჰრქუა: მსგავსად სარწუნოებისა თქუენისა გეყავნ თქუენ!

30.  და აღეხუნეს თუალნი მათ. და შეჰრისხნა მათ იესუ და ჰრქუა: იგულეთ, ნუმცა ვინ აგრძნობს!

31.  ხოლო იგინი გამოვიდეს და მიმოდადვეს იგი ყოველსა ქუეყანასა მას.

32.  და ვითარ იგინი გამოვიდეს, აჰა, მოართუეს მას კაცი ყრუჲ ეშმაკეული.

33.  და ვითარ განეყენა ეშმაკი იგი, იტყოდა ყრუჲ იგი, და დაკჳრვებულ იყო ერი იგი და იტყოდეს, ვითარმედ: არასადა ვინ ესრეთ ისრაჱლსა შორის გამოჩნდა.

34.  ხოლო ფარისეველნი იგი იტყოდეს: მთავრითა ეშმაკთაჲთა განასხამს ეშმაკთა.

35.  და მოჰვლიდა იესუ ქალაქებსა ყოველსა და დაბნებსა და ასწავებდა შესაკრებელთა შორის მათთა და ქადაგებდა სახარებასა სასუფეველისასა და განჰკურნებდა ყოველთა სენთა და უძლურებათა ერსა შორის.

36.  და ვითარცა იხილა ერი იგი, შეეწყალნეს იგინი, რამეთუ იყვნეს დამაშურალ და დაცჳვნებულ, ვითარცა ცხოვარნი, რომელთა არა აქუნ მწყემსი.

37. მაშინ ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა, ვითარმედ: სამკალი ფრიად არს, ხოლო მუშაკნი -- მცირედ.

38.  ევედრენით უფალსა სამკალისასა, რაჲთა გამოავლინნეს მოქმედნი სამკალსა თჳსსა.

 
10

1.  და მოუწოდა ათორმეტთა მოწაფეთა თჳსთა და მისცა მათ ჴელმწიფებაჲ სულთა ზედა არაწმიდათა, რაჲთა განასხმიდენ მათ; და განჰკურნებდენ ყოველთა სენთა და ყოველთა უძლურებათა.

2.  ხოლო ათორმეტთაჲ მათ მოციქულთაჲ არს სახელები ესე: პირველად სიმონ, რომელსა ეწოდა პეტრე, და ანდრია, ძმაჲ მისი, იაკობ ზებედესი და იოჰანე, ძმაჲ მისი,

3.  ფილიპე და ბართლომე, თომა და მათეოზ მეზუერე, იაკობ ალფესი და ლებეოს, რომელსა ეწოდა თადეოზ.

4.  სიმონ კანანელი და იუდა სკარიოტელი, რომელმანცა განსცა იგი.

5.  ესე ათორმეტნი წარავლინნა იესუ, ამცნო მათ და ჰრქუა: გზასა წარმართთასა ნუ ხუალთ და ქალაქსა სამარიტელთასა ნუ შეხუალთ.

6.  მივედით უფროჲს ხოლო ცხოვართა წარწყმედულთა სახლისა ისრაჱლისათა.

7.  და მი-რაჲ-ხჳდეთ, ქადაგებდით და იტყოდეთ, ვითარმედ: მოახლებულ არს სასუფეველი ცათაჲ

8.  უძლურთა განჰკურნებდით, კეთროვანთა განსწმედდით, ემშმაკთა განასხემდით; უსასყიდლოდ მიგიღებიეს, უსასყიდლოდცა მისცემდით.

9.  ნუ მოიგებთ ოქროსა, ნუცა ვეცხლსა, ნუცა პილენძსა სარტყელთა თქუენთა,

10.  ნუცა გუდაჲ გზასა, ნუცა ორი კუართი, ნუცა ჴამლნი, ნუცა არგანი, რამეთუ ღირს არს მოქმედი საზრდელისა თჳსისა.

11.  რომელსა ქალაქსა შეხჳდეთ ანუ დაბასა, გამოიკითხეთ, რომელი მას შინა ღირს იყოს, და მუნ დაიყოვნეთ ვიდრე გამოსლვამდე.

12.  ხოლო რაჟამს შეხჳდოდით სახლსა, მოიკითხეთ იგი და თქუთ: მშჳდობაჲ სახლსა ამას!

13.  და თუ ღირს იყოს სახლი იგი, მოვედინ მშჳდობაჲ იგი თქუენი მას ზედა; უკუეთუ არა ღირს იყოს, მშჳდობაჲ იგი თქუენი თქუენდავე მოიქეცინ.

14.  ხოლო რომელმან არა შეგიწყნარნეს თქუენ და არცა ისმინნეს სიტყუათა თქუენთაჲ, რაჟამს გამოხჳდოდით მიერ სახლით, ანუ ქალაქით, დაიყარეთ მტუერი ფერჴთაგან თქუენთა.

15.  მართლიად გეტყჳ თქუენ: ულხინულეს იყოს ქუეყანაჲ სოდომისაჲ და გომორისაჲ დღესა საშჯელისასა, ვიდრე ქალაქი იგი.

16.  აჰა, ესერა, მე მიგავლინებ თქუენ, ვითარცა ცხოვართა შორის მგელთა. იყვენით თქუენ მეცნიერ, ვითარცა გუელნი, და უმანკო, ვითარცა ტრედნი.

17.  ხოლო ეკრძალებოდეთ კაცთაგან, რამეთუ მიგცნენ თქუენ კრებულებსა, და შოვრის ურაკპარაკთა მათთა გგუემდენ თქუენ.

18. და წინაშე მსაჯულთა და მეუფეთა წარგადგინნენ თქუენ ჩემთჳს, საწამებელად მათა და წარმართთა.

19.  ხოლო რაჟამს მიგცემდენ თქუენ, ნუ ზრუნავთ, ვითარმე, ანუ რასამე იტყოდით, რამეთუ მიგცეს თქუენ მას ჟამსა შინა, რაჲ სთქუათ.

20.  რამეთუ არა თქუენ ხართ, რომელნი იტყოდით, არამედ სული იგი მამისა თქუენისაჲ, რომელი იტყოდის თქუენ თანა.

21.  რამეთუ მისცეს ძმამან ძმაჲ სიკუდიდ, და მამამან შვილი; და აღდგენ შვილნი დედა-მამათა ზედა თჳსთა და მოკლნენ იგინი.

22.  და იყვნეთ თქუენ მოძულებულ ყოელთაგან სახელისა ჩემისათჳს. ხოლო რომელმან დაითმინოს სრულიად, იგი ცხოვნდეს.

23.  ხოლო რაჟამს გდევნიდენ თქუენ ქალაქსა ამას შინა, მიივლტოდეთ სხუად. უკუეთუ მიერცა გდევნიდენ თქუენ, წარივლტოდეთ მიერ მერმესა. მართლიად გეტყჳ თქუენ: ვერ დაასრულოთ ქალაქები ისრაჱლისაჲ მოსლვადმდე ძისა კაცისაჲსა.

24.  არა არს მოწაფჱ უფროჲს მოძღურისა თჳსისა, არცაღა მონაჲ უფროჲს უფლისა თჳსისა.

25.  კმა არს მოწაფისა, იყოს თუ ვითარცა მოძღუარი თჳსი, და მონაჲ იგი, ვითარცა უფალი თჳსი. სადა მამასახლისსა ბერზებულით ხადოდეს, რაოდენ უფროჲს სახლეულთა მათ მისთა?

26.  ნუ გეშინინ მათგან, რამეთუ არა არს დაფარულ, რომელ არა განცხადნეს, არცა საიდუმლოჲ, რომელი არა გამოჩნდეს.

27.  რომელსა გეტყჳ თქუენ ბნელსა შინა, თქუთ ნათელსა, და რომელ ყურთა გესმეს, ქადაგებდით მას ერდოებსა ზედა.

28.  და ნუ გეშინინ მათგან, რომელნი-იგი მოსწყუედდენ ჴორცთა თქუენთა, ხოლო სულთა თქუენთა ვერშემძლებელ იყვნენ მოწყუედად. არამედ გეშინოდენ მისა უფროჲს, რომელსა ჴელ-ეწიფების სულთა ჴორცითურთ წარწყმედად გეჰენიასა შიდა.

29.  არა ორი სირი ერთის დანგის განიყიდის? და ერთიცა მათგანი არა დავარდის ქუეყანასა ზედა თჳნიერ მამისა თქუენისა.

30.  ხოლო თქუენნი თავისა თმანიცა ყოველნი აღრაცხილ არიან.

31.  ნუუკუე გეშინინ, რამეთუ მრავალთა სირთა უმჯობეს ხართ თქუენ.

32.  ყოველმან რომელმან აღმიაროს მე წინაშე კაცთა, აღვიარო იგი მეცა წინაშე მამისა ჩემისა, რომელ არს ცათა შინა.

33.  ხოლო რომელმან უვარ-მყოს მე წინაშე კაცთა, უვარ-ვყო იგი მეცა წინაშე მამისა ჩემისა, რომელ არს ცათა შინა.

34. ნუ ჰგონებთ, ვითარმედ მოვედ მე მიფენად მშჳდობისა ქუეყანასა ზედა; არა მოვედ მიფენად მშჳდობისა, არამედ მახჳლისა.

35.  რამეთუ მოსრულ ვარ განყოფად კაცისა მამისა თჳსისაგან და ასულისა -- დედისა თჳსისაგან და ძისცოლისა -- დედამთილისაგან.

36.  და იყვნენ მტერ კაცისა სახლეულნი თჳსნი.

37.  რომელსა უყუარდეს მამაჲ თჳსი გინა თუ დედაჲ თჳსი ჩემსა უფროჲს, იგი არა არს ჩემდა ღირს; და რომელსა უყუარდეს ძჱ თჳსი გინა თუ ასული თჳსი ჩემსა უფროჲს, იგი არა არს ჩემდა ღირს.

38.  და რომელმან არა აღიღოს ჯუარი თჳსი და არა შემომიდგეს მე, იგი არა არს ჩემდა ღირს.

39.  რომელმან პოოს თავი თჳსი, წარიწყმიდოს იგი; და რომელმან წარიწყმიდოს თავი თჳსი ჩემთჳს, მან პოოს იგი.

40.  რომელმან შეგიწყნარნეს თქუენ, მე შემიწყნარა; და რომელმან მე შემიწყნაროს, შეიწყნაროს მომავლინებელი ჩემი.

41.   რომელმან შეიწყნაროს წინაწარმეტყუელი სახელად წინაწარმეტყუელისა, სასყიდელი წინაჲსწარმეტყუელისაჲ მოიღოს; და რომელმან შეიწყნაროს მართალი სახელად მართლისა, სასყიდელი მართლისაჲ მოიღოს.

42.  და რომელმან ასუას ერთსა მცირეთაგანსა სასუმელ ერთ წყალი გრილი სახელად მოწაფისა, მართლიად გეტყჳ თქუენ, არავე წარუწყმდეს სასყიდელი მისი.

 
11

1.  და იყო, რაჟამს დაასრულა იესუ ბრძანებაჲ ესე ათორმეტთა მიმართ მოწაფეთა თჳსთა, წარიძრა მიერ სწავლად და ქადაგებად ქალაქებსა მათსა.

2.  ხოლო იოჰანეს ესმა საპყრობილეს შინა საქმენი იგი ქრისტჱსნი, მიავლინნა * მოწაფენი მისნი

3.  და ჰრქუა მას: შენ ხარა მომავალი იგი ანუ სხუასა მოველოდით?

4.  მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: მივედით და უთხართ იოჰანეს, რომელ გესმის და ხედავთ:

5.  ბრმანი აღიხილვენ, მკელობელნი ვლენან, განბოკლებულნი განწმიდნებიან, და ყრუთა ესმის, მკუდარნი აღდგებიან, და ჭირვეულთა ეხარების.

6.  და ნეტარ არს, რომელი არა სცთეს ჩემდა მომართ.

7.  ხოლო ესენი რაჲ წარვიდეს, იწყო იესუ სიტყუად იოჰანესთჳს: რაჲსა გამოხუედით უდაბნოდ ხილვად? ლერწმისა ქარისაგან რორინებულისა?

8.  არამედ რაჲსა გამოხუედით ხილვად? კაცისა, ჩჩჳლითა სამოსლითა შემკულისა? აჰა, ესერა, რომელნი ჩჩჳლითა მოსილ არიან, სახლთა შინა მეუფეთასა არიან.

9.  არამედ რაჲსა გამოხუედით ხილვად? წინაჲსწარმეტყუელისა? ჰე, გეტყუ თქუენ, და უფროჲსღა წინაწარმეტყუელისა.

10.  რამეთუ ესე არს, რომლისათჳს-იგი წერილ არს: აჰა, წარვავლინებ ანგელოზსა ჩემსა წინაშე პირსა შენსა, და განმზადოს გზაჲ შენი წინაშე პირსა შენსა.

11.  მართლიად გეტყჳ თქუენ: არა აღდგომილ არს შობილი დედათაგანი უფროჲს იოჰანესა ნათლისმცემელისა; ხოლო უმცირესი იგი სასუფეველსა მას შინა ცათასა უფროჲს მისა არს.

12.  და დღეთა მათგან იოჰანეს ნათლისმცემელისათა მოაქამდე სასუფეველი ცათაჲ იიძულების, და მძლავრნი მიიტაცებენ მას.

13.  რამეთუ ყოველნი წინაწარმეტყუელნი და შჯული იოჰანჱსამდე წინაწარმეტყუელებდეს.

14.  და თუ გნებავს შეწყნარებად, ეგე თავადი არს ელია, რომელ-იგი მოსლვად არს.

15.  რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ესმოდენ!

16.  რასამე ვამსგავსო ნათესავი ესე? მსგავს არს იგი ყრმათა, მსხდომარეთა შორის უბნებსა, რომელთა მოხადიან მოყუასთა მათთა

17. და ჰრქჳან: გისტჳნევდით, და არა ჰროკევდით; გიგოდებდით თქუენ, და არა ეტყებდით.

18.  რამეთუ მოვიდა იოჰანე, არცა ჭამდა და არცა სუმიდა, და იტყჳან, ვითარმედ: ეშმაკეულ არს.

19.  მოვიდა ძჱ კაცისაჲ, ჭამდა და სუმიდა, და იტყჳან: აჰა, კაცი მჭამელი და ღჳნისა მსუმელი, მეზუერეთა მეგობარი და ცოდვილთაჲ! და განმართლდა სიბრძნე იგი ნაშობთაგან მისთა.

20.  მაშინ იწყო იესუ ყუედრებად ქალაქებისა მის, სადა-იგი იქმნეს უმრავლესნი ძალნი მისნი, რამეთუ არა შეინანეს:

21.  ვაჲ შენდა, ქორაზინ, და ვაჲ შენდა, ბეთსაიდა! ვითარმედ ტჳროსს თუმცა და სიდონს იქმნნეს ძალნი, რომელნი იქმნეს თქუენ შორის, მაშინვე სამემცა ძაძითა ნაცარსა ზედა მსხდომარეთა შეინანეს.

22.  ხოლო გეტყჳ თქუენ: ტჳროსი და სიდონი უმოლხინეს იყოს დღესა მას სასჯელისასა, ვიდრე თქუენ.

23. ხოლო შენ, კაფარნაომ, ნუ ცადმდე აჰმაღლდები, არამედ ჯოჯოხეთამდე შთაჰჴდე, ვითარმედ სოდომს თუმცა იქმნნეს ძალნი რომელნი იქმნნეს შენ შორის, ჰგიანმცა დღენდელად დღემდის.

24.  რამეთუ გეტყჳ თქუენ: ქუეყანაჲ იგი სოდომისაჲ და გომორისაჲ უმოლხინეს იყოს დღესა მას სასჯელისასა, ვიდრე შენ.

25.  მას ჟამსა შინა იტყოდა იესუ და თქუა: აგიარებ შენ მამაო, უფალო ცისა და ქუეყანისაო, რამეთუ დაჰფარე ესე ბრძენთაგან და მეცნიერთა და გამოუცხადე ესე ჩჩჳლთა.

26.  ჰე, მამაო, რამეთუ ესრჱთ სათნო იყო შენ წინაშე.

27. ყოველივე მომეცა მე მამისა ჩემისა მიერ; და არა ვინ იცის ძჱ, გარნა მამამან; არცა მამაჲ ვინ იცის, გარნა ძემან; და რომლისაჲ უნდეს ძესა, გამოცხადების.

28. მოედით ჩემდა ყოველნი დამაშურალნი და რომელთა ტჳრთი მძიმე გეტჳრთა, და მე განგისუენო თქუენ.

29.  აიღეთ უღელი ჩემი თქუენ ზედა და ისწავეთ ჩემგან, რამეთუ მშჳდ ვარ და მდაბალ გულითა, და ჰპოოთ განსუენებაჲ სულთა თქუენთა.

30.  რამეთუ უღელი ჩემი ტკბილ არს და ტჳრთი ჩემი მცირე არს.

 
12

1.  მას ჟამსა შინა წარვიდოდა იესუ დღესა შაფათსა ყანობირსა მათსა. ხოლო მოწაფეთა მისთა შეემშია, და იწყეს მუსრვად თავისა ჴუვილისა და ჭამად.

2.  ხოლო ფარისეველთა მათ რაჲ იხილეს, ჰრქუეს მას: აჰა, ესერა, მოწაფენი შენნი იქმან, რომელი არა ჯერ-არს შაფათსა შინა საქმედ.

3.  ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: არა აღმოგიკითხავსა, რაჲ-იგი ყო დავით, ოდეს-იგი შეემშია, და მისთანათა მათ?

4.  ვითარ-იგი შევიდა ტაძარსა ღმრთისასა და პურნი იგი შესაწირავთანი შეჭამნა, რომელთაჲ არა ჯერ-იყო ჭამად მისა, არცა მისთანათა მათ, გარნა მღდელთა ხოლო?

5.  ანუ არა აღმოგიკითხავს შჯულსა, რამეთუ შაფათსა შინა მღდელთა ტაძარსა მას შინა შაფათი შეურაცხ-ყვიან და უბრალო არიან?

6.  ხოლო მე გეტყჳ თქუენ, ვითარმედ: ტაძრისა უფროჲს არს აქა.

7.  უკუეთუმცა გეცნა, რაჲ არს: წყალობაჲ მნებავს და არა მსხუერპლი, არცამცა შჯიდით უბრალოთა.

8.  რამეთუ უფალ არს ძჱ კაცისაჲ შაფათისაცა.

9.  და წარმოვიდა მიერ იესუ და მოვიდა შესაკრებელსა მათსა.

10.  და იყო მუნ კაცი, რომელსა ჴელი განჴმელ ედგა. და ჰკითხვიდეს მას და ეტყოდეს: უკუეთუ ჯერ-არს შაფათსა კურნებაჲ? რაჲთამცა შეასმინეს იგი.

11.  ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: ვინ არს თქუენგანი კაცი, რომელსა ედგას ცხოვარი ერთი, და შთავარდეს იგი შაფათსა შინა ჴნარცუსა, არამე უპყრას და აღადგინოს იგი?

12.  აწ უკუე რაოდენმე უმჯობეს არს კაცი ცხოვრისა? აწ ჯერ-არს შაფათსა შინა კეთილისა საქმე.

13.  მაშინ ჰრქუა კაცსა მას: განირათხ ჴელი შენი! და მან განირთხა, და განცოცხლდა, ვითარცა ერთი იგი.

14.  ხოლო ფარისეველნი იგი გამოვიდეს და ზრახვა-ყვეს მისთჳს, რაჲთამცა წარწყმიდეს იგი. და იესუ, ვითარ გულისჴმა-ყო, წარვიდა მიერ.

15. და მისდევდეს მას ერნი მრავალნი, და განკურნნა იგი ყოველნი.

16.  და შეჰრისხნა მათ, რაჲთა არა გამოაცხადონ იგი.

17.  რაჲთა აღესრულოს სიტყუაჲ იგი, ესაია წინაწარმეტყუელისა თქუმული.

18.  აჰა, ესერა, ძჱ ჩემი, რომელი გამოვირჩიე, რომელ სთნავს სულსა ჩემსა. დავდვა სული ჩემი მის ზედა და სამართალნი წარმართთა მიუთხრნენ.

19.  არა უჴდებოდის, არცა ღაღადებდეს, არცა ესმეს ვის უბნებსა ჴმაჲ მისი.

20.  ლერწამი დასხერილი არა შემუსროს, და პატრუკი აღნთებული არა დაშრტეს, ვიდრემდის გამოიღოს მძლედ სასჯელი.

21.  და სახელსა მისსა წარმართნი ესვიდენ.

22.  მაშინ მოართუეს მას ეშმაკეული ბრმაჲ და ყრუჲ, და განკურნა იგი, ვითარმედ ყრუჲ იგი და ბრმაჲ იტყოდესცა და ხედვიდესცა.

23.  და დაუკჳრდებოდა ყოველსა მას ერსა და იტყოდეს: ნუმცა ესე არს ქრისტე, ძჱ იგი დავითისი?

24.  ხოლო ფარისეველთა მათ ვითარ იხილეს, თქუეს: ესე არარაჲთ განჰჴდის ეშმაკთა მათ, გარნა ბელზებულითა, მთავრითა მით ეშმაკთაჲთა.

25.  ვითარ ცნა იესუ ზრახვაჲ იგი მათი, ჰრქუა მათ: ყოველი სამეუფოჲ, გავთული თავსა ზედა მისსა, აღოჴრდის; და ყოველი ქალაქი ანუ სახლი, განყოფილი თავსა ზედა თჳსსა, ვერ დადგეს.

26.  და თუ ეშმაკი ეშმაკსა განჰჴდის, თავსა ზედა თჳსსა გავთულ არს; ვითარმე უკუე ეგოს მეუფებაჲ იგი მისი?

27.  უკუეთუ მე ბელზებულითა განვჰჴდი ეშმაკთა, ძენი თქუენნი რომლითა განასხმენ? ამისთჳს იგინი მსაჯულ თქუენდა იყვნენ.

28.  უკუეთუ სულითა ღმრთისაჲთა განვჰჴდი მე ეშმაკთა, უკუე მოწევნულ არს თქუენ ზედა სასუფეველი იგი ღმრთისაჲ.

29. ანუ ვითარმე ვინ უძლის შესლვად სახლსა ძლიერისასა და ჭურჭრისა მისისა იავარის-ყოფაჲ, ვიდრე არა პირველად შეკრას ძლიერი იგი და მაშინღა სახლი იგი მისი იავარ-ყოს?

30.  რომელი ჩემ თანა არა არს, იგი ჩემდა მტერ არს; და რომელი არა შეჰკრებს ჩემ თანა, იგი განაბნევს.

31.  ამისთჳს გეტყჳ თქუენ: ყოველივე ცოდვაჲ და გმობაჲ მიეტეოს კაცთა, ხოლო სულისათჳს გმობაჲ არა მიეტეოს.

32. და თუ ვინმე თქუას სიტყუაჲ ძისა კაცისაჲსათჳს, მიეტეოს მას; ხოლო რომელმან თქუას სულისა წმიდისათჳს, არა მიეტეოს მას არცა ამას საუკუნესა, არცა მერმესა.

33.  ანუ ყავთ ხჱ იგი კეთილ და ნაყოფიცა იგი მისი კეთილ; ანუ ყავთ ხჱ იგი ჯერკუალ და ნაყოფი მისი ჯერკუალ; რამეთუ ნაყოფისაგან ხჱ საცნაურ იქმნის.

34.  ნაშობნო იქედნეთანო, ვითარ უძლოთ კეთილისა სიტყუად? რამეთუ თქუენ უკეთურნი ხართ, რამეთუ ნამეტავისაგან გულისა პირი იტყჳს.

35.  კეთილმან კაცმან კეთილისაგან საუნჯისა გამოიღის კეთილი, და ბოროტმან კაცმან ბოროტისაგან საუნჯისა გამოიღის ბოროტი.

36.  ხოლო მე გეტყჳ თქუენ: ყოველი სიტყუაჲ ცუდი, რომელი თქჳან კაცთა, მისცენ მისთჳს სიტყუაჲ დღესა მას სასჯელისასა.

37.  რამეთუ სიტყუათა შენთაგან განჰმართლდე და სიტყუათა შენთაგან დაისაჯო.

38.  მაშინ მიუგეს მას რომელთამე მწიგნობართაგანთა და ფარისეველთაგანთა და ჰრქუეს: მოძღუარ, გუნებავს შენგან სასწაულისა ხილვაჲ.

39.  ხოლო მან მიუგო მათ და ჰრქუა: ნათესავი უკეთური და მომრუშე სასწაულსა ეძიებს, და სასწაული არა ეცეს მას, გარნა სასწაული იონაჲს წინაწარმეტყუელისაჲ.

40.  რამეთუ ვითარცა იყო იონა მუცელსა მას ვეშაპისასა სამ დღე და სამ ღამე, ეგრე იყოს ძჱ კაცისაჲ გულსა შიდა ქუეყანისასა სამ დღე და სამ ღამე.

41.  კაცნი ნინეველნი აღდგენ სასჯელსა მას ნათესავსა ამას თანა და დასაჯონ იგი, რამეთუ შეინანეს ქადაგებასა იონაჲსსა; და, აჰა, ესერა, უფროჲს იონაჲსა არს აქა.

42.  დედოფალი იგი ბღუარისაჲ აღდგეს სასჯელსა მას ნათესავსა ამას თანა და დასაჯოს იგი, რამეთუ მოვიდა კიდით ქუეყანისაჲთ სმენად სიბრძნისა სოლომონისა; და, აჰა, უფროჲს სოლომონისა არს აქა.

43.  ხოლო რაჟამს არაწმიდაჲ იგი სული გამოვიდეს კაცისაგან, განვიდეს იგი ურწყულთა ადგილთა, ეძიებნ განსასუენებელსა ადგილსა და არა პოის.

44.  მაშინ თქჳს: მივიქცე სახიდ ჩემდა, ვინაჲთცა-იგი გამოვედ. და მოვიდის და პოვის იგი ცალიერი, მომართებული და განშუენებული და შემკული.

45.  მაშინ წარვიდის და მოიყვანის მის თანა სხუანი სულნი შჳდნი, უბოროტესნი მისა, და მოვიდის და დაემკჳდრის მუნ. და იქმნის უკუანაჲსკნელი კაცისაჲ მის უძჳრეს პირველისა მის. ესრეთ ეყოს ნათესავსაცა ამას უკეთურსა.

46.  და ვიდრე იგი ეტყოდაღა ერსა მას, აჰა, ესერა, დედაჲ მისი და ძმანი მისნი დგეს გარე და ეძიებდეს მას სიტყუად.

47.  მაშინ ჰრქუა ვინმე მას: აჰა, დედაჲ შენი და ძმანი შენნი დგანან გარე და უნებს რაჲმე სიტყუად შენდა.

48.  ხოლო იესუ მიუგო მეტყუელსა მას და ჰრქუა: ვინ არს დედაჲ ჩემი ანუ ვინ არიან ძმანი ჩემნი?

49.  და მიყო ჴელი მისი მოწაფეთა თჳსთა და თქუა: აჰა, დედაჲ ჩემი და ძმანი ჩემნი!

50.  რამეთუ რომელმან ყოს ნებაჲ მამისა ჩემისა ზეცათაჲსაჲ, იგი არს ძმაჲ, დაჲ და დედაჲ.

 
13

1.  მას დღესა შინა გამოვიდა იესუ სახლისა მისგან და დაჯდა ზღჳსკიდესა.

2.  და შეკრბა მისა ერი მრავალი, ვიდრემდე შესლვად მისა ნავად და დაჯდომად. და ყოველი იგი ერი ზღჳსკიდესა დგა.

3.  და ეტყოდა მათ მრავალსა იგავით და ჰრქუა: ესერა, გამოვიდა მთესვარი თესვად.

4. და თესვასა მას მისსა რომელიმე დავარდა გზასა ზედა. და მოვიდეს მფრინველნი ცისანი და შეჭამეს იგი.

5.  და სხუაჲ დავარდა კლდესა ზედა, სადა არა იყო მიწაჲ ფრიად; და მეყსეულად აღმოსცენდა, რამეთუ არა იყო სიღრმე მიწისაჲ.

6. მზჱ აღმოჰჴდა, დასცხა და, რამეთუ ძირნი არა დაებნეს, განჴმა.

7.  და სხუაჲ იგი დავარდა ეკალთა შორის, და აღმოსცენდეს ეკალნი და შეაშთვეს იგი.

8.  და რომელიმე დავარდა ქუეყანასა კეთილსა და მოსცემდა ნაყოფსა: რომელიმე -- ასსა, და რომელიმე-- სამეოცსა, და რომელიმე -- ოცდაათსა.

9.  რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ისმინენ!

10.  და მოუჴდეს მოწაფენი და ჰრქუეს მას: რაჲსათჳს იგავით ეტყჳ მათ?

11.  ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: რამეთუ თქუენდა მოცემულ არს ცნობად საიდუმლოჲ სასუფეველისა ცათაჲსაჲ, ხოლო მათდა არა მიცემულ არს.

12.  რამეთუ რომელსა აქუნდეს, მიეცეს მას და მიემატოს; და რომელსა არა აქუნდეს, და რომელღა იგი აქუნდეს, მო-ვე-ეღოს მას.

13.  ამისთჳს იგავით ვეტყჳ მათ, რამეთუ ხედვენ და არა ხედვენ, და ესმის და არა ესმის, და არცა გულისჴმა-ყვიან.

14.  და აღესრულების მათ ზედა წინაწარმეტყუელებაჲ იგი ესაია წინაწარმეტყუელისაჲ, რომელ თქუა: სმენით ესმოდის და არა გულისჴმა-ყონ, და ხედვით ხედვიდენ და არა იხილონ.

15.  რამეთუ განზრქნა გული ერისაჲ ამის, და ყურითა მძიმედ ისმინეს, და თუალნი მათნი დაიწუხნეს, ნუუკუე თუალითა იხილონ და ყურითა ისმინონ და გულითა გულისჴმა-ყონ, და მოიქცენ და განიკურნენ იგინი.

16.  ხოლო თუალნი თქუენნი ნეტარ არიან, რამეთუ ხედვენ, და ყურნი თქუენნი, რამეთუ ესმის.

17.  ამენ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ მრავალთა წინაჲსწარმეტყუელთა და მართალთა გული ეტყოდა ხილვად, რომელსა ხედავთ, და ვერ იხილეს, და სმენად, რომელი გესმის, და ვერ ესმა.

18.  თქუენ აწ ისმინეთ იგავი იგი მთესვარისაჲ.

19 .  ყოველსა რომელსა ესმინ სიტყუაჲ იგი სასუფეველისაჲ და არა გულისჴმა-ყვის, მოვიდის უკეთური იგი და მიიტაცის დათესული იგი გულსა მისსა. ესე იგი არს, რომელი-იგი გზასა თანა დაეთესა.

20.  ხოლო რომელი-იგი კლდოვანსა ზედა დაეთესა, ესე არს: რომელსა სიტყუაჲ იგი ესმინ, წუთ ერთ სიხარულით შეიწყნარის იგი.

21.  და რამეთუ ძირი არა აქუნ გულსა მისსა, არამედ საწუთრო არნ. რაჟამს უკუე არნ ჭირი ანუ დევნულებაჲ სიტყჳსა მისთჳს, მეყსეულად ცთის.

22.  ხოლო რომელი-იგი ეკალთა შიდა დაეთესა, ესე არს: რომელმან სიტყუაჲ იგი ისმინის, და ზრუნვამან ამის სოფლისამან და საცთურმან სიმდიდრისამან შეაშდვის სიტყუაჲ იგი, და უნაყოფო იქმნის.

23.  ხოლო რომელი-იგი ქუეყანასა კეთილსა დაეთესა, ესე იგი არს: რომელმან სიტყუაჲ იგი ისმინის და გულისჴმა-ყვის და გამოიღის ნაყოფი და ყვის: რომელმანმე -- ასი, რომელმანმე -- სამეოცი, რომელმანმე -- ოცდაათი.

24.  სხუაჲ იგავი დაუდგა მათ და ჰრქუა: მსგავს არს სასუფეველი ცათაჲ კაცსა მთესვარსა კეთილისა თესლისა აგარაკსა თჳსსა.

25.  და რაჟამს დაიძინეს კაცთა მათ, მოვიდა მისი მტერი და დასთესა ღუარძლი შორის იფქლსა და წარვიდა.

26.  რაჟამს უკუე აღმოსცენდა ჯეჯლი და ნაყოფი გამოიღო, მაშინღა გამოჩნდა ღუარძლი იგი.

27.  და მოვიდეს მონანი იგი მამასახლისისანი და ჰრქუეს მას: უფალო, არა კეთილი თესლი დასთესე აგარაკსა ამას შენსა? აწ ვინაჲ ჰრთავს ღუარძლი ესე?

28.  ხოლო მან ჰრქუა მათ: მტერმან კაცმან ყო ესე. მონათა მათ ჰრქუეს მას: გნებავს, თუ მივიდეთ და მოვჰმარგლოთ იგი?

29.  ხოლო მან ჰრქუა მათ: არა, ნუუკუე მომარგლასა მას ღუარძლისასა აღმოჰფხურათ მის თანა იფქლიცა.

30. აცადეთ თანად აღორძინებად ორთავე მიმკამდის; და ჟამსა მკისასა უბრძანო მომკალთა: შეკრიბეთ ღუარძლი იგი პირველად და დაკართ იგი ძნეულად დასაწუველად; ხოლო იფქლი იგი შეკრიბეთ საუნჯესა ჩემსა.

31.  სხუასა იგავსა ეტყოდა მათ და ჰრქუა: მსგავს არს სასუფეველი ცათაჲ მარცუალსა მდოგჳსასა, რომელ მოიღო კაცმან და დასთესა აგარაკსა თჳსსა,

32. რომელ უმცირეს არს ყოველთა თესლთა, ხოლო რაჟამს აღორძნდის, უფროჲს ყოველთა მხალთასა არნ, და იქმნის ხჱ, ვიდრე მოსლვადცა მფრინველთა ცისათა და დადრგომად რტოთა მისთა.

33.  სხუასა იგავსა ეტყოდა მათ: მსგავს არს სასუფეველი ცათაჲ ცომსა, რომელ მოიღის დედაკაცმან და შეჰრია ფქვილსა სამსა გრივსა, ვიდრემდის განაფუვნა ყოველი.

34.  ამას ყოველსა ეტყოდა იესუ იგავით ერსა მას, და უიგავოდ არას ეტყოდა მათ.

35. რაჲთა აღესრულოს სიტყუაჲ იგი წინაჲსწარმეტყუელისა თქუმული: აღვაღო იგავით პირი ჩემი და ვიტყოდი დაფარულთა სოფლისდაბადებითგანთა.

36.  მაშინ დაუტევა ერი იგი და მოვიდა სახიდ თჳსა იესუ. და მოუჴდეს მას მოწაფენი მისნი და ჰრქუეს: გჳთხარ ჩუენ იგავი იგი ღუარძლისაჲ და აგარაკისაჲ.

37.  მან მიუგო მათ და ჰრქუა: მთესვარი იგი თესლისა მის კეთილისაჲ ძჱ კაცისაჲ არს.

38.  აგარაკი არს ესე სასუფეველი, ხოლო კეთილი იგი თესლი ესე არიან ძენი სასუფეველისანი, და ღუარძლი იგი არიან ძენი უკეთურისანი.

39.  ხოლო მტერი იგი, რომელმან დასთესნა იგინი, ეშმაკი არს; და მკაჲ იგი არს აღსასრული ამის სოფლისაჲ; და მომკალნი იგი ანგელოზნი არიან.

40. ვითარცა-იგი შეკრიბიან ღუარძლი და ცეცხლითა დაწჳან, ეგრე იყოს აღსასრული ამის სოფლისაჲ.

41.  რამეთუ მოავლინნეს ძემან კაცისამან ანგელოზნი თჳსნი და შეკრიბნეს სუფევისაგან მისისა ყოველნი საცთურნი და მოქმედნი უშჯულოებისანი.

42.  და შესთხინენ იგინი საჴუმილსა მას ცეცხლისა აგზებულისასა. მუნ იყოს ტირილი და ღრჭენაჲ კბილთაჲ.

43.  მაშინ მართალნი გამობრწყინდენ, ვითარცა მზჱ, სასუფეველსა ცათასა. რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ისმინენ!

44.  კუალად მსგავს არს სასუფეველი ცათაჲ საუნჯესა, დაფარულსა ყანასა შინა, რომელი პოვა კაცმან და დამალა და სიხარულითა მით წარვიდა, და განყიდა ყოველი, რაჲცა აქუნდა, და მოიყიდა აგარაკი იგი.

45.  მერმე მსგავს არს სასუფეველი ცათაჲ კაცსა ვაჭარსა, რომელი ეძიებნ კეთილთა მარგალიტთა.

46.  და პოის რაჲ ერთი მრავალსასყიდლისა მარგალიტი, წარვიდა და განყიდა ყოველი, რაჲცა ედვა, და მოიყიდა იგი.

47.  მერმე კუალად მსგავს არს სასუფეველი ცათაჲ სათრომელსა, რომელ სდვიან ზღუასა და ყოვლისაგან თესლად-თესლადისა შეკრიბიან.

48.  რაჟამს უკუე აღივსის, გამოიღიან იგი ზღჳსკიდედ და დადვიან და განარჩიიან და შეკრიბიან კეთილი იგი ჭურჭელსა, ხოლო ჯერკუალი იგი გარე განაბნიიან.

49.  ეგრე იყოს აღსასრულსა ამის სოფლისასა: განვიდენ ანგელოზნი და განარჩინენ უკეთურნი მართალთაგან.

50.  და შთასთხინენ იგინი საჴუმილსა მას ცეცხლისასა. მუნ იყოს ტირილი და ღრჭენაჲ კბილთაჲ.

51.  გულისჴმა-ჰყავთა ესე ყოველი? ჰრქუეს მას: ჰე, უფალო.

52.  ხოლო მან ჰრქუა მათ: ამისთჳს ყოველი მწიგნობარი, დამოწაფებული სასუფეველსა ცათასა, მსგავს არს კაცსა მამასახლისსა, რომელმან-იგი გამოიღის საფასისა თჳსისაგან ახალი და ძუელი.

53.  და იყო, რაჟამს დაასრულა იესუ იგავები ესე, წარვიდა მიერ.

54.  და მოვიდა სოფლად თჳსა და ასწავებდა მათ შესაკრებელთა მათთა, და დაუკჳრდებოდა მათ და იტყოდეს: ვინაჲ არს ამისა სიბრძნე ესე და ძალნი?

55.  ანუ არა ესე არს ხუროჲსაჲ იგი ძჱ? არა დედასა მისსა მარიამ ჰრქჳან? და ძმათა მისთა -- იაკობ და იოსებ და სიმონ და იუდა?

56.  და დანი მისნი არა ყოველნი ჩუენ თანა არიან? ვინაჲ არს ამისა ყოველი ესე?

57.  და სცთებოდეს მისა მიმართ. ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: არა არს წინაჲსწარმეტყუელი შეურაცხ, გარნა სოფელსა თჳსსა და სახლსა შინა თჳსსა.

58. და არა ქმნნა მუნ ძალნი მრავალნი ურწმუნოებისა მათისათჳს.

 
14

1. მას ჟამსა შინა ესმა ჰეროდეს ჩოროროდსა ჰამბავი იესუსი,

2.  და ჰრქუა მონათა თჳსთა: ესე იოჰანე არს ნათლისმცემელი, იგი აღდგომილ არს მკუდრეთით, და ამისთჳს ძალნი იგი იქმნებიან მისგან.

3.  რამეთუ ჰეროდე მაშინ შეიპყრა იოვანე, შებორკილა იგი და შეაყენა საპყრობილედ ჰეროდიაჲსთჳს, ცოლისა ფილიპეს, ძმისა თჳსისაჲსა.

4.  რამეთუ ეტყოდა მას იოვანე: არა ჯერ-არს შენდა ცოლებაჲ მაგისი.

5.  და უნდა ღათუ მისი მოკლვაჲ და შეეშინა ერისა მისგან, რამეთუ ვითარცა წინაწარმეტყუელი შეერაცხა იგი.

6. ხოლო რაჟამს შობისა დღენი იყვნეს ჰეროდესნი, როკვიდა ასული ჰეროდიაჲსი შორის, და სთნდა ჰეროდეს როკვაჲ იგი მისი,

7.  რომლისაგან ფიცით აღუთქუა მას მიცემად, რაჲცა სთხოოს.

8.  ხოლო იგი წინაჲსწარ ბირებულ იყო დედისაგან თჳსისა და ჰრქუა: მომეც მე აქა ლანკლითა თავი იოვანე ნათლისმცემელისაჲ.

9.  და შე-ღათუ-წუხნა მეფჱ ფიცისა მისთჳს და მის თანა მეინაჴეთა, ბრძანა მიცემად იგი მას.

10.  და მიავლინა და მოჰკუეთა თავი იოვანეს საპყრობილეს შინა.

11.  და მოართუეს თავი მისი ლანკლითა და მისცეს ქალსა მას, და მან მიართუა დედასა თჳსსა.

12.  და მოვიდეს მოწაფენი მისნი და წარიღეს გუამი მისი და დაჰფლეს, და მოვიდეს და უთხრეს იესუს.

13.  ხოლო ესმა რაჲ იესუს, განეშორა მიერ ნავითა და წარვიდა მიერ უდაბნოსა ადგილსა თჳსაგან. და ვითარცა ესმა ერსა მას, მისდევდა მას მკურცხილ ქალაქებისაგან.

14.  და გამოვიდა იესუ და იხილა ერი მრავალი და შეეწყალნეს იგინი და განკურნა სნეულნი მათნი.

15.  და ვითარცა შემწუხრდა, მოუჴდეს მოწაფანი მისნი და ჰრქუეს მას: უდაბნო არს ადგილი ესე, და ჟამი გარდასრულ არს; განუტევე ერი ესე, რაჲთა წარვიდენ გარემო დაბნებსა და იყიდონ თავისა თჳსისა საზრდელი.

16.  ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: არა უჴმს მათ წარსლვაჲ; ეცით მაგათ თქუენ ჭამადი.

17.  ხოლო მათ ჰრქუეს მას: არა გუაქუნს აქა, გარნა ხუთი პური და ორი თევზი.

18. ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: მომართუთ მე იგი აქა!

19.  და უბრძანა ერსა მას დასხდომაჲ თივასა ზედა. და მოიღო ხუთი იგი პური და ორი თევზი და აღიხილნა ზეცად და აკურთხა და მისცა მოწაფეთა თჳსთა პური იგი, და მოწაფეთა მისცეს ერსა მას.

20. და ჭამეს ყოველთა და განძღეს; და აღიღეს ნეშტი ნამუსრევისაჲ ათორმეტი გოდორი სავსე.

21.  ხოლო რომელთა ჭამეს, იყვნეს მამანი ხუთ ათას, თჳნიერ ყრმებისა და დედებისა.

22. და მეყსეულად აიძულა მოწაფეთა შესლვაჲ ნავსა და წინაწარძღუანვად მისა წიაღკერძო, ვიდრემდე განუტეოს ერი.

23.  და ვითარცა განუტევა ერი იგი, აღვიდა მთასა ლოცვად თჳსაგან. და შე-რაჲ-მწუხრდა, მარტოჲ იპოვა მუნ.

24.  ხოლო ნავი იგი განშორებულ იყო ქუეყანით მრავალ უტევან, და იგუემებოდეს ღელვათაგან, რამეთუ ქარი იგი იყო პირით.

25.  და მეოთხესა საჴუმილავსა ღამისასა მოვიდა მათდა იესუ სლვით.

26.  ხოლო მოწაფეთა ვითარცა იხილეს იგი, ვიდოდა რაჲ ზღუასა ზედა, შეძრწუნდეს და თქუეს, ვითარმედ: საუცარ რაჲმე არს. და შიშისა მისგან ღაღატ-ყვეს.

27.  მეყსეულად ეტყოდა მათ იესუ და ჰრქუა: კადნიერ იყვენით! მე ვარ, ნუ გეშინინ!

28.  მიუგო პეტრე და რქუა მას: უფალო, უკუეთუ შენ ხარ, მიბრძანე მე მისლვად შენდა წყალთა ამათ ზედა.

29.  ხოლო მან ჰრქუა: მოვედ! და გარდავიდა ნავით პეტრე, ვიდოდა წყალთა ზედა და მოვიდა იესუსა.

30.  და ვითარცა იხილა ქარი იგი ძლიერი, შეეშინა და იწყო დანთქმად, და ღაღატ-ყო და თქუა: უფალო, მიჴსენ მე!

31.  მეყსეულად იესუ განყო ჴელი, უპყრა მას და თქუა: მცირედმორწმუნეო, რაჲსა შეორგულდი?

32.  და ვითარცა აღვიდეს იგინი ნავსა მას, დაუცხრა ქარი იგი.

33.  ხოლო რომელნი-იგი იყვნეს ნავსა მას შინა, მოუჴდეს და თაყუანის-სცეს მას და ეტყოდეს: ჭეშმარიტად ძჱ ღმრთისაჲ ხარ შენ.

34.  და განვიდეს და მოვიდეს ქუეყანასა მას გენესარეთისასა.

35. და იცნეს იგი კაცთა მათ მის ადგილისათა და წარავლინნეს ყოველსა მას სანახებსა და მოართუეს მას ყოველი ბოროტად ვნებული.

36.  და ევედრებოდეს მას, რაჲთა შე-ხოლო-ახონ ფესუსა სამოსლისა მისისასა. და რომელთა შეახეს, ცხონდეს.

 
15

1.  მაშინ მოუჴდეს იესუს იერუსალჱმით ფარისეველნი და მწიგნობარნი და ჰრქუეს:

2. რაჲსათჳს მოწაფენი შენნი გარდავლენ სწავლასა მას მღდელთასა? რამეთუ არა დაიბანნიან ჴელნი, რაჟამს პურსა ჭამედ.

3.  მან მიუგო და ჰრქუა მათ: რაჲსათჳს თქუენცა გარდახუალთ მცნებასა ღმრთისასა სწავლისა თქუენისათჳს?

4.  რამეთუ ღმერთმან თქუა: თავ-უყავ მამასა და დედასა; და რომელი ძჳრსა იტყოდის მამისათჳს ანუ დედისათჳს, სიკუდილით მოკუედინ.

5.  ხოლო თქუენ თქუთ: რომელმან ჰრქუას მამასა გინა თუ დედასა თჳსსა ნიჭითა, რომელ-რაჲცა ჩემგან სარგებელ გეყოს,

6.  და არა თავ-ჰუყოს მამასა თჳსსა, -- და შეურაცხ-ჰყავთ სიტყუაჲ ღმრთისაჲ სწავლისა თქუენისათჳს.

7.  ორგულნო, კეთილად წინაჲსწარმეტყუელებდა თქუენთჳს ესაია და თქუა:

8.  ერი ესე ბაგითა ხოლო მადიდებს მე, ხოლო გული მათი განშოვრებულ არს ჩემგან.

9.  ცუდად მსახურებენ მე, რამეთუ ასწავებენ მოძღურებასა და მცნებასა კაცთასა.

10.  და მოუწოღა ერსა მას და ჰრქუა მათ: ისმინეთ და გულისჴმა-ყავთ!

11 .  არა თუ რომელი შევალს პირით, შეაგინებს იგი კაცსა, არამედ რომელი გამოვალს პირისაგან, იგი შეაგინებს კაცსა.

12.  მაშინ მოუჴდეს მოწაფენი და ჰრქუეს მას: უწყი, რამეთუ ფარისეველთა ვითარ ესმა სიტყუაჲ შენი, დაბრკოლდეს?

13.  ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა მათ: ყოველი ნერგი, რომელი არა დაჰნერგა მამამან ზეცათამან, აღმოიფხურეს.

14. ხ~ აცადეთ მათ: ბრმანი არიან და წინამძღუარნი ბრმათანი. ხოლო ბრმაჲ ბრმასა თუ წინაუძღჳნ, შესცთიან და ორნივე შთაცჳვიან მთხრებლსა.

15.  მიუგო პეტრე და ჰრქუა მას: გამოგჳთარგმანე ჩუენ იგავი ეგე.

16.  ხოლო იესუ ჰრქუა მას: აწ, თქუენცა უგულისჴმოვე ხართა?

17.  და არა გიცნობიეს, რამეთუ ყოველი, რომელი შევალს პირით, მუცლად მივალს და განსავალით განვალს?

18. ხოლო გამომავალი პირით გულისაგან გამოვალს, იგი შეაგინებს კაცსა.

19.  რამეთუ გულისაგან გამოვლენ გულისსიტყუანი ბოროტნი, კაცის-კლვანი, მრუშებანი, სიძვანი, პარვანი, ცილისწამებანი, გმობანი.

20.  ესე არიან, რომელნი შეაგინებენ კაცსა, ხოლო უბანელითა ჴელითა ჭამაჲ არა შეაგინებს კაცსა.

21.  და წარმოვიდა მიერ იესუ და მოვიდა ადგილთა ტჳროსისა და სიდონისათა.

22.  და დედაკაცი ქანანელი საზღვართა მათთაგან გამოვიდა, ღაღადებდა და იტყოდა: შემიწყალე მე, უფალო, ძეო დავითისო, რამეთუ ასული ჩემი ბოროტად ეშმაკეულ არს.

23. ხოლო თავადმან არა მიუგო მას სიტყუაჲ. და მოუჴდეს მას მოწაფენი და ეტყოდეს მას და ჰრქუეს: განუტევე ესე, რამეთუ შეგჳდგს ჩუენ და ღაღადებს.

24. ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: არა ვიდრე მოვლინებულ ვარ, გარნა ცხოვართა მათ წარწყმედულთა სახლისა ისრაჱლისათა.

25.  ხოლო იგი მოუჴდა, თაყუანის-სცემდა მას და ეტყოდა: უფალო, შემიწყალე მე!

26.  ხოლო თავადმან მიუგო და ჰრქუა მას: არა კეთილ არს მოღებაჲ პურისაჲ შვილთაგან და დადებად ძაღლთა.

27.  ხოლო მან ჰრქუა: ჰე, უფალო, და რამეთუ ძაღლნიცა ჭამედ ნაბიჭსა გარდამონაცჳვნებსა ტაბლისაგან უფალთა მათთაჲსა.

28.  მაშინ მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: ჵ დედაკაცო! დიდ არს სარწმუნოებაჲ შენი; გეყავნ შენ, ვითარცა გნებავს. და განიკურნა ასული იგი მისი მიერ ჟამითგან.

29.  და წარმოვიდა მიერ იესუ და მოვიდა ზღჳსკიდესა მას გალილეაჲსასა, აღვიდა მთასა და დაჯდა მუნ.

30.  და მოუჴდა მას ერი მრავალი, რომელთა ჰყვანდა მათ თანა მკელობელები და ბრმები, ყრუნი და ქუეწარმძრომელნი და სხუანი მრავალნი თითოსახეთაგან სენთა შეპყრობილნი, და დასხნეს იგინი ფერჴთა თანა იესუსთა, და განკურნნა იგინი.

31.  ვიდრე უკჳრდაცა ერსა მას, ჰხედვიდეს რაჲ, ვითარ-იგი ყრუნი და უტყუნი იტყოდეს, და მკელობელნი ვიდოდეს, და ღრეკილნი განიკურნებოდეს, და ბრმანი ხედვიდეს და ადიდებდეს ღმერთსა ისრაჱლისასა.

32.  ხოლო იესუ მოუწოდა მოწაფეთა და ჰრქუა მათ: მეწყალის ერი ესე, რამეთუ აწ, ესერა, სამი დღე არს, ვინაჲთგან მელიან მე და არაჲ აქუნს, რაჲმცა ჭამეს; და განტევებაჲ მათი უზმათაჲ არა მინებს, ნუუკუე დაცჳვენ გზასა ზედა.

33.  ხოლო მოწაფეთა მისთა ჰრქუეს მას: ვინაჲ არს ჩუენდა უდაბნოსა ესოდენი პური, ვინაჲმცა განვაძღეთ ერი ესოდენი?

34.  ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: რაოდენი პური გაქუნს აქა? ხოლო მათ ჰრქუეს: შჳდი პური და მცირედ თევზი.

35.  და უბრძანა ერსა მას დასხდომაჲ ქუეყანასა.

36.  და მოიღო შჳდი იგი პური და თევზნი და ჰმადლობდა და განტეხა და მისცემდა მოწაფეთა, ხოლო მოწაფენი იგი მისცემდეს ერსა მას.

37.  და ჭამეს ყოველთა და განძღეს; და მეტი იგი ნამუსრევი აღიღეს შჳდი სფჳრიდი სავსე.

38. ხოლო რომელთა ჭამეს, იყვნეს ოთხ ათას მამანი, თჳნიერ ყრმებისა და დედებისა.

39. და განუტევნა იგინი და აღვიდეს ნავსა და მოვიდა საზღვართა მაგდალაჲსათა.

 
16

1.  და მოუჴდეს მას ფარისეველნი და სადუკეველნი, გამოსცდიდეს და განიკითხვიდეს მას, რაჲთა სასწაული ზეცით უჩუენოს მათ.

2.  ხოლო თავადმან მიუგო და ჰრქუა მათ: შე-რაჲ-მწუხრდის, სთქჳთ: ყუდრო იყოს, რამეთუ წითს ცაჲ.

3.  და განთიად სთქჳთ: ზამთარი იყოს, რამეთუ კსინავს მწუხარედ ცაჲ. ორგულნო, ცისა სამე პირი იცით ცნობად, ხოლო სასწაულნი ჟამთანი ვერ ძალ-გისხენ გულისჴმის-ყოფად.

4.  ნათესავი ბოროტი და მემრუშე სასწაულსა ეძიებს, და სასწაული არა ეცეს მას, გარნა იონა წინაწარმეტყუელისაჲ. და დაუტევნა იგინი და წარვიდა.

5.  და მოვიდეს მოწაფენი მისნი და დაავიწყდა პურისა მოღებაჲ.

6.  ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: იგულეთ და ეკრძალებოდეთ ცომისა მისგან ფარისეველთაჲსა და სადუკეველთაჲსა.

7. ხოლო იგინი განიზრახვიდეს გულთა შინა მათთა და იტყოდეს, ვითარმედ: პური არა გუაქუნს.

8.  ვითარ გულისჴმა-ყო იესუ, ჰრქუა მათ: რაჲსა ზრახავთ გულთა შინა თქუენთა, მცირედმორწმუნენო, რამეთუ: პური არა გუაქუნს?

9.  არღა გულისჴმა-გიყოფიეს, არცა გაჴსოს ხუთი იგი ჴუეზაჲ ხუთ ათასთა და რავდენი გოდორი აღიღეთ?

10.  და არცა შჳდი იგი ჴუეზაჲ ოთხ ათასთა?

11.  ვითარ არა გულისჴმა-ჰყავთ, რამეთუ არა პურისათჳს გარქუ თქუენ: ეკრძალენით ცომისა მისგან ფარისეველთაჲსა?

12.  მაშინ გულისჴმა-ყვეს, რამეთუ არა ჰრქუა მათ კრძალვაჲ ცომისაჲ, არამედ მოძღურებისაგან ფარისეველთაჲსა და სადუკეველთაჲსა.

13.  და მოვიდა იესუ კესარიად კერძო ფილიპჱსა, ჰკითხვიდა მოწაფეთა თჳსთა და ჰრქუა: რაჲ მრქჳან მე კაცთა, ვითარმედ: ვინ ვარ მე, ძე კაცისაჲ?

14. ხოლო მათ თქუეს: რომელთამე თქჳან იოვანე ნათლისმცემელი, რომელთამე -- ელია, და რომელთამე -- იერემია, ანუ ერთი წინაწარმეტყუელთაგანი.

15.  მან ჰრქუა მათ: თქუენ რაჲ სთქჳთ, ვითარმედ ვინ ვარ მე?

16.  მიუგო სიმონ-პეტრე და ჰრქუა: შენ ხარ ქრისტე, ძე ღმრთისა ცხოველისაჲ.

17.  მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: ნეტარ ხარ შენ, სიმონ, ძეო იონაჲსო, რამეთუ ჴორცთა და სისხლთა არა გამოგიცხადეს შენ, არამედ მამამან ჩემმან, რომელ არს ცათა შინა.

18.  და მეცა გეტყჳ შენ, რამეთუ შენ ხარ კლდე, და მაგას კლდესა ზედა აღვაშენო ეკლესიაჲ ჩემი, და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ვერ ერეოდიან მას.

19.  და მიგცნე შენ კლიტენი სასუფეველისა ცათაჲსანი; და რომელი შეჰკრა ქუეყანასა ზედა, კრულ იყოს ცათა შინა, და რომელი გაჰჴსნა ქუეყანასა ზედა, ჴსნილ იყოს იგი ცათა შინა.

20.  მაშინ ამცნო მოწაფეთა, რაჲთა არავის უთხრან, რამეთუ იგი არს იესუ ქრისტჱ.

21.  მიერითგან იწყო იესუ ჩუენებად მოწაფეთა თჳსთა, რამეთუ მისლვად იყო იერუსალჱმდ და ფრიად ვნებად იყო მღდელთმოძღუართაგან და მოხუცებულთაგან და მწიგნობართაგან, და მოკლვად და მესამესა დღესა აღდგომად.

22.  და მოუჴდა მას პეტრე, იწყო მისა ლალვად და თქუა: ლხინებამცა არს შენდა, უფალო, და ნუმცა იყოფის.

23.  მიექცა პეტრეს და ჰრქუა: მართლუკუნიქეც ჩემგან, ეშმაკო, რამეთუ დამაბრკოლებელ ხარ შენ ჩემდა, რამეთუ არა ზრახავ შენ ღმრთისასა, არამედ კაცთასა

24.  მაშინ ჰრქუა იესუ მოწაფეთა მისთა: რომელსა ჰნებავს კუალსა ჩემსა შედგომად, უვარ-ყავნ თავი თჳსი, აღიღენ ჯუარი თჳსი და შემომიდეგინ მე.

25.  რამეთუ რომელსა უნდეს თავისა თჳსისა ცხორებაჲ, მან წარწყმიდოს იგი; და რომელმან წარწყმიდოს თავი თჳსი ჩემთჳს, მან პოოს იგი.

26.  რაჲმე სარგებელ ეყოს კაცსა, სოფელი თუ შეიძინოს და სული თჳსი წარიწყმიდოს? ანუ რაჲმე მისცეს კაცმან საჴსარად სულისა თჳსისათჳს?

27.  რამეთუ ძჱ კაცისაჲ მოსლვად არს დიდებითა მამისაჲთა ანგელოზთა თანა მისთა, და მაშინ მიაგოს კაცად-კაცადსა საქმეთა მათთაებრ.

28.  მართლიად გეტყჳ თქუენ, რამეთუ არიან ვინმე აქა მდგომარეთაგანნი, რომელთა არა იხილონ გემოჲ სიკუდილისაჲ, ვიდრემდე იხილონ ძე კაცისაჲ, მომავალი სუფევასა თჳსსა.

 
17

1. და შემდგომად მეექუსისა დღისა წარიყვანა იესუ პეტრე, იაკობ და იოვანე, ძმაჲ მისი, და აღიყვანნა იგინი მთასა მაღალსა მარტოდ.

2.  და იცვალა წინაშე მათსა, და განბრწყინდა პირი მისი, ვითარცა მზჱ, და სამოსელი მისი იქმნა სპეტაკ, ვითარცა ნათელი.

3.  და მუნქუესვე ეჩუენნეს მათ მოსე და ელია; და ეტყოდეს მას.

4.  მიუგო პეტრე იესუს და ჰრქუა: უფალო, კეთილ არს ჩუენდა აქა ყოფაჲ. და, თუ გნებავს, ვქმნეთ აქა სამ ტალავარ: შენდა -- ერთი და მოსჱსა -- ერთი და ელიაჲსა -- ერთი.

5.  და ვიდრე იგი ამას იტყოდაღა, აჰა, ღრუბელმან ნათლისამან დააგრილა მათ, და მუნქუესვე ჴმაჲ იყო ღრუბლით გამო, და თქუა: ესე არს ძე ჩემი საყუარელი, რომელი მთნავს მე; ისმინეთ მაგისი!

6.  და ვითარ ესმა მოწაფეთა, დავარდეს პირსა ზედა მათსა და შეეშინა ფრიად.

7.  და მოუჴდა მათ იესუ, ჴელი შეახო და ჰრქუა: აღდეგით, ნუ გეშინინ!

8.  და ვითარ აღიხილნეს თუალნი მათნი, არავინ იხილეს, გარნა იესუ ხოლო მარტოჲ.

9.  და ვითარ გარდამოვიდოდეს იგინი მიერ მთით, ამცნო მათ იესუ და ჰრქუა: ნუვის უთხრობთ ხილვასა მას, ვიდრემდის ძჱ კაცისაჲ მკუდრეთით აღდგეს.

10.  და ჰკითხვიდეს მას მოწაფენი და ჰრქუეს: რაჲმე უკუე მწიგნობართა თქჳან, ვითარმედ: ელიაღა პირველად მოსლვად არს?

11.  ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა: ელია მოსლვად არს და ადგიდ-აგოს ყოველი.

12.  ხოლო მე გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ელია მოვიდა და არა იცნეს იგი, არამედ უყვეს მას, რაოდენიცა უნდა. ეგრეცა ძე კაცისაჲ ვნებად არს მათგან.

13.  მაშინ გულისჴმა-ყვეს მოწაფეთა, რამეთუ იოვანესთჳს ნათლისმცემელისა ჰრქუა მათ.

14. და ვითარ მოვიდეს ერსა მას თანა, მო-ვინმე-უჴდა მას კაცი, მუჴლნი დაიდგნა და ეტყოდა:

15.  უფალო, შეიწყალე ძჱ ჩემი, რამეთუ ახლისპიროვან არს და ძჳრ-ძჳრად იგუემების, რამეთუ მრავალგზის შთავარდის ცეცხლსა და მრავალგზის წყალსა.

16.  და მოვართუ იგი მოწაფეთა შენთა. და ვერ შეუძლეს განკურნებად მისა.

17.  მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: ჵ ნათესავო ურწმუნოო და გულარძნილო, ვიდრემდის თქუენ თანა ვიყო? ვიდრემდის თავს-ვიდებდე თქუენსა? მომგუარეთ მე იგი აქა!

18.  და შეჰრისხნა მას იესუ. და განვიდა მისგან ეშმაკი იგი, და განიკურნა წული იგი მიერ ჟამითგან.

19.  მაშინ მოუჴდეს მოწაფენი იესუს თჳსაგან და ჰრქუეს მას: ჩუენ რად ვერ უძლეთ განჴდად მისა?

20.  ხოლო მან ჰრქუა მათ: მცირედმორწმუნეობისა თქუენისათჳს. რამეთუ მართლიად გეტყჳ თქუენ: გაქუნდეს თუ სარწმუნოებაჲ მდოგჳსმარცუალ ოდენ, ჰრქუათ მთასა ამას: იცვალე ამიერ! და მუნ იცვალოს. და არა იყოს უძლურება თქუენდა.

[[21.]]

22. და ვიდრე იქცეოდეს იგინი გალილეას, ჰრქუა მათ იესუ: მიცემად არს ძე კაცისაჲ ჴელთა კაცთასა,

23.  და მოკლან იგი, და მესამესა დღესა აღდგომად. და შეზრუნდეს იგინი ფრიად.

24.  და რაჟამს მოვიდეს იგინი კაფერნაომდ, მოუჴდეს პეტრეს, რომელნი-იგი დიდრაქმასა მოჰჴდიდეს და ჰრქუეს მას: მოძღუარმან თქუენმან არა გამოსცის ხარკი დრამისაჲ?

25.  და მან ჰრქუა მათ: ჰე. და ვითარ შევიდა იგი სახიდ, ასწრო მათ იესუ და ჰრქუა: რასა ჰგონებ შენ, სიმონ, მეუფეთა ქუეყანისათა რომელთა გამოიღიან ხარკი ანუ თუ ზუერი: შვილთაგან ანუ უცხოთაგან?

26.  ჰრქუა მას: უცხოთაგან. ჰრქუა მას იესუ: აწ უკუე აზნაურ არიან შვილნი იგი.

27.  არამედ რაჲთა არა დააბრკოლნეთ იგინი, მივედ ზღუასა და შთააგდე სამჭედური და რომელ პირველად აღმოჴდეს თევზი, მოიღე და აღაღე პირი მისი და ჰპოო მას შინა სასწორი, მოიღე იგი და მიეც მათ ჩემ წილ და შენ წილ.

 
18

1.  მას დღესა შინა მოუჴდეს მოწაფენი იესუს და ჰრქუეს: ვინმე უფროჲს არს სასუფეველსა ცათასა?

2.  და მოუწოდა იესუ ყრმასა და დაადგინა მათ შორის

3.  და ჰრქუა მათ: მართლიად გეტყჳ თქუენ: არა თუ იქცეთ და იქმნეთ, ვითარცა ყრმანი, ვერ შეხჳდეთ სასუფეველსა ცათასა.

4.  რამეთუ რომელმან დაიმდაბლოს თავი თჳსი, ვითარცა ყრმაჲ ესე, ესე არს უდიდეს სასუფეველსა ცათასა.

5.  და რომელმან შეიწყნაროს ყრმაჲ ერთი ესევითარი სახელად ჩემდა, მე შემიწყნაროს.

6.  ხოლო რომელმან აცთუნოს ამათ მცირეთაგანი ერთი, რომელთა ვჰრწამ მე, უმჯობე არს მისა, დამო-თუმცა-ეკიდა მას ფქჳლი ვირით საფქველი ყელსა მისსა და შთა-მცა-ვარდა უფსკრულთა ზღუათა.

7.  ვაჲ ამის სოფლისა საცთურთაგან, რამეთუ მოსლვად არს საცთური; ხოლო ვაჲ მის კაცისა, რომლისაგან მოვიდეს საცთური იგი.

8.  უკუეთუ ჴელი შენი, გინა თუ ფერჴი შენი გაცთუნებდეს შენ, მოიკუეთე და განაგდე იგი შენგან: უმჯობე არს შენდა შესლვად ცხოვრებასა მკელობელისაჲ ანუ უჴელოჲსაჲ, ვიდრე არა ორთა ჴელთა ანუ ორთა ფერჴთა დგმასა და შთავრდომაჲ ცეცხლსა საუკუნესა.

9.  {დ}ა თუ თუალი შენი გაცთუნებდეს შენ, აღმოიჴადე იგი და განაგდე შენგან: უმჯობეს არს შენდა ერთთუალისაჲ შესლვად ცხორებასა, ვიდრეღა არა ორთა თუალთა სხმასა და შთავრდომად გეჰენიასა ცეცხლისასა.

10. ხ~ ეკრძალენით, ნუ შეურაცხ-ჰყოფთ ერთსა კნინაკთა ამათგანსა. გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ანგელოზნი მათნი ცათა შინა მარადის ხედვენ პირსა მამისა ჩემისასა, რომელ არს ცათა შინა.

11. რამეთუ მოვიდა ძჱ კაცისაჲ ცხოვნებად წარწყმედულისა.

12. რასა ჰგონებთ თქუენ: იყოს თუ ვინმე კაცი და ედგას ასი ცხოვარი და შესცთეს ერთი მათგანი, არამე დაუტეოს ოთხმეოცდაცხრამეტნი იგი მთასა ზედა და მივიდეს და ეძიებდეს შეცთომილსა მას?

13.  და იყოს, თუ პოოს იგი, მართლიად გეტყჳ თქუენ, რამეთუ უხარინ მას ზედა უფროჲს, ვიდრეღა არა ოთხმეოცდააცხრამეტთა მათ, რომელნი-იგი არა შეცთომილ იყვნენ.

14.  ეგრე არა ნება არს მამისა ჩემისა ზეცათაჲსა, რაჲთამცა წარწყმიდა ერთი კნინაკთა მათგანი.

15.  უკუეთუ შეგცოდოს შენ ძმამან შენმან, მივედ და ამხილე მას, რაჟამს შენ და იგი ხოლო მარტონი იყვნეთ. უკუეთუ ისმინოს შენი, შეიძინე ძმაჲ იგი შენი.

16.  უკუეთუ არა ისმინოს შენი, მიიყვანე შენ თანა სხუაჲ ერთი ანუ ორი, რაჲთა პირითა მოწამეთა ორთაჲთა ანუ სამთაჲთა დამტკიცნეს ყოველი სიტყუაჲ.

17.  უკუეთუ არა ისმინოს მათიცა, უთხარ კრებულსა; უკუეთუ კრებულისაჲცა არა ისმინოს, იყავნ შენდა, ვითარცა წარმართთაგანი და მეზუერჱ.

18.  მართლიად გეტყჳ თქუენ: რავდენი შეჰკრათ ქუეყანასა ზედა, კრულ იყოს იგი ცათა შინა; და რავდენი განჰჴსნეთ ქუეყანასა ზედა, ჴსნილ იყოს იგი ცათა შინა.

19.  მერმე მართლიად გეტყჳ თქუენ: ორნი თუ თქუენგანნი შეითქუნენ ქუეყანასა ზედა საქმისა ამის ყოვლისათჳს, რაჲცა ითხოონ, ეყოს მათ მამისა ჩემისაგან, რომელ არს ცათა შინა.

20.   რამეთუ სადა არიან ორნი ანუ სამნი შეკრებულ სახელისა ჩემისათჳს, მე მუნ ვარ შორის მათსა.

21.  მაშინ მოუჴდა მას პეტრე და ჰრქუა: უფალო, რაოდენგზის შემცოდოს მე ძმამან ჩემმან, და მიუტეო მას? შჳდგზისა?

22.  ჰრქუა მას იესუ: არა გეტყჳ შენ ვიდრე შჳდგზისადმდე, არამედ სამეოცდაათჯერ შჳდგზის.

23.  ამისთჳს ემსგავსა სასუფეველი ცათაჲ კაცსა მეფესა, რომელსა უნდა სიტყჳსა ადგინებაჲ მონათა თჳსთა თანა.

24.  და ვითარ იწყო სიტყუად, წარმოუდგინეს მას ერთი თანამდები ბევრისა ქანქრისაჲ.

25 .  და ვითარ არარაჲ აქუნდა გარდაჴდად, ბრძანა მისი უფალმან მან მისმან განსყიდაჲ, ცოლისა მისისაჲ, შვილთაჲ და ყოველი, რაჲცა ედვა მას, და გარდაზღვად მისა.

26.  დავარდა მონაჲ იგი, თაყუანის-სცემდა მას და ეტყოდა: სულგრძელ იყავ ჩემ ზედა, და ყოველი მიგცე შენ.

27.  შეეწყალა უფალსა მონაჲ იგი, და განუტევა იგი და თანანადები იგი მიუტევა მას.

28.  და ვითარ გამოვიდა მონაჲ იგი, პოვა ერთი მოყუასთა მისთაგანი, რომელსა თანაედვა მისი ასი დრაჰკანი; შეიპყრა იგი და შეაშთობდა მას და ეტყოდა: მომეც მე, რაჲცა-იგი თანაგაც.

29.  დავარდა მოყუასი იგი მისი და ევედრებოდა მას და ეტყოდა: სულგრძელ მექმენ ჩუენ ზედა და მიგცე შენ.

30.  ხოლო მან არა ინება, არამედ მივიდა და შესუა იგი საპყრობილესა, ვიდრემდის მოსცეს თანანადები იგი.

31. იხილეს რაჲ უკუე მოყუასთა მათ მისთა საქმე იგი, შეზრუნდეს ფრიად; მოვიდეს და მიუთხრეს საქმე იგი ყოველივე უფალსა მათსა.

32.  მოუწოდა მას უფალმან მისმან და ჰრქუა მას: მონაო უკეთურო, ყოველივე იგი თანანადები მიგიტევე, რამეთუ მევედრებოდე მე;

33.  არამე ღირდა შენდაცა შეწყალებად მოყუსისა მის შენისა, ვითარცა მე შენ შეგიწყალე?

34.  და განრისხნა უფალი იგი მისი და მისცა იგი მგუემელთა, ვიდრემდის მისცეს ყოველი, რაჲცა თანაედვა მას.

35. ეგრეცა მამამან ჩემმან ზეცათამან გიყოს თქუენ, არა თუ მიუტეოთ კაცთა კაცად-კაცადმან ძმასა თჳსსა გულითა თქუენითა.

 
19

1.  და იყო, რაჟამს წარასრულნა იესუ სიტყუანი ესე, აღიძრა გალილეაჲთ და მოვიდა საზღვართა ჰურიასტანისათა, წიაღ იორდანესა.

2.  მოსდ{ევ}და მას ერი მრავალი, და განკურნა იგინი მუნ.

3.  და მოუჴდეს მას ფარისეველნი, გამოსცდიდეს მას და ეტყოდეს: ჯერ-თუ-არს ვისამე განტევებაჲ ცოლისა თჳსისაჲ ყოვლითა მიზეზითა?

4.  ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა მათ: არა აღმოგიკითხავს, რამეთუ რომელმან დაჰბადა დასაბამსა, მამალად და დედალად შექმნა იგინი? და თქუა:

5.  ამისთჳს დაუტეოს კაცმან მამაჲ და დედაჲ და შეეყოს ცოლსა თჳსსა, და იყვნენ ორნივე ჴორცად ერთად.

6.  ამიერითგან არღარა არიან ორ, არამედ ერთ ჴორც, აწ უკუე რომელნი-იგი ღმერთმან შეაუღლნა, კაცი ნუ განაყენებნ.

7 .  ჰრქუეს მას: ვითარმე უკუე მოსე ამცნო მიცემად წიგნი განსატევებელი და განტევებად?

8.  ჰრქუა მათ: მოსე გულფიცხელობისა თქუენისათჳს გიბრძანა დატევებაჲ ცოლთა თქუნთაჲ, ხოლო დასაბამითგან არა ეგრე იყო.

9. ამენ გეტყჳ თქუენ: ყოველმან, რომელმან დაუტეოს ცოლი თჳსი, თჳნიერად სიძვისა, და ცოლ-იყოს სხუაჲ, მან იმრუშოს; და რომელმან დატევებული ცოლ-იყოს, იგი იმრუშე{ბს}.

10.  ჰრქუეს მას მოწაფეთა მისთა: უკუეთუ ესრეთ არს ბრალი კაცი{საჲ} დედაკაცისა თ{ანა}, უმჯობეს არს {არა} სუმაჲ ცოლისაჲ.

11.  ხოლო მან ჰრქუა მ{ათ}: არა ყოველთა და{ი}ტიიან სიტყუა{ჲ} ესე, არამედ რომელთა მ{ი}ცემულ არს.

12.  რამეთუ არიან საჭურისნი, რომელნი დედისმუცლითგან იშვნეს ეგრეთ; და არიან საჭურისნი, რომელნი კაცთაგან გამოისაჭურისნეს; და არიან საჭურისნი, რომელთა საჭურის იქმნეს თავნი თჳსნი სასუფეველისათჳს ცათაჲსა. რომელი შემძლებელ არს დატევნად, დაიტევდინ.

13.  მაშინ მოართუეს მას ყრმები, რაჲთამცა ჴელი დასდვა მათ და აკურთხნა იგინი. და მოწაფეთა მათ შეჰრისხნეს.

14.  ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: აცადეთ ყრმები ეგე და ნუ აყენებთ მოსლვად ჩემდა, რამეთუ ეგევითართაჲ არს სასუფეველი ცათაჲ.

15.  და დასდვა მათ ჴელი და წარვიდა მიერ.

16.  და, აჰა, ერთი ვინმე მოუჴდა მას და ჰრქუა: მოძღუარ ქველისმოქმედ, რაჲ კეთილი ვქმნე, რაჲთა მაქუნდეს ცხორებაჲ საუკუნოჲ?

17.  ხოლო მან ჰრქუა მას: რასა მკითხავ მე ქველისმოქმედებისათჳს? ერთ არს ქველისმოქმედ. უკუეთუ გნებავს ცხორებასა შესლვად, დაიმარხენ მცნებანი.

18.  ჰრქუა მას: რომელნი? ჰრქუა მან, ვითარმედ: არა კაც-ჰკლა, არა იმრუშო, არა იპარო, არცა ცილი სწამო.

19.  თავ-უყავ მამასა შენსა და დედასა, და შეიყუარო მოყუასი შენი, ვითარცა თავი თჳსი.

20.  ჰრქუა მას ჭაბუკმან მან: ყოველი ესე დამიმარხავს სიყრმით ჩემითგან; მერმე რაჲღა მაკლს მე?

21.  ჰრქუა მას იესუ: გნებავს თუ, რაჲთამცა სრულ იყავ, მივედ და განყიდე მონაგები შენი, და მიეც გლახაკთა და მოიღო საფასე ცათა შინა, და მოედ და შემომიდეგ მე.

22.  ხოლო ესმა რაჲ უკუე ჭაბუკსა მას სიტყუაჲ ესე, წარვიდა მწუხარე, რამეთუ იყო იგი ფასიერ ფრიად.

23.  ხოლო იესუ ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა: მართლიად მართალსა გეტყჳ თქუენ, რამეთუ მდიდარი ძნიად შევიდეს სასუფეველსა ცათასა.

24.  მერმე გეტყჳ თქუენ: უადვილესა ზომთსაბლისაჲ ჴურელსა ნემსისასა განსლვაჲ, ვიდრე მდიდრისაჲ შესლვად სასუფეველსა ღმრთისასა.

25. ვითარ ესმა ესე მოწაფეთა მისთა, დაუკჳრდა ფრიად და ეტყოდეს: ვინმე უკუე შეუძლოს ცხორებად?

26.  მიხედა იესუ და ჰრქუა მათ: კაცთაგან ესე ვერშესაძლებელ არს, ხოლო ღმრთისაგან ყოველი შესაძლებელ არს.

27.  მაშინ მიუგო პეტრე და ჰრქუა მას: აჰა, ესერა, ჩუენ დაუტევეთ ყოველი და შეგითქთ შენ; რაჲმე უკუე ყოფად არს ჩუენდა?

28. ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: მართლიად გეტყჳ თქუენ, რამეთუ რომელნი-ეგე შემომიდეგით მე, მერმესა მას შობასა, რაჟამს დაჯდეს ძე კაცისაჲ საყდართა ზედა დიდებისა მისისათა, დასხდეთ თქუენცა, ათორმეტნი, საყდართა ზედა და გასჯიდეთ ათორმეტთა ნათესავთა ისრაელისათა.

29.  და ყოველსა, რომელსა დაეტეოს სახლი, ანუ ძმანი, ანუ დანი, ანუ მამაჲ, ანუ დედაჲ, ანუ ცოლი, ანუ შვილნი, ანუ აგარაკები ჩემისა სახელისათჳს, ასი წილი მოიღოს მან და ცხორებაჲ საუკუნოჲ დაიმკჳდროს.

30.  ხოლო მრავალნი იყვნენ წინანი უკუანა, და უკუანანი წინა.

 
20

1.  რამეთუ მსგავს არს სასუფეველი ცათაჲ კაცსა მამასახლისსა, რომელ გამოვიდა განთიადითგან დადგინებად მოქმედთა საყურძენსა თჳსსა.

2.  და აღთქუმა-ყო მოქმედთა მათ მიმართ თითოჲ სტატირი დღისა და მიავლინნა იგინი საყურძენსა თჳსსა.

3.  და მოვიდა სამ ჟამს ოდენ და იხილნა სხუანი, მდგომარენი სავაჭროსა ზედა ცალიერად,

4.  და ჰრქუა მათ: მივედით თქუენცა საყურძენსა მას ჩემსა, და რაჲ-იგი ღირდეს, მიგცე თქუენ.

5.  და იგინი მივიდეს. მერმე გამოვიდა მეექუსესა და მეცხრესა ჟამსა, და ყო ეგრევე.

6.  ხოლო მეათერთმეტესა ჟამსა ვითარ გამოვიდა, პოვნა სხუანი მდგომარენი და ჰრქუა მათ: რასა აქა სდეგით დღე ყოელ ცუდად?

7.  ჰრქუეს მას, რამეთუ: არავინ დაგჳდგინნა ჩუენ. ჰრქუა მათ: მივედით თქუენცა საყურძენსა მას ჩემსა.

8.  რაჟამს დამწუხრდა, ჰრქუა უფალმან მან საყურძნისამან ეზოჲსმოძღუარსა თჳსსა: მოუწოდე მოქმედთა მათ და მიეც სასყიდელი მათი; იწყე უკუანაჲსკნელთაგან, ვიდრე პირველთამდე.

9. მო-რაჲ უკუე-ვიდეს მეათერთმეტისა მის ჟამისანი იგი, მიიღეს თითოჲ სატირი.

10.  და ვითარ მოვიდეს პირველნი იგი, ჰგონებდეს, ვითარმედ უფროჲსი მიიღონ; და მიიღეს თითოჲვე სატირი მათცა.

11. და ვითარ მიიღეს, ტრტჳნვიდეს მის მამასახლისისათჳს,

12.  და ჰრქუეს, ვითარმედ: ამათ უკუანაჲსკნელთა ჟამ ერთ ხოლო ქმნეს და დამასწორენ ჩუენ იგი, რომელთა ვიტჳრთეთ სიმძიმე დღისაჲ და სიცხჱ.

13.  ხოლო მან მიუგო ერთსა მათგანსა და ჰრქუა: მოყუასო, არა გეცრუვები შენ, არა სატირი აღგითქუა შენ?

14.  ხოლო თუ მნებავს უკუანაჲსკნელსა ამას მიცემად, ვითარცა შენ,

15.  ანუ ვერ ჴელ-მეწიფების, რაჲ-იგი მინდეს ყოფად ჩემსა ზედა? თუალი შენი თუ უკეთურ არს, ხოლო მე უხუ ვარ.

16.  ესრჱთ იყვნენ უკუანანი წინა, და წინანი უკუანა. რამეთუ მრავალნი არიან ჩინებულ, ხოლო მცირედნი რჩეულ.

17.  და აღვიდოდა იესუ იერუსალჱმდ, წარიყვანნა ათორმეტნი თჳსაგან და მგზავრ ეტყოდა მათ:

18.  ესერა, ახუალთ იერუსალჱმდ, და ძჱ კაცისაჲ მიეცეს მღდელთმოძღუართაგან და მწიგნობართა, და დასაჯონ იგი სიკუდილითა.

19.  და მისცენ იგი წარმართთა კიცხევად და გუემად და ჯუარ-ცუმად, და მესამესა დღესა აღდგეს.

20.  მაშინ მოვიდა დედაჲ ძეთა ზებედესთაჲ ძითურთ თჳსით, თავყუანის-სცემდა და ითხოვდა რასმე მისგან.

21.  ხოლო მან ჰრქუა მას: რაჲ გნებავს? ხოლო მან ჰრქუა მას: თქუ, რაჲთა დასხდენ ორნი ძენი ჩემნი, ერთი მარჯუენით შენსა და ერთი მარცხენით შენსა სუფევასა შენსა.

22.  მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: არა უწყით, რასა ითხოვთ. გიძლავს შესუმად სასუმელისა მის, რომელსა მე შევსუმიდე, და ნათლის-ღებასა, რომელსა მე ნათელს-ვიღებდე ნათლის-ღებად? ჰრქუეს მას: გჳძლავს.

23.  ჰრქუა მათ იესუ: სასუმელი ჩემი შესუათ და ნათლის-ღებაჲ, რომელი მე ნათელ-ვიღო, ნათელ-იღოთ, ხოლო დაჯდომაჲ მარჯუენით ჩემსა არა ჩემი არს მიცემაჲ, არამედ რომელთათჳს განმზადებულ არს მამისა ჩემისაგან.

24.  და ვითარ ესმა ათთა მათ, გული განიწყეს ორთა მათ ძმათათჳს.

25.  ხოლო იესუ მოუწოდა მათ და ჰრქუა: უწყით, რამეთუ მთავარნი იგი წარმართთანი ეუფლნიან მათ, და მდიდარნი ჴელმწიფებედ მათ ზედა?

26.  ხოლო თქუენ შორის არა ეგრე არს, არამედ რომელსა ენებოს თქუენ შორის, რაჲთამცა დიდ იყო, იყავნ იგი თქუენდა მსახურ;

27. და რომელსა უნდეს თქუენ შორის, ვითარმცა წინა იყო, იყავნ იგი თქუენდა მონა.

28.  ვითარცა ძე კაცისაჲ არა მოვიდა, რაჲთამცა ჰმსახურა ვინმე, არამედ მსახურებად და მიცემად თავისა თჳსისა საჴსრად მრავალთა წილ.

29.  და ვითარ გამოვიდოდეს იგინი იერიქოჲთ, შეუდგა მას ერი მრავალი.

30.  და ორნი ბრმანი სხდეს გზასა თანა. ესმა, რამეთუ იესუ წარმოვალს, ღაღატ-ყვეს და თქუეს: მიწყალენ ჩუენ, იესუ, ძეო დავითისო.

31.  ხოლო ერმან მან შეჰრისხნა მათ, რაჲთა დადუმნენ. მათ უფროჲს ღაღატ-ყვეს და თქუეს: უფალო, გჳწყალენ ჩუენ, ძეო დავითისო!

32.  და დადგა იესუ, ჴმა-უყო მათ და ჰრქუა: რაჲ გნებავს, და გიყო თქუენ?

33.  ჰრქუეს მას: უფალო, რაჲთა აღმეხუნენ ჩუენ თუალნი ჩუენნი.

34.  შეეწყალნეს იესუს და შეახო თუალთა მათთა, და მუნქუესვე აღეხილნეს და მისდევდეს მას.

 
21

1.  და რაჟამს მიეახლნეს იგინი იერუსალჱმდ, და მოვიდა ბეთბაგედ, მთასა მას ზეთისხილთასა, მაშინ იესუ წარავლინნა ორნი მოწაფეთა თჳსთაგანნი

2.  და ჰრქუა მათ: მივედით დაბასა იმას, რომელ არს პირსპირ თქუენსა, და მუნქუეს ჰპოოთ ვირი დაბმული და კიცჳ მის თანა; აჰჴსენით და მომგუარეთ.

3.  და თუ გრქუას რაჲმე ვინმე. თქუენ არქუთ, ვითარმედ: უფალსა მაგისსა უჴმან ეგენი, -- და მუნქუესვე მოავლინნეს იგინი.

4.  ხოლო ესე ყოველი იყო, რაჲთა აღესრულოს სიტყუაჲ იგი წინაწარმეტყუელისა თქუმული:

5.  არქუთ ასულსა სიონისასა: აჰა, ესერა, მეუფჱ შენი მოვალს შენდა, მშჳდ არს და ზე ზის ვირსა და კიცუსა ვირსა.

6. და წარვიდეს მოწაფენი იგი და ყვეს, ვითარცა უბრძანა მათ იესუ.

7.  და მოჰგუარეს ვირი იგი და კიცჳ, და დაასხეს სამოსელი მას ზედა, და აღჯდა მას.

8.  და სიმრავლე იგი ერისაჲ დაჰფენდა სამოსელსა მათსა გზასა ზედა, და სხუანი მოჰკაფდეს რტოთა ხეთაგან და დაჰფენდეს გზასა ზედა.

9.  ხოლო ერი იგი, რომელი წინაუძღოდა და უკუანა შეუდგა, ღაღადებდეს და იტყოდეს: დიდებულ არს ძჱ დავითისი! კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაჲთა და დიდებულ მაღალთა შინა!

10. და ვითარ შევიდა იგი იერუსალჱმდ, შეიძრა ყოველი ქალაქი იგი და იტყოდა: ვინ არს ესე?

11. ხოლო ერმან მან ჰრქუა: ესე არს წინაწარმეტყუელი იესუ ნაზარეთით გალილეაჲსაით.

12.  და შევიდა იესუ ტაძრად და გამოასხა ყოველი მოფარდული და მომსყიდელები ტაძარსა მას შინა, და ტაბლები იგი თესლისმოფარდულთაჲ დაამჴუა და საჯდომელები, რომელ იყიდდეს ტრედებსა.

13.  და ჰრქუა მათ: წერილ არს: სახლსა ჩემსა სახლ თავყუანისაცემელ ეწოდოს; ხოლო თქუენ გიყოფიეს იგი ქუაბ ავაზაკთა.

14.  და მოუჴდეს მას ბრმანი და მკელობელნი ტაძარსა მას შინა და განკურნნა იგინი.

15.  იხილნეს რაჲ მღდელთმოძღუართა მათ და მწიგნობართა საკჳრველებანი იგი, რომელ ქმნნა, და ყმები იგი, რომელ ჴმობდა ტაძარსა მას შინა და იტყოდეს: დიდებაჲ ძესა დავითისსა,

16.  გული განიწყეს და ჰრქუეს მას: გესმის, რასა ესენი იტყჳან? {ხოლო} იესუ ჰრქუა მათ: არამე აღმოგიკითხავსა, ვითარმედ: პირითა ჩჩჳლთა მწოვართაჲთა დაამტკიცე ქებაჲ?

17.  დაუტევნა იგინი და განვიდ{ა} გარეშე ქალაქ{ს}ა ბეთანია{დ} და იყო მუნ.

18.  განთიად, ვითარ აღმოვიდოდა ქალაქად, შ{ე}ემშია.

19.  და ი{ხ}ილა ლეღჳ ერთი გზასა ზედა და მოვიდა მისა და არაჲ პოვა, გარნა ფურცელი ხოლო, და ჰრქუა მას: ნუღარამცა შენგან ნაყოფი გამოვალს უკუნისამდე! და განჴმა მუნქუესვე ლეღჳ იგი.

20.  იხილეს რაჲ მოწაფეთა, დაუკჳრდა და თქუეს: ვითარ მეყსეულად განჴმა ლეღჳ ესე?!

21.  მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: მართლიად გეტყჳ თქუენ: გაქუნდეს თუ სარწმუნოებაჲ და არა შეორგულდეთ, არა ხოლო ამის ლეღჳსა{ჲ} ჰქმნეთ, არამედ მთასაცა თუ ამას ჰრქუათ: აღდეგ და შთავარდი ზღუასა! -- იყოს.

22.  და ყოველი, რაჲცა ითხოოთ თაყუანის-ცემასა სარწმუნოებით, მოგეცეს თქუენ.

23.  და ვითარ მოვიდა იგი ტაძრად, მოუჴდეს მას სწავლასა შინა მღდელთმოძღუარნი და მოხუცებულნი ერისანი და ჰრქუეს: რომლითა ჴელმწიფებითა ამას იქმ, და ვინ მიგცა შენ ჴელმწიფებაჲ ესე?

24.  {მ}იუგო იესუ და ჰრქუა მათ: გკითხო მეცა თქუენ სიტყუა ერთ, და მითხართ მე, და მეცა გითხრა თქუენ, რომლითა ჴელმწიფებითა ამას ვიქმ.

25.  ნათლის-ცემაჲ იგი იოჰანესი ვინაჲ იყო: ზეცით იყო ანუ კაცთაგან? ხოლო იგინი განიზრახვიდეს გულთა შინა მათთა და იტყოდეს: ვთქუათ თუ: ზეცით იყო, გურქუას: რად არა გრწმენა მისი?

26.  უკუეთუ ვთქუათ: კაცთაგან იყო, გუეშინის ერისაგან, რამეთუ იოვანე ყოველთა წინაწარმეტყუელად აქუს.

27.  და მიუგეს იესუს და ჰრქუეს: არა უწყით. ჰრქუა მათ მანცა: არცა მე გითხრა თქუენ, რომლითა ჴელმწიფებითა ამას ჰჳქმ.

28.  რასა ჰგონებთ თქუენ? კაცსა ვისმე ესხნეს ორ ძე; და მიუჴდა პირველსა მას და ჰრქუა: შვილო, მივედ დღეს, და იქმოდე საყურძენსა ჩემსა.

29. ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა: მივიდე, უფალო; და არა მივიდა.

30.  და მივიდა ერთისა მის და ჰრქუა ეგრევე. ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა: არა მინებს. მერმეღა შეინანა და მივიდა.

31.  რომელმანმე ორთაგანმან ყო ნებაჲ მამისაჲ? ჰრქუეს მას: უკუანაჲსკნელმან. ჰრქუა მათ იესუ: მართლიად გეტყუ თქუენ, რამეთუ მეზუერენი და მეძავნი წინაგიძღჳან თქუენ სასუფეველსა ღმრთისასა.

32.  რამეთუ მოვიდა თქუენდა იოვანე გზითა სიმართლისაჲთა, და არა გრწმენა მისი, ხოლო მეზუერეთა და მეძავთა ჰრწმენა მისი; ხოლო თქუენ იხილეთღა, არა შეინანეთ უკუანაჲსკნელ, რაჲთამცა გრწმენა მისი.

33.  სხუაჲ იგავი ისმინეთ: კაცი ვინმე იყო მამასახლისი, რომელმან დაასხა ვენაჴი და შეზღუდა იგი, და აღმოთხარა მას შინა ტაგარი, და ქმნა გოდოლი, და მისცა იგი მოქმედთა და წარვიდა.

34.  და რაჟამს მოეხო ჟამი ნაყოფისაჲ, მოუვლინნა მონანი თჳსნი მოქმედთა მათ მიღებად ნაყოფისა მისისა.

35.  და შეიპყრნეს მოქმედთა მათ მონანი იგი მისნი, რომელსამე სცეს, რომელნიმე მოკლნეს, რომელსამე ქვაჲ დაჰკრიბეს.

36.  მერმე მიუვლინნა სხუანი მონანი, უმრავლესნი მათსა, და მათცა ეგრეთვე უყვეს.

37.  უკუანაჲსკნელღა მიუვლინა ძე თჳსი და თქუა, ვითარმედ: შეიკდიმონ ძისა ჩემისაგან.

38.  ხოლო მოქმედთა მათ ვითარ იხილეს ძჱ იგი მისი, ზრახვა-ყვეს ურთიერთას: ესე არს მკჳდრი, მოედით და მოვკლათ იგი და დავიპყრათ სამკჳდრებელი იგი მისი.

39.  და შეიპყრეს იგი და მოკლეს და განაგდეს გარეშე საყურძენსა მას.

40.  რაჟამს უკუე მოვიდეს უფალი იგი მის საყურძენისაჲ, რაჲმე უყოს მოქმედთა მათ?

41.  ჰრქუეს მას: უკეთურნი იგი უკეთურადცა წარწყმიდნეს და საყურძენი იგი მისცეს სხუათა მოქმედთა, რომელთა მისცოდიან მას ნაყოფი ჟამთა მათთა.

42.  ჰრქუა მათ იესუ: არასადა აღმოგიკითხავს წიგნსა: ესე ლოდი, რომელ შეურაცხ-ყვეს მაშენებელთა, იგი იქმნა თავ კიდეთა? უფლისა მიერ იყო ესე და არს საკჳრველ წინაშე თუალთა ჩუენთა.

43.  ამისთჳს გეტყჳ თქუენ, რამეთუ მიგეღოს თქუენგან სასუფეველი ღმრთისაჲ და მიეცეს ნათესავსა, რომელი იქმოდის ნაყოფთა მისთა.

44.  და რომელი დაეცეს ლოდსა მას ზედა, შეიმუსროს; და რომელსა ზედა დაეცეს, განაბნიოს იგი.

45.  და ვითარ ესმა მღდელთმოძღუართა მათ და ფარისეველთა იგავები იგი მისი, გულისჴმა-ყვეს, რაჲსათჳს იტყჳს.

46. და ეძიებდეს მას შეპყრობად და შეეშინა ერისა მისგან, რამეთუ, ვითარცა წინაწარმეტყუელი, შეერაცხა იგი.

 
22

1.  და მიუგო იესუ მერმე და ჰრქუა მათ იგავით:

2.  მსგავს არს სასუფეველი ცათაჲ კაცსა მეფესა, რომელმან ყო ქორწილი ძისა თჳსისაჲ.

3.  და წარავლინნა მონანი თჳსნი მოწოდებად ჩინებულთა მათ ქორწიდ, და არა ინებეს მოსლვად.

4.  მერმე მიუვლინნა სხუანი მონანი და ჰრქუა: არქუთ ჩინებულთა მათ: აჰა, ესერა, პური ჩემი დამიმზადებიეს, ზუარაკები ჩემი და უსხები ჩემი დამიკლავს, და ყოველი მზა არს, მოვედით ქორწილსა ამას.

5. ხოლო მათ უდებ-ყვეს და წარვიდეს: რომელნიმე -- თჳსა აგარაკად, რომელნიმე -- ვაჭრობად,

6.  და სხუათა მათ შეიპყრნეს მონანი იგი და მოსრნეს.

7.  ხოლო მეუფჱ იგი განრისხნა და წარავლინა ერი თჳსი და მოსრნა კაცისმკლველნი იგი და ქალაქი მათი დაწუა.

8.  მაშინ ჰრქუა მონათა თჳსთა: ქორწილი ესე მზა არს, ხოლო ჩინებულნი იგი არა ღირს იქმნეს.

9.  აწ განვედით განსავალთა ზედა გზათასა და რავდენიცა ჰპოოთ, მოხადეთ ქორწილსა ამას.

10.  და განვიდეს მონანი იგი გზებსა ზედა და შეკრიბეს ყოველი, რავდენიცა პოვეს: ბოროტნიცა და კეთილნიცა, და აღივსო ქორწილი იგი მეინაჴითა.

11.  რაჟამს შევიდა მეუფჱ იგი მოხილვად მეინაჴეთა მათ, იხილა მუნ კაცი, რომელი არა მოსილ იყო სამოსლითა საქორწინითა.

12.  და ჰრქუა მას: მოყუასო, ვითარმე შემოხუედ აქა, რამეთუ არა გმოსიეს სამოსელი ქორწილისაჲ? ხოლო მან პირი დაიკრა.

13.  მაშინ ჰრქუა მეფემან მან მსახურთა: შეუკრენით მაგისნი ფერჴნი და ჴელნი და განჴადეთ ეგე ბნელსა მას გარესკნელსა. მუნ იყოს ტირილი და ღრჭენაჲ კბილთაჲ.

14.  რამეთუ მრავალნი არიან ჩინებულ, ხოლო მცირედ არიან რჩეულნი.

15.  მაშინ წარვიდეს ფარისეველნი და ზრახვა-ყვეს მისთჳს, რაჲთამცა დაუდგეს მას მახე სიტყჳთა.

16.  და მოუვლინნეს მას მოწაფენი იგი მათნი ჰეროდიანელთა თანა და ჰრქუეს: მოძღუარ, უწყით, რამეთუ ჭეშმარიტ ხარ და გზასა ღმრთისასა ჭეშმარიტებით ასწავებ, და არაჲ გჭირს შენ არავისთჳს, რამეთუ არა ხედავ პირსა კაცისასა.

17.  აწ მარქუ ჩუენ: ვითარ ჯერ-გიჩს: წეს არს ხარკისა მიცემაჲ კეისრისა ანუ არა?

18.  ვითარ გულისჴმა-ყო იესუ უკეთურებაჲ იგი მათი, ჰრქუა: რასა გამომცდით მე, მზაკუვარნო?

19.  მიჩუენეთღა მე დრაჰკანი იგი ხარკისაჲ! ხოლო მათ მოართუეს მას დრაჰკანი.

20.  და ჰრქუა მათ იესუ: ვისი არს ესე ხატი და გარემოჲსწერილი?

21.  ჰრქუეს მას: კეისრისაჲ. მაშინ ჰრქუა მათ: მიეცით აწ კეისრისაჲ კეისარსა და ღმრთისაჲ ღმერთსა.

22.  და ვითარ ესმა ესე, დაუკჳრდა და დაუტევეს იგი, და წარვიდეს.

23.  მას დღესა შინა მოუჴდეს სადუკეველნი, რომელთა თქჳან, ვითარმედ: არა არს აღდგომაჲ. ჰკითხვიდეს მას

24.  და ჰრქუეს: მოძღუარ, მოსე თქუა: მო-თუ ვინმე-კუდეს უშვილოჲ, ესიძენ მას ძმაჲ მისი ცოლსა მას მისსა ზედა და აღუდგინენ თესლი ძმასა მას თჳსსა.

25.  აწ იყვნეს ჩუენ თანა შჳდ ძმა. და პირველი იგი ქმარი მოკუდა და არა ესუა მას შვილ, დაუტევა ცოლი თჳსი ძმასა თჳსსა.

26. ეგრეცა მეორემან და მესამემან მიმეშჳდემდე.

27. უკუანაჲსკნელღა ყოველთა მოკუდა დედაკაცი იგი.

28.  აღდგომასა მას უკუანაჲსკნელსა, რომლისა შჳდთა მათგანისა იყოს ცოლად, რამეთუ ყოველთა მათ ესუა იგი?

29.  მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: სცთ{ე}ბით და არა იცით წიგნი და არცაღა ძალი ღ{მრთისაჲ},

30.  რამეთუ აღდგომასა მა{ს} არცა ცოლს ისხმიდენ, არცა ქმრის-ვიდ{ო}დიან, არამედ, ვ{ითარცა} {ა}ნგელოზნი, იყვნენ ცათა შინა.

31.  მკუდართა აღდგომისათჳს არა აღმოგიკითხავს თქუმული იგი თქუენდა მომართ ღმრთისა მიერ, რომელ თქუა:

32.  {მ}ე ვარ ღმერთი აბრაჰამისი და ღმერთი ისაკისი და ღმერთი იაკობისი? {ა}რა არს ღმერთი ღმერთი მკუდართაჲ, არამედ ცხოელთაჲ.

33.  და ვითარ ესმა ერსა მას, დაუკჳრდებოდა მოძღურებაჲ იგი მისი.

34.  ხოლო ფარისეველთა, ვითარ ესმა, რამეთუ პირი დაუყო სადუკეველთა, შეკრბეს ერთად.

35.  და ჰკითხა ერთმან მან მათგანმან შჯულისმდებელმან გამოცდით:

36.  მოძღუარ, რომელი მცნებაჲ უდიდე{ს} არს შჯულსა შინა?

37.  ხოლო მან ჰრქუა: შეიყუარო უფალი ღმერთი შენი ყოვლითა გულითა შენითა და ყოვლითა სულითა შენითა და ყოვლითა ძალითა შენითა და ყოვლითა გონებითა შენითა.

38.  ესე არს დიდი და პირველი მცნებაჲ.

39.  ხოლო მეორე, მსგავსი ამისი: შეიყუარო მოყუასი შენი, ვითარცა თავი თჳსი.

40.  ამათ ორთა მცნებათა შინა ყოველი შჯული და წინაჲსწარმეტყუელნი გამოაბენ.

41. კრებულ იყვნეს ყოველნი იგი ფარისეველნი. ჰკითხა მათ იესუ

42.  და ჰრქუა: რასა ჰგონებთ თქუენ ქრისტესთჳს? ვისი ძე არს? ჰრქუეს მას: დავითისი.

43.  ჰრქუა მათ: ვითარმე უკუე დავით სულითა უფლით ხადის და იტყჳს:

44.  ჰრქუა უფალმან უფალსა ჩემსა: დაჯედ მარჯუენით ჩემსა, ვიდრემდის დავსხნე მტერნი შენნი ქუეშე ფერჴთა შენთა?

45.  უკუეთუ დავით უფლით ხადის მას, ვითარ ძე მისი არს?

46.  და ვერვინ შემძლებელ იყო მიგებად მისა, არცა იკადრა ვინ მიერითგან კითხვად მისა არღარა.

 
23

1.  მაშინ ეტყოდა იესუ ერსა მას და მოწაფეთა თჳსთა

2.  და ჰრქუა: საყდართა ზედა მოსესთა დასხდომილ არიან მწიგნობარნი და ფარისეველნი.

3.  ყოველი, რაჲცა გრქუან თქუენ, ჰყოფდით და იმარხევდით, ხოლო საქმეთა მათთაებრ ნუ იქმთ, რამეთუ თქჳან და არა ყვიან.

4.  შეკრიან ტჳრთები მძიმე და ძნიად სატჳრთველი და დასდვიან ბეჭთა ზედა კაცთასა, ხოლო მათ თითითაცა მათითა არა ჰნებავნ შეძრვად იგი.

5.  ყოველთა საქმეთა მათთა იქმედ სახილველად კაცთა: ფართო იყვნიან სამოსელნი მათნი და განიგრძვიან ფესუები მათი.

6.  უყუარნ მათ მჴნისთაობაჲ ტაძრობასა და ზეშთაჯდომაჲ შესაკრებელთა შინა

7.  და მოკითხვაჲ უბნებსა ზედა და რქუმად მათდა კაცთაგან: მოძღუარ!

8.  ხოლო თქუენ ნუ ჰირქუამთ თავთა თქუენთა მოძღუარს, რამეთუ ერთ არს თქუენი მოძღუარი, ხოლო თქუენ ყოველნი ძმანი ხართ.

9.  და მამად თქუენდა ნუვის ხადით ქუეყანასა ზედა, რამეთუ ერთ არს მამაჲ თქუენი ზეცათაჲ.

10.  და მოძღუარს ნუ ირქუამთ თავთა თქუენთა, რამეთუ ერთ არს მოძღუარი თქუენი ქრისტჱ.

11.  და რომელი დიდ იყოს თქუენ შორის, იყავნ იგი თქუენდა მსახურ.

12.  რამეთუ რომელმან აღიმაღლოს თავი თჳსი, დამდაბლდეს, და რომელმან დაიმდაბლოს თავი თჳსი, იგი ამაღლდეს.

13. ხოლო ვაჲ თქუენდა, მწიგნობართა და თარგმანთა ორგულთა, რამეთუ დაჰჴსავთ სასუფეველსა ცათასა წინაშე კაცთა; თქუენ არა შეხუალთ და არცა შემავალთა უტევებთ შესლვად.

[[14.]]

15.  ვაჲ თქუენდა, მწიგნობარნო და ფარისეველნო ორგულნო, რამეთუ მოჰვლით ზღუასა და ჴმელსა, რაჲთამცა მოაქციეთ ვინმე ერთი; და რაჟამს მოიქცის, ჰყვით იგი ნაშობ გეჰენიაჲს ორწილ თქუენსა.

16.  ვაჲ თქუენდა, მწიგნობართა ბრმათა, რამეთუ სთქჳთ: რომელმან ფუცოს ტაძარსა, არარაჲ არს; ხოლო რომელმან ფუცო{ს} ოქროსა მას, რომელ არს ტაძარსა მას შინა, ჯე{რ}-არს.

17.  ცოფნო და ბრმანო, რაჲ უდიდეს არს: ოქროჲ ანუ ტაძარი იგი, რომელი განსწმედს ოქროსა მას?

18.  და რომელმან ფუცოს საკურთხეველსა, არაჲ არს; ხოლო რომელმან ფუცოს შესა{ი}რავსა მას, რომელ არს მას ზედა, ჯერ-არს.

19.  ცოფნო და ბრმანო, რაჲ უფრო არს: შესაწირავი იგი, ანუ საკურთხეველი, რომელი განსწმედს შესაწირავსა მას?

20.  აწ, რომელმან ფუცოს საკურთხეველსა, ფუცის მას და ყოველსა, რომელ არნ მას ზედა.

21. და რომელმან ფუცის ტაძარსა, ფუცის მას და რომელი მყოფ არნ მას შინა.

22. და რომელმან ფუცის ცასა, ფუცის საყდარსა ღმრთისასა და რომელი ზის მას ზედა.

23.  ვაჲ თქუენდა, მწიგნობარნო და ფარისეველნო ორგულნო, რამეთუ მოიათევსით პიტნაკისაჲ, ცერეცოჲსაჲ და ძირაკისაჲ და დაგიტევებიეს უმჯობესი სჯულისაჲ: სამართალი და წყალობაჲ და სარწმუნოებაჲ. ესე გიღირდა ყოფად, და იგი -- არადატევებად.

24.  წინამძღუარნო ბრმანო, რომელნი დასწურავთ კურნაქსა და აქლემსა შთანსთქამთ!

25.  ვაჲ თქუენდა, მწიგნობარნო და ფარისეველნო, რამეთუ განსწმედთ გარეშესა სასუმლისასა და პარაფსიტისასა, ხოლო შინაგან სავსე არიან ნატაცებითა და არაწმიდებითა.

26.  ფარისეველნო ბრმანო, განწმიდეთ პირველად შინაგანი სასუმლისაჲ მის, რაჲთა იყოს გარეშეცა მისი წმიდა.

27.  ვაჲ თქუენდა, მწიგნობარნო და ფარისეველნო ორგულნო, რამეთუ მიმსგავსებულ ხართ სამარეთა განგლორწნილთა, რომელნი-იგი გარეშე შუენიერ ჩანან, ხოლო შინაგან სავსე არიან ძუალებითა მკუდართაჲთა და ყოვლითა არაწმიდებითა.

28.  ეგრეცა თქუენ გარეშე უჩთ კაცთა მმარხველ, ხოლო შინაგან სავსე ხართ ზაკუვითა და უშჯულოებითა.

29.  ვაჲ თქუენდა, მწიგნობარნო და ფარისეველნო ორგულნო, რამეთუ აშენებთ თქუენ საფლავებსა მას წინაწარმეტყუელთასა, და განაშუენებთ სამარებსა მას მართალთასა.

30.  და სთქუთ: ვიყვენით თუმცა ჩუენ დღეთა მათ მამათა ჩუენთასა, არამცა ზიარ ვიყვენით მათ თანა სისხლსა მას წინაწარმეტყუელთასა.

31.  აწ თქუენვე ეწამებით თავთა თქუენთა, რამეთუ ნაშობნი ხართ, რომელთა მოწყჳდნეს წინაჲსწარმეტყუელნი.

32. და თქუენცა აღავსეთ საწყაული მამათა თქუენთაჲ.

33.  გუელნო, ნაშობნო იქედნეთანო, ვითარმე განერნეთ სასჯელსა გეჰენიაჲსასა?

34.  ამისთჳს, აჰა, ესერა, მივავლინნე თქუენდა წინაწარმეტყუელნი და ბრძენნი მწიგნობარნი, მათგანნი მოწყჳდნეთ და ჯუარს-აცუნეთ, და მათგანნი ჰგუემნეთ შესაკრებელთა შინა თქუენთა და სდევნეთ ქალაქითი ქალაქად,

35.  რაჲთა მოვიდეს თქუენ ზედა ყოველი სისხლი მართალი, დათხეული ქუეყანასა ზედა სისხლითგან აბელის მართლისაჲთ მისისხლამდე ზაქარიაჲსა, ძისა ბარუქისი, რომელი-იგი მოჰკალთ შორის ტაძრისა მის და საკურთხევლისა.

36.  მართლიად გეტყჳ თქუენ, რამეთუ მოიწიოს ესე ყოველი ნათესავსა ამას ზედა.

37. იერუსალჱმ, იერუსალჱმ, რომელმან მოსწყჳდენ წინაჲსწარმეტყუელნი და ქვაჲ დაჰკრიბე მოციქულთა შენთა, რაოდენგზის მინდა შეკრებაჲ ნაშობთა შენთაჲ, ვითარცა ქათამმან შეიკრიბნის მართუენი ქუეშე ფრთეთა, და თქუენ არა ინებეთ!

38. აჰა, ეგერა, დაგშდების თქუენ სახლი თქუენი ოჴერი.

39.  ხოლო გეტყჳ თქუენ: ვერღარა მიხილოთ მე ამიერითგან, ვიდრემდის არა სთქუათ: კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაჲთა.

 
24

1.  და გამოვიდა იესუ ტაძრით და წარვიდოდა. და მოუჴდეს მას მოწაფენი თჳსნი ჩუენებად მისა ნაქმნევისა მის ტაძრისაჲსა.

2.  ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა მათ: ხედავთა ამას ყოელსა? მართლიად გეტყუ თქუენ: არა დაშდეს აქა ქვაჲ ქვასა ზედა, რომელ არა დაირღუეს.

3.  ჯდა რაჲ იგი მთასა მას ზედა ზეთისხილთასა, მოუჴდეს მას მოწაფენი თჳსაგან და ეტყოდეს: მარქუ ჩუენ: ოდეს ყოფად არს ესე, და რაჲ სასწაული იყოს შენისა მოსლვისაჲ და აღსასრული ამის სოფლისაჲ?

4.  მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: იგულეთ, ნუვინ გაცთუნნეს თქუენ,

5.  რამეთუ მრავალნი მოვიდენ სახელითა ჩემითა და იტყოდიან: მე ვარ ქრისტე, და მრავალნი აცთუნნენ.

6.  ხოლო გესმოდიანღა ბრძოლანი და ჴმაჲ წყობათაჲ, ეკრძალენით, ნუ აღტყდებით, რამეთუ ყოფად არს ესე ყოველი, ხოლო აღსასრული არღა იყოს.

7.  რამეთუ აღდგეს ნათესავი ნათესავსა ზედა, და მეუფებაჲ მეუფებასა ზედა, და იყვნენ სიყმილნი და წყუედანი და ძრვანი ადგილ-ადგიდ.

8. ხოლო ესე ყოველი იყოს დასაბამი სალმობათაჲ.

9.  მაშინ მიგცნენ თქუენ ჭირსა და მოგწყჳდნენ თქუენ, და იყვნეთ მოძულებულ ყოველთაგან ნათესავთა სახელისა ჩემისათჳს.

10.  და მაშინ ცთენ მრავალნი და ურთიერთას არდაბაგებდენ და იძულებდენ ურთიერთას.

11.  და მრავალნი ცრუწინაწარმეტყუელნი აღდგენ და აცთუნნენ მრავალნი.

12.  და განმრავლებისათჳს უსჯულოებისაჲსა განჴმეს სიყუარული მრავალთაჲ.

13.  ხოლო რომელმან დაითმინოს სრულიად, იგი ცხონდეს.

14.  და იქადაგოს სახარებაჲ ესე სასუფეველისაჲ ყოველსა სოფელსა საწამებელად ყოველთა ნათესავთა, და მაშინღა იყოს აღსასრული.

15.  ხოლო რაჟამს იხილოთ ბილწი იგი ოჴრებისაჲ, რომელ თქუმულ არს დანიელ წინაჲსწარმეტყუელისაგან, მდგომარე ადგილსა მას წმიდასა, რომელი აღმოიკითხვიდეს, გულისჴმა-ჰყოფდინ.

16.  მაშინ ჰურიასტანისანი ივლტოდედ მთად;

17.  და რომელნი ერდოებსა ზედა იყვნენ, ნუ გარდამოვლენან აღღებად რაჲსმე სახლისაგან თჳსისა;

18.  და რომელი ველსა გარე იყოს, ნუ უკუმოიქცევინ უკუმომართ აღებად სამოსლისა თჳსისა.

19.  ხოლო ვაჲ მუცელქმნულთა მათ და მაწოვნებელთა მათ დღეთა შინა!

20.  ხოლო ილოცევდით, რაჲთა არა იყოს სივლტოლაჲ თქუენი ზამთარსა, ნუცა შაფათსა.

21.  რამეთუ იყოს მაშინ ჭირი დიდი, რომელ არა ყოფილ არს დასაბამითგან სოფლისაჲთ მოაქამდე, არცაღა იყოს.

22.  და არა თუმცა შემოკლდეს დღენი იგი, არამცა განერა ყოველი ჴორციელი; ხოლო რჩეულთათჳს შემოკლდენ დღენი იგი.

23.  მაშინ თუ ვინმე გრქუას თქუენ: აჰა, ესერა, არს ქრისტე -- ანუ: ეგერა, -- ნუ გრწამნ.

24.  რამეთუ აღდგენ ცრუწინაწარმეტყუელნი და სცენ სასწაულებ დიდ და ნიშებ, რაჲთამცა აცთუნნეს, შე-თუმცა-უძლეს, რჩეულთაცა.

25.  აჰა, ესერა, წინაჲსწარ გარქუ თქუენ.

26.  უკუეთუ გრქუან თქუენ: აჰა, უდაბნოსა არს, ნუ განხუალთ; აჰა, ესერა, საუნჯეთა შინა არს, ნუ გრწამნ.

27. რამეთუ, ვითარცა ელვაჲ რაჲ გამობრწყინდის მზისაღმოსავალთა და ბრწყინავნ დასავალამდე, ეგრეთ იყოს მოსლვაჲ ძისა კაცისაჲ.

28.  რამეთუ სადაცა დაეცეს მძორი, მუნცა შეკრბეს ორბები.

29. მუნქუესვე შემდგომად ჭირისა მის მათ დღეთაჲსა მზჱ დაბნელდეს, და მთოვარემან არა გამოსცეს ნათელი თჳსი, და ვარსკულავნი გარდამოცჳვენ ზეცით, და ძალნი ცათანი შეიძრნენ.

30.  და მაშინ გამოჩნდეს ნიში იგი ძისა კაცისაჲ ზეცას, და ეტყებდენ ყოველნი ნათესავნი ქუეყანისანი, და იხილონ ძე კაცისაჲ მომავალი ღ{რ}უბელთა ზედა ც{ი}სათა ძალითა დ{ა} დიდებითა დიდითა.

31.  და წარავლინნეს ანგელოზნი თჳსნი ნესტჳთა დიდითა და შეკრიბნეს რჩეულნ[ი] თჳსნი ოთხთაგ{ან} ქართა კიდითგ{ან} ცათაჲთ კიდე{მ}დე მათა.

32.  ხოლო ლეღ{ჳ}საგან ცანთ იგ{ა}ვი ესე: რამეთუ რაჟამს რტონი მისნი დაჩჩჳიან და ფურცელი გამობუტკოინ, უწყოდეთ, რამეთუ ახლოს არნ არჱ.

33.  ეგრეცა თქუენ, რაჟამს იხილოთ ესე ყოველი, უწყოდეთ, რამეთუ ახლოს არს, კართა ზედა.

34. მართლიად გეტყჳ თქუენ: არა წარჴდეს ნათესავი ესე, ვიდრემდე ესე ყოველი იყოს.

35.  ცანი და ქუეყანაჲ წარჴდენ, ხოლო სიტყუანი ჩემნი არასადა წარჴდენ.

36. ხოლო დღჱ იგი და ჟამი არავინ უწყის; არცა ანგელოზთა ცათა შინა, არცა ძემან, გარნა მამამან ხოლო მარტომან.

37.  ვითარცა-იგი დღენი ნოესნი, ეგრე იყოს მოსლვაჲ იგი ძისა კაცისაჲ.

38.  რამეთუ ვითარცა იყვნე{ს} დღეთა მათ რღუნისწინათა: ჭამდ{ეს} და სუმიდეს, იქორწინებოდეს და განჰქორწინებდეს მი-მუნ-დღედმდე, რომელსა შევიდა ნოვე კიდობნად.

39.  და არა უწყოდეს, ვიდრემდე მოიწია რღუნაჲ იგი და წარიხუნა ყოველნი. ეგრე იყოს მოსლვაჲ იგი ძისა კაცისაჲ.

40.  მაშინ ორნი იყვნენ აგარაკსა შინა: ერთი წარიყვანონ და ერთი დაუტეონ.

41. ორნი ფქვიდენ ფქვილთა: ერთი წარიყვანონ და ერთი დაუტეონ.

42.  მღჳძარე იყვენით, რამეთუ არა უწყით, რომელსა დღესა უფალი იგი თქუენი მოვიდეს.

43.  იგი უწყოდეთ, რამეთუ უწყოდა თუმცა მამასახლი{ს}მან, რომელსა ჟამსა მპარავი მოვიდოდა, არამცა უფლო დათხრად სახლისა თჳსისა.

44.  ამისთჳს თქუენცა მზა იყვენით, რამეთუ რომელსა არა ჰგონებდეთ ჟამსა, ძე კაცისაჲ მოვიდეს.

45.  {ვ}ინმე უკუე არს სარწმუნოჲ იგი მონაჲ და გონიერი, რომელ დაადგინა უფალმან ეზოსა თჳსსა ზედა მიცემად როჭიკისა მათა ჟამსა.

46. ნეტარ იყოს მონაჲ იგი, რომლისაჲ მოვიდეს უფალი მისი და პოოს იგი ესრეთ მოქმედი.

47.  მართლიად გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ყოველსა ზედა დაადგინოს იგი.

48.  უკუეთუ თქუას უკეთურმან მან მონამან გულსა შიდა თჳსსა: ყოვნოს უფალმან ჩემმან მოსლვაჲ

49.  და იწყოს გუემად მონა-მოყუასთა მათ თჳსთა, ჭამდეს და სუმიდეს მომთრვალეთა თანა,

50.  მოვიდეს უფალი იგი მის მონისაჲ დღესა, რომელსა არა მოელოდის, და ჟამსა, რომელსა არა უწყოდის,

51.  და განკუეთოს იგი და ნაწილი მისი ორგულთა თანა დადვას. მუნ იყოს ტირილი და ღრჭენაჲ კბილთაჲ.

 
25

1.  მაშინ ემსგავსოს სასუფეველი ცათაჲ ათთა ქალწულთა, რომელთა მოიხუნეს სანთელნი მათნი და გამოვიდეს წინამიგებებად სიძისა.

2.  ხოლო ხუთნი იგი მათგანნი იყვნეს სულელ და ხუთნი -- ბრძენ.

3.  სულელთა მათ რა აღიხუნეს სანთელნი მათნი, არა აიღეს მათ თანა ზეთი.

4.  ხოლო ბრძენთა მათ მიიღეს მათ თანა ზეთი საზეთითა მათითა სანთელთა მათთა თანა.

5.  და ვითარ ყოვნიდა სიძე იგი, მიერულა ყოველთა და დაიძინეს.

6.  შუვაღამეს ოდენ ჴმა იყო: აჰა, ესერა, სიძჱ, გამოედით და მიეგებვოდეთ მას!

7.  მაშინ აღდგეს ყოველნი იგი ქალწულნი და აღიგნეს სანთელნი იგი მათნი.

8.  ხოლო სულელნი იგი ეტყოდეს ბრძენთა მათ: გუეცით ჩუენცა ზეთი ზეთისა მაგის თქუენისაჲ, რამეთუ სანთელნი ჩუენნი დაგჳშრტებიან.

9.  მიუგეს ბრძენთა მათ და ჰრქუეს: ნუუკუე ვერ გუეყოს ჩუენ და თქუენ; მივედით მოფარდულთა და იყიდეთ თქუენდა.

10.  მი-რაჲ-ვიდოდეს იგინი სყიდად, მოვიდა სიძე იგი, და მზანი იგი შევიდეს მის თანა ქორწილსა მას, და დაეჴშა კარი.

11.  უკუანაჲსკნელ მოვიდეს სხუანი იგი ქალწულნი და იტყოდეს: უფალო, უფალო, განგჳღე ჩუენ!

12.  ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა: მართლიად გეტყჳ თქუენ: არა გიცნი თქუენ.

13.  აწ მღჳძარე იყვენით, რამეთუ არა უწყით დღე იგი, არცა ჟამი.

14.  ვითარცა კაცსაღა ეგულებინ გზად სლვად, მოუწოდა თჳსთა მონათა და მისცა მათ ნაყოფი თჳსი;

15.  და რომელსამე მისცა ხუთი ქანქარი, და რომელსამე -- ორი, და რომელსამე -- ერთი, თითოეულსა მსგავსად თჳსისა ძალისა, და წარვიდა.

16.  მუნქუესვე წარვიდა, რომელმან ხუთი ქანქარი მიიღო, იქმოდა მას და შესძინა სხუაჲ ხუთი.

17.  ეგრეცა, რომელმან ორი მიიღო, შესძინა სხუაჲ ორი.

18.  ხოლო რომელმან ერთი იგი მიიღო, წარვიდა და აღმოთხარა ქუეყანაჲ და დამალა ვეცხლი იგი უფლისა თჳსისაჲ.

19.  შემდგომად მრავლისა ჟამისა მოვიდა უფალი მათ მონათაჲ და ყო სიტყუა მათ თანა.

20.  და მოვიდა, რომელსა ხუთი ქანქარი მიეღო, მოართუა მას სხუაჲ ხუთი ქანქარი და ჰრქუა: უფალო, ხუთი ქანქარი მომეც მე, აჰა, ესერა, სხუაჲ ხუთი ქანქარი შევსძინე.

21.  ჰრქუა მას უფალმან მისმან: კეთილო მონაო, სახიერო და სარწმუნოო, მცირედსა ზედა სარწმუნო იქმენ, მრავალსა ზედა დაგადგინო შენ; შევედ სიხარულსა უფლისა შენისასა.

22.  წარდგა, რომელსა-იგი ორი ქანქარი მიეღო, და ჰრქუა: უფალო, ორი ქანქარი მომეც, აჰა, ორი სხუაჲ ქანქარი შევსძინე.

23.  ჰრქუა მას უფალმან მისმან: კეთილო მონაო, სახიერო და სარწმუნოო, მცირედსა ზედა სარწმუნო იქმენ შენ, მრავალსა ზედა დაგადგინო შენ. შევედ სიხარულსა უფლისა შენისასა.

24.  წარმოდგა, რომელსა ერთი ქანქარი მიეღო, და თქუა: უფალო, უწყოდე, რამეთუ ფიცხელ კაც ხარ შენ: მოიმკი, სადა არა სთესი, და შეიკრიბი, რომელ არა განგიბნევიან.

25.  და შემეშინა, მივედ და დავჰფალ ქანქარი იგი შენი ქუეყანასა. აჰა, შენ თანა არს შენი.

26.  მიუგო უფალმან მისმან და ჰრქუა მას: უკეთურო მონაო და მედგარო, უწყოდე, რამეთუ მოვიმკი, სადა არა დავსთესი, და შევიკრიბი, სადა არა განმიბნევიენ,

27.  გიღირდა ვეცხლი იგი ჩემი მიცემად ვაჭართა, და მო-მცა-ვედ მე და მო-მცა-ვიღე ჩემი იგი აღნადგინებითურთ.

28.  აწ მოუღეთ მას ქანქარი იგი და მიეცით, რომელსა აქუს ათი ქანქარი!

29.  რამეთუ ყოველსა, რომელსა აქუნდეს, მიეცეს და მიემატოს, ხოლო რომელსა არა აქუნდეს, და რომელღა იგი აქუნდეს, მი-ვე-ეღოს მისგან.

30.  და მონაჲ იგი უჴმარი განჴადეთ ბნელსა მას გარესკნელსა. მუნ იყოს ტირილი და ღრჭენაჲ კბილთაჲ.

31.  რაჟამს მოვიდეს ძე კაცისაჲ დიდებითა თჳსითა და ყოველნი ანგელოზნი მის თანა, მაშინ დაჯდეს საყდართა ზედა დიდებისა მისისათა;

32.  და შეკრიბნეს წინაშე მისსა ყოველნი ნათესავნი და განარჩინეს იგინი ურთიერთას, ვითარცა მწყემსმანღა განარჩინის ცხოვარნი თიკანთაგან.

33.  და დაადგინნის ცხოვარნი იგი მარჯუენით მისსა, ხოლო თიკანნი -- მარცხენით.

34.  მაშინ ჰრქუას მეუფემან მან მარჯუენითკერძოთა მათ მისთა: მოვედით, კურთხეულნო მამისა ჩემისანო, და დაიმკჳდრეთ, რომელი-იგი განმზადებულ არს თქუენთჳს სასუფეველი დაბადებითგან სოფლისაჲთ.

35.  რამეთუ მშიოდა, და მეცით მე ჭამადი; მწყუროდა, და მასუთ მე; უცხო ვიყავ, და შემიწყნარეთ მე;

36.  შიშუელ ჰჳყავ და შემმოსეთ მე, სნეულ ვიყავ, და მომხედეთ მე; საპყრობილეს ჰჳყავ, და მოხუედით ჩემდა.

37.  მაშინ მიუგონ მას მართალთა მათ და ჰრქუან: უფალო, ოდეს გიხილეთ შენ მშიერი და გამოგზარდეთ? ანუ წყურიელი, და გასუთ შენ?

38.  ანუ ოდეს გიხილეთ შენ უცხოჲ და შეგიწყნარეთ? ანუ შიშუელი და შეგმოსეთ?

39. ოდეს სადა გიხილეთ სნეული, ანუ საპყრობილეს შინა და მოვედით შენდა?

40.  მიუგოს მეუფემან მან და ჰრქუას მათ: მართლიად გეტყჳ თქუენ: რაოდენი-რაჲ უყავთ ერთსა ამას ძმათა ჩემთა მცირედთაგანსა, მე მიყავთ.

41.  მაშინ ჰრქუას მარცხენითკერძოთაცა მათ: წარგუალეთ ჩემგან, წყეულნო, ცეცხლსა მას საუკუნესა, რომელი განმზადებულ არს ეშმაკისა და მსახურთა მისთა,

42.  რამეთუ მშიოდა, და არა მეცით მე ჭამადი; მწყუროდა, და არა მასუთ მე;

43.  უცხო ვიყავ და არა შემიწყნარეთ; შიშუელ ვიყავ, და არა შემმოსეთ მე; სნეულ ვიყავ და საპყრობილეს შინა ვიყავ, და არა მოხუედით.

44.  მაშინ მიუგონ მათცა და ჰრქუან: უფალო, ოდეს გიხილეთ შენ მშიერი, ანუ წყურიელი, ანუ უცხოჲ, ანუ შიშუელი, ანუ სნეული, ანუ საპყრობილესა შინა და არა გმსახურეთ შენ?

45. მიუგოს მათ და ჰრქუას: მართლიად გეტყჳ თქუენ: სადა არა უყავთ ერთსა ამათ მცირედთაგანსა, არცა მე მიყავთ.

46. და მივიდენ ესენი სატანჯველსა საუკუნესა, ხოლო მართალნი -- ცხორებასა საუკუნესა.

 
26

1.  და იყო, რაჟამს წარასრულნა იესუ ყოველნი ესე სიტყუანი, ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა:

2.  უწყით, რამეთუ ორისა დღისა შემდგომად ზატიკი ყოფად არს, და ძჱ კაცისაჲ მიცემად არს ჯუარ-ცუმად.

3.  მაშინ შეკრბეს მღდელთმოძღუარნი იგი და მოხუცებულნი ერისანი ეზოსა მას მღდელთმოძღურისასა, რომელსა ერქუა კაჲაფა,

4.  და ზრახვა-ყვეს, რაჲთამცა იესუ ზაკუვით შეიპყრეს და მოკლეს.

5.  და იტყოდეს: ნუ დღესასწაულსა შინა, რაჲთა არა ამბოხება იყოს შორის ერსა.

6.  ხოლო იესუ, ვითარ იყო ბეთანიას სახლსა სიმონისსა, განბოკლებულისასა,

7.  მოუჴდა მას დედაკაცი, რომელსა აქუნდა შიშითა ნელსაცხებელი დიდისსასყიდლისაჲ, და დაასხა თავსა ზედა მისსა, ვითარ ინაჴ-ედგა მას.

8.  იხილეს რაჲ მოწაფეთა, გული განუწყრა და იტყოდეს: რაჲსათჳს იყო წარწყმედაჲ ამის ნელსაცხებელისაჲ?

9.  რამეთუ ღირდა განსყიდად დიდძალის და მიცემად გლახაკთა.

10.  ხოლო ვითარ აგრძნა იესუ, ჰრქუა მათ: რაჲსათჳს დააშრობთ დედაკაცსა მაგას? რამეთუ საქმე კეთილი ქმნა ჩემდა მომართ:

11.  გლახაკნი მარადის თქუენ თანა არიან, ხოლო მე არა მარადის თქუენ თანა ვარ.

12.  რამეთუ დამასხა მე ამან ნელსაცხებელი ესე ჴორცთა ჩემთა ზედა, სამკუდროჲს-შემოსისა ჩემისათჳს მიყო მე.

13.  ხოლო მართლიად გეტყჳ თქუენ, რამეთუ: სადაცა იქადაგოს სახარებაჲ ესე ყოელსა სოფელსა, ითქუას, რომელ-ესე ყო ამანცა, საჴსენებელად მაგისა.

14.  მაშინ მივიდა ერთი ათორმეტთაგანი, რომელსა სახელი ერქუა იუდა სკარიოტელი, მღდელთმოძღუართა მათ

15.  და ჰრქუა: რაჲ გნებავს მოცემად ჩემდა, და მე მიგცე იგი თქუენ? და მათ მიუწონეს მას ოცდაათი ვეცხლი.

16.  და მიერითგან ეძიებდა განმარჯუებულსა ჟამსა, რაჲთამცა მისცა იგი მათ.

17.  ხოლო პირველსა მას ბალარჯობასა მოუჴდეს მოწაფენი იესუს და ჰრქუეს: სადა გნებავს, დაგიმზადოთ შენ ჭამად ზატიკი ესე?

18.  და მან ჰრქუა მათ: მივედით ვისამე ქალაქად და არქუთ მას: მოძღუარმან ეგრე თქუა: ჟამი ჩემი ახლოს არს, შენ თანა ვყო ზატიკი ესე მოწფითურთ ჩემით.

19. და ყვეს ეგრე მოწაფეთა, ვითარცა უბრძანა მათ იესუ, და დაუმზადეს მას ზატიკი იგი.

20.  და ვითარ დამწუხრდა, ინაჴ-იდგა ათორმეტთა მოწაფეთა თანა.

21.  და ვითარ ჭამდეს იგინი, ჰრქუა მათ: მართლიად გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ერთმან თქუენგანმან მიმცეს მე.

22. და დაწუხნეს ფრიად და იწყეს სიტყუად თითოეულად: ნუმცა მე ვარ, უფალო?

23.  ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა: რომელმან შთამოყოს ჴელი ჩემ თანა პინაკსა, ამან მიმცეს მე.

24.  ძჱ სამე კაცისაჲ მივიდეს, ვითარცა წერილ არს მისთჳს, ხოლო ვაჲ მას კაცსა, რომლისაგან ძე კაცისაჲ მიეცემის. კეთილმცა ყოფილ იყო მისა, არა თუმცა შობილ იყო კაცი იგი.

25.  მიუგო იუდა, რომელ მიცემად ვიდოდა მას, და ჰრქუა: ნუმცა მე ვარ, მოძღუარ? ჰრქუა მას: შენ სთქუ.

26.  და იგინი ვითარ ჭამდეს, მოიღო იესუ პური და აკურთხა, განტეხა და მისცა მოწაფეთა თჳსთა და ჰრქუა: მიიღეთ, ჭამეთ, რამეთუ ესე არს ჴორცი ჩემი!

27.  და მოიღო სასუმელი, ჰმადლობდა და მისცა მათ და ჰრქუა: სუთ ამისგან ყოველთა,

28.  რამეთუ ესე არს სისხლი ჩემი ახლისა აღთქუმისაჲ, რომელ მრავალთათჳს დაითხევის მისატევებელად ცოდვათა.

29.  ხოლო გეტყუ თქუენ: არღარა ვსუა ამიერითგან ამის ნაყოფისაგანი ვენაჴისაჲ მი-მუნ--დღემდე, რაჟამს ვსუა ეგე თქუენ თანა ახალი სასუფეველსა მამისა ჩემისასა.

30.  და გალობით გამოვიდეს მთასა მას ზეთისხილთასა.

31. მიუგო მაშინ იესუ და ჰრქუა მათ: ყოველნივე დაჰბრკოლდეთ ჩემდა მომართ ღამესა ამას, რამეთუ წერილ არს: დავსცე მწყემსი, და განიბნინენ ცხოვარნი სამწყსოჲსანი.

32.  ხოლო რაჟამს აღვდგე, წარგიძღუე თქუენ გალილეად.

33.  მიუგო პეტრე და ჰრქუა: ყოველნი თუ დაბრკოლდენ შენდა მიმართ, ხოლო მე არასადა დავბრკოლდე შენდა მიმართ.

34.  ჰრქუა მას იესუ: მართლიად გეტყჳ შენ, რამეთუ ამას ღამესა, ვიდრე ქათმის-ყივიდმდე, სამგზის უვარ-მყო მ{ე}.

35.  ჰრქუა მას პეტრე: სიკუდილიღა თუ შემხუედეს შენ თანა, არავე უვარ-გყო შენ. ეგრეცა ყოველთა მოწაფეთა თქუეს.

36.  მაშინ მოვიდა იესუ მათ თანა დაბასა, რომელსა სახელი ერქუა გესემანი, და ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა: დასხედით მანდა, ვიდრემდის მივიდე და თაყუანის-ვსცე.

37.  და წარიყვანა პეტრე და ორნი ძენი ზებედესნი, იწყო ზრუნვად და ურვად.

38.  მაშინ ჰრქუა მათ: შეჭუვნებულ არს სული ჩემი მისიკუდიდმდე; მელოდეთ მე აქა და მღჳძარე იყვენით ჩემ თანა.

39.  და წარვიდა მცირედ და დავარდა პირსა ზედა თჳსსა და ილოცვიდა და თქუა: მამაო ჩემო, მარჯუე თუ არს, თანაწარმჴედინ ჩემგან სასუმელი ესე; ხოლო არა ვითარ მე მნებავს, არამედ ვითარცა შენ.

40.  და მოვიდა მოწაფეთა და პოვნა იგინი მძინარენი და ჰრქუა პეტრეს: ეგოდენ ვერ უძლეთ ჟამ ერთ ღჳძებად ჩემ თანა.

41.  იღჳძებდით და თაყუანის-სცემდით, რაჲთა არა შეხჳდეთ განსაცდელსა; სული გულსმოდგინე არს, ხოლო ჴორცნი -- უძლურ.

42.  მერმე მეორედ მივიდა, თაყუანის-სცა და თქუა: მამაო ჩემო, ვერ თუ შესაძლებელ არს სასუმელი ესე თანაწარსლვად ჩემდა, რაჲთამცა არა შევსუ, იყავნ ნებაჲ შენი.

43.  და მოვიდა კუალად და პოვნა იგინი მძინარენი, რამეთუ იყვნეს თუალნი მათნი დამძიმებულ.

44.  და დაუტევნა იგინი და მივიდა, თაყუანის-სცა მესამედ, იგივე სიტყუაჲ თქუა მერმე.

45.  მაშინ მოვიდა მოწაფეთა და ჰრქუა მათ: დაიძინეთ ამიერითგან და განისუენეთ. აჰა, ესერა, მოიწია ჟამი, და ძე კაცისაჲ მიეცემის ჴელთა ცოდვილთასა.

46.  აღდეგით და წარვიდეთ ამიერ. აჰა, ესერა, მოწევნულ არს მიმცემელი იგი ჩემი.

47.  და ვიდრე იგი ამას იტყოდა, აჰა, იუდა, ერთი ათორმეტთაგანი, მოვიდა, და მის თანა ერი მრავალი მახჳლოსანნი და წათოსანნი მღდელთმოძღუართაგან და მოხუცებულთა ერისათა.

48.  ხოლო მიმცემელმან მან მისმან მისცა მათ სასწაული და ჰრქუა: რომელსაცა ამბორს-უყო, იგი არს. შეიპყართ იგი!

49.  და მუნქუესვე მოუჴდა და ჰრქუა იესუს: გიხაროდენ, მოძღუარ! და ამბორს-უყო.

50.  ხოლო იესუ ჰრქუა მას: მოყუასო, რომლისათჳს მოსრულ ხარ? მაშინ მიუჴდეს და შეასხნეს ჴელნი იესუს და შეიპყრეს იგი.

51.  და ერთმან ვინმე იესუსთანამან მიყო ჴელი, აღმოიჴადა მახჳლი თჳსი და სცა მონასა მღდელთმოძღურისასა და წარჰკუეთა ყური.

52.  მაშინ ჰრქუა მას იესუ: მიაქციე მახჳლი ეგე ადგილადვე თჳსა, რამეთუ ყოველმან, რომელმან აღიღოს მახჳლი, მახჳლითაცა მოწყდეს.

53.  ანუ ჰგონებ, ვითარმედ ვერ შემძლებელ ვარ ვედრებად მამისა ჩემისა, და დამიდგინოს მე აწ აქა უფროჲს ათორმეტი დასი ანგელოზთაჲ?

54.  და ვითარმე აღესრულოს წიგნები იგი, რამეთუ ესრე ჯერ-არს ყოფად?

55.  მას ჟამსა შინა ჰრქუა იესუ ერსა მას: ვითარცა ავაზაკსა ზედა გამოსრულ ხართ მახჳლითა და წათითა შეპყრობად ჩემდა; მარადღე ტაძარსა მას შინა ვჯედ თქუენ თანა და გასწავებდი, და არა შემიპყართ მე.

56. ხოლო ესე ყოველი იყო, რაჲთა აღესრულოს წიგნები იგი წინაწარმეტყუელთაჲ. მაშინ მოწაფეთა ყოველთა დაუტევეს იგი და ივლტოდეს.

57.  ხოლო მათ შეიპყრეს იესუ და მიიყვანეს კაჲაფაჲს მღდელთმოძღურისა, სადა მღდელთმოძღუარნი და მოხუცებულნი შეკრებულ იყვნეს.

58.  ხოლო პეტრე მისდევდა მას შორს ეზოდ მღდელთმოძღურისა და შევიდა შინა, დაჯდა მსახურთა თანა ხილვად აღსასრულისა.

59. და მღდელთმოძღუარნი იგი და ყოველი იგი კრებული ეძიებდეს ცრუჲს-წამებასა იესუსთჳს, რაჲთამცა მოაკუდინეს იგი,

60.  და არა პოეს. და მრავალნი მოვიდეს ცრუმოწამენი. უკუანაჲსკნელ მო-ვინმე-ვიდეს ორნი

61.  და თქუეს: ამან თქუა: შემძლებელ ვარ დარღუევად ტაძრისა მის ღმრთისაჲსა და მესამესა დღესა აღშენებად.

62.  აღდგა მღდელთმოძღუარი იგი და ჰრქუა მას: არას მიუგებ, რასა ესენი გასმენენ შენ?

63.  ხოლო იესუ დუმნა. და მღდელთმოძღუარმან მან ჰრქუა მას: გაფუცებ შენ ღმრთისა ცხოელისა, რაჲთა მითხრა ჩუენ, უკუეთუ შენ ხარ ქრისტე, ძე ღმრთისა?

64.  ჰრქუა მას იესუ: შენ სთქუ. ხოლო გეტყჳ თქუენ: ამიერითგან იხილოთ თქუენ ძე კაცისაჲ მჯდომარჱ მარჯუენით ძლიერებასა და მომავალი ღრუბელთა თანა ცისათა.

65.  მაშინ მღდელთმოძღუარმან დაიპო სამოსელი თჳსი და თქუა: ბასრობს; რაჲსაღა გჳჴმს მოწამე? ეგერა, აწ გესმა ბასრობაჲ იგი მისი.

66. რაჲ ჯერ-გიჩს თქუენ? ხოლო მათ მიუგეს და თქუეს: სიკუდილის თანამდებ არს.

67.  მაშინ ნერწყჳდეს პირსა მისსა და ჴჳრთითა ჰცემდეს, და რომელნიმე ყურიმალსა სცემდეს

68.  და ეტყოდეს: გჳწინაწარმეტყუელებდ ჩუენ, ქრისტე, ვინ არს, რომელმან გცა შენ.

69.  ხოლო პეტრე ჯდა გარეშე ეზოსა მას. და მიუჴდა მას ერთი მჴევალი და ჰრქუა: შენცა იყავ იესუს თანა, გალილეველისა.

70.  მან უვარ-ყო წინაშე ყოვლისა და თქუა: არა უწყი, რასა იტყჳ.

71.  და ვითარ გამოვიდა იგი ბჭეთა, იხილა იგი სხუამან და ჰრქუა მათ, რომელნი მუნ დგეს: ესე იესუს თანა იყო, ნაზორეველისა.

72.  და კუალად უვარ-ყო ფიცით, ვითარმედ: არა ვიცი კაცი იგი.

73. და შემდგომად მცირედისა ჟამისა მოუჴდეს, რომელნი დგეს მუნ, და ჰრქუეს პეტრეს: ჭეშმარიტად შენცა მათგანი ხარ, რამეთუ სიტყუაჲცა შენი საცნაურ-გყოფს შენ.

74.  მაშინ იწყო წყევად და ფიცად, ვითარმედ: არა ვიცი კაცი ესე. -- და მუნქუესვე ქათამი ყივა.

75.  და მოეჴსენა სიტყუაჲ იგი იესუსი, რომელ ჰრქუა, ვითარმედ: ვიდრე ქათმის-ყივილამდე სამგზის უვარ-მყო მე. და გამოვიდა გარე და ტიროდა მწარედ.

 
27

1.  და ვითარ განთენა, ზრახვა-ყვეს ყოველთა მღდელთმოძღუართა და ხუცესთა ერისათა იესუსთჳს, რაჲთამცა მოაკუდინეს იგი.

2.  და შეკრეს იგი და მიიყვანეს და მისცეს პილატეს ბჭესა.

3.  მაშინ იხილა იუდა, მიმცემელმან მისმან, რამეთუ დაისაჯა, შეინანა და უკუნსცა ვეცხლი იგი მღდელთმოძღუართა და მოხუცებულთა.

4.  და ჰრქუა: ვცოდე, რამეთუ მიგეც სისხლი მართალი. ხოლო მათ ჰრქუეს: ჩუენდა რაჲ? შენ უწყი.

5.  და დააგდო ვეცხლი იგი ტაძარსა მას და მივიდა და შიშუდილ-იბა.

6.  ხოლო მღდელთმოძღუართა მოიღეს ვეცხლი იგი და თქუეს: არა ღირს ესე დადებად საფასეთა, რამეთუ სასყიდელი სისხლისაჲ არს.

7.  ზრახვა-ყვეს და მოიყიდეს მით აგარაკი იგი მეკეცისაჲ საფლავად უცხოთა.

8.  ამისთჳს ერქუა აგარაკსა მას აგარაკ სისხლის მოდღენდელად დღემდის.

9.  მაშინ აღესრულა სიტყუაჲ იგი იერემია წინაწარმეტყუელისა თქუმული: და მოიღეს ოცდაათი იგი ვეცხლი, სასყიდელი იგი პატიოსნისაჲ, რომელ-იგი სასყიდლის-ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა.

10.  და მისცეს იგი აგარაკისათჳს მეკეცისა{ჲ}სა, ვითარცა მიბრძანა მე უფალმან.

11.  ხოლო იესუ წ{ა}რდგა წინაშე მის ბჭისა. ჰკითხვიდა მას და ჰრქუა: შენ ხარ მეუფჱ ჰურიათაჲ? ხოლო იესუ ჰრქუა: შენ იტყჳ.

12.  და ვითარ ასმენდეს მას მღდელთმოძღუარნი იგი და მოხუცებულნი, არას მიუგებდა იგი.

13.  მაშინ ჰრქუა მას პილატე: არა გესმის, რაოდენსა ესენი შეგწამებენ შენ?

14.  და არა მიუგო მას არცა ერთსა სიტყუასა, ვითარმედ დაუკჳრდებოდა ბჭესა მასცა ფრიად.

15.  ხოლო დღესასწაულად-დღესასწაულად ჩუეულ იყო ბჭე იგი მიტევებად ერთისა პყრობილისა ერსა მას, რომელცა ჰნებავნ.

16.  პყრობილ ვინმე იყო მაშინ წარჩინებული, რომელსა ერქუა ბარაბა.

17.  და ვითარცა შეკრებულ იყვნეს იგინი, ჰრქუა მათ პილატე: რომელი გნებავს, ორთაგანი მიგიტევო თქუენ: ბარაბაჲ, ანუ იესუ, რომელსა ჰრქჳან ქრისტე?

18.  უწყოდა, რამეთუ შურობით მიეცა იგი.

19.  და ვითარ ჯდა იგი საყდართა ზედა, მიუვლინა მას ცოლმან თჳსმან და ჰრქუა: რაჲ ძეს შენი და მაგის მართლისაჲ? რამეთუ მრავალი ჭირი შემხუედა მე დღეს ჩუენებით მაგისთჳს.

20.  ხოლო მღდელთმოძღუართა მათ და მოხუცებულთა არწმუნეს ერსა მას, რაჲთა მოითხოონ ბარაბა და იესუ წარწყმიდონ.

21.  მიუგო მსაჯულმან მან და ჰრქუა მათ: რომელი გნებავს ორთაგანი, და მიგიტეო თქუენ? ხოლო მათ თქუეს: ბარაბა.

22. ხოლო ჰრქუა მათ პილატე: აწ უკუე რაჲ ვყო იესუ, რომელსა ჰრქჳან ქრისტე? ჰრქუეს მას: ჯუარს-ეცუნ.

23.  ხოლო მან ჰრქუა: რაჲ ძჳრი უქმნიეს? იგინი უმეტეს ღაღადებდეს და იტყოდეს: ჯუარს-ეცუნ.

24.  იხილა რაჲ პილატე, რამეთუ არას არგებდა, არამედ უფროჲსი ამბოხი იქმნებოდა, მოიღო წყალი და დაიბანნა ჴელნი წინაშე ერისა მის და თქუა: უბრალო ვარ მე სისხლისაგან ამის მართლისაჲსა, თქუენ იგულეთ.

25. და მიუგო ყოველმან ერმან და თქუა: სისხლი მაგისი ჩუენ ზედა და ჩუენთა შვილთა ზედა.

26.  მაშინ მიუტევა მათ ბარაბა, ხოლო იესუ გუემა და მისცა მათ, რაჲთა ჯუარს-აცუან.

27.  მაშინ ერისა კაცთა მათ ბჭისათა წარიყვანეს იესუ ურაკპარაკად და შეკრიბეს მის ზედა ყოველი ნათესავი იგი.

28.  და განძარცუეს იგი და ქლამინდი მეწამული შეჰმოსეს მას.

29.  და შექმნეს გჳრგჳნი ეკლისაჲ და დაადგეს თავსა მისსა და ლერწამი მარჯუენესა ჴელსა მისსა, და მუჴლნი დაიდგნიან წინაშე მისსა და ეკიცხევედ მას და ეტყჳედ: გიხაროდენ, მეუფეო ჰურიათაო!

30.  და ჰნერწყჳდეს მას და მოიღიან ლერწამი იგი და სცემედ თავსა მისსა.

31.  და რაჟამს განკიცხეს იგი, განსძარცუეს მას ქლამინდი იგი და შეჰმოსეს მას თჳსივე სამოსელი და მიიყვანეს იგი ჯუარ-ცუმად.

32.  და ვითარ გამოვიდოდეს, პოეს კაცი კჳრინელი, რომელსა სახელი ერქუა სიმონ. ესე წარიქციეს, რაჲთა აღიკიდოს ჯუარი მისი.

33.  და მოვიდეს ადგილსა მას, რომელსა სახელი ერქუა გოლგოთა, რომელ არს თხემისა ადგილი.

34.  და მისცეს მას სუმად ღჳნოჲ ნავღელრეული. და ვითარ გემოჲ იხილა, არა უნდა სუმად.

35.  ხოლო ჯუარს-აცუეს იგი, განიყვეს სამოსელი მისი წილით, რაჲთა აღესრულოს თქუმული წინაწარმეტყუელისაჲ: განიყვეს სამოსელი ჩემი თავისა მათისა და კუართსა ჩემსა ზედა წილ-იგდეს.

36. და სხდეს მუნ და სცვიდეს.

37.  და დადვეს თავსა ზედა მისსა ბრალად მისა დაწერილი, ვითარმედ: ესე არს მეუფჱ ჰურიათაჲ.

38. მაშინ ჯუარს-აცუნეს მის თანა ორნი ავაზაკნი: ერთი -- მარჯუენით მისა და ერთი -- მარცხენით.

39.  ხოლო თანაწარმავალნი იგი ჰბასრობდეს მას და ხრიდეს თავსა მათსა

40. და ეტყოდეს: ჵ, რომელი დაარღუევდ ტაძარსა მას და მესამესა დღესა აღაშენებდ მას, განარინე თავი შენი; ძე თუ ხარ ღმრთისაჲ, გარდამოჴედ ჯუარით!

41.  ეგრეცა მღდელთმოძღუარნი იგი ეკიცხევდეს მწიგნობართა თანა და მოხუცებულთა და იტყოდეს:

42.  სხუანი აცხოვნნა, თავისა თჳსისაჲ ვერ უძლოს ცხოვნებად. უკუეთუ მეუფე ჰურიათაჲ არს, გარდამოჴედინ აწ ჯუარით, და გურწმენეს იგი.

43.  რამეთუ ესვიდა ღმერთსა, აწ იჴსენინ იგი, უკუეთუ ჰნებავს იგი, რამეთუ თქუა, ვითარმედ: ძე ღმრთისაჲ ვარ.

44.  ეგრეცა ავაზაკნი იგი, რომელ ჯუარ-ცუმულ იყვნეს მის თანა, აყუედრებდეს მას.

45.  და მეექუსით ჟამითგან დაბნელდა ყოველსა ქუეყანასა ზედა მი-ცხრა ჟამამდე.

46.  და მეცხრესა ოდენ ჟამსა ჴმა-ყო იესუ ჴმითა დიდითა და თქუა: ჱლი, ჱლი! ლამა საბაკთანი? ესე არს: ღმერთო, ღმერთო ჩემო! რად დამაგდებ მე?

47.  და რომელთა ესმა, იტყოდეს: აჰა, ელიას უჴმობს ესე.

48.  და მეყსეულად მირბიოდა ერთი მათგანი და მოიღო ღრუბელი, აღავსო ძმრითა და დაადგა ლერწამი და ასუმიდა მას.

49.  ხოლო სხუანი ეტყოდეს: აცადეთ, ვიხილოთ, მო-ძი-ვიდეს ელია განრინებად მაგისა.

50.  ხოლო იესუ ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა და აღმოუტევა სული.

51.  და, აჰა, კრეტსაბმელი ტაძრისაჲ მის განიპო ორგან ზენაჲთგან მი-ქუენამდე, და ქუეყანაჲ შეიძრა, და ლოდნი განსთქდეს.

52.  და სამარენი აეხუნეს, და მრავალნი ჴორცნი შესუენებულთა წმიდათანი აღდგეს,

53. და გამოვიდეს სამარით და შემდგომად აღდგომისა მისისა შევიდეს წმიდასა ქალაქსა და ეჩუენნეს მრავალთა.

54.  ხოლო ასისთავმან მან, და რომელნი სცვიდეს მის თანა იესუს, ვითარ იხილეს ძრვაჲ იგი, და რაჲ-იგი იქმნა, შეეშინა ფრიად და თქუეს: ჭეშმარიტად ძე ღმრთისაჲ იყო ესე.

55.  და იყვნეს მუნ დედანი მრავალნი, რომელნი შორით ხედვიდეს, რომელნი-იგი მოსდევდეს იესუს გალილეაჲთ მსახურებად მისა,

56.  რომელ იყო მარიამ მაგდანელელი და მარიამ იაკობისი და იოსეფის დედაჲ, და დედაჲ ძეთა ზებედესთაჲ.

57.  და ვითარ დამწუხრდა, მოვიდა კაცი მდიდარი არიმათიაჲთ, რომელსა სახელი ერქუა იოსებ, რამეთუ იგიცა მოწაფე ყოფილ იყო იესუსა.

58.  ესე მიუჴდა პილატეს და მოჰსთხოვნა ჴორცნი იგი იესუსნი. მაშინ უბრძანა პილატე მიცემად მას.

59.  და მოიხუნა ჴორცნი იგი იოსეფ და შეგრაგნა იგი არდაგსა წმიდასა.

60. და დადვა ახალსა შინა სამარესა თჳსსა, რომელი-იგი აღმოეკუეთა კლდესა შინა, და მოაგორვა ლოდი დიდი კარსა მას მის საფლავისასა და წარვიდა.

61. და იყო მუნ მარიამ მაგდანელელი და მერმე მარიამი, სხდეს წინაშე სამარესა მას.

62.  ხვალისაგან, რომელ არს პარასკევისა შემდგომად, შეკრბეს მღდელთმოძღუარნი და ფარისეველნი პილატესა

63. და ჰრქუეს: უფალო, მოვიჴსენეთ ჩუენ, რამეთუ მან მაცთუნებელმან თქუა, ვიდრე ცოცხალღა იყო, ვითარმედ: მესამესა დღესა აღვდგე.

64. ბრძანე აწ დაკრძალვაჲ საფლავისაჲ მის მესამედ დღედმდე, ნუუკუე მოვიდენ მოწაფენი მისნი ღამე და წარიპარონ იგი და ჰრქუან ერსა მას, ვითარმედ: აღდგა იგი მკუდრეთით. და იყოს უკუანაჲსკნელი საცთური უძჳრეს პირველისა.

65.  ჰრქუა მათ პილატე: გაქუნს თქუენ დასი; მივედით და დაჰკრძალეთ, ვითარცა იცით.

66.  ხოლო იგინი წარვიდეს და დაჰკრძალეს საფლავი იგი და დაჰბეჭდეს ლოდსა მას დასისა თანა.

 
28

1.  მწუხრი შაფათსა, რომელი განთენებოდა ერთშაფათად, მოვიდა მარიამ მაგდანელელი და მერმე მარიამი ხილვად საფლავისა მის.

2.  და, აჰა, ძრვაჲ იყო დიდ, რამეთუ ანგელოზი უფლისაჲ გარდამოჴდა ზეცით, მოვიდა და გარდააგორვა ლოდი იგი კარისა მისგან და დაჯდა მას ზედა.

3.  იყო ხილვაჲ მისი, ვითარცა ელვაჲ და სამოსელი მისი სპეტაკ იყო, ვითარცა თოვლი.

4.  და საშინელებისაგან მისისა შეძრწუნდეს მცველნი იგი და იქმნეს ვითარცა მკუდარნი.

5.  მიუგო ანგელოზმან მან და ჰრქუა დედათა მათ: ნუ გეშინინ თქუენ; უწყი, რამეთუ იესუს ჯუარცუმულსა ეძიებთ.

6.  არა აქა არს, არამედ აღდგა იგი, ვითარცა თქუა. მოვედით და იხილეთ ადგილი იგი, სადა იდვა უფალი.

7.  და ადრე წარვედით და არქუთ მოწაფეთა მისთა, ვითარმედ: აღდგა და, აჰა, წინაგიძღჳს თქუენ გალილეას, მუნ იხილოთ იგი. აჰა, ესერა, გარქუ თქუენ.

8.  და წარვიდეს ადრე-ადრე მიერ სამარით შიშითა და სიხარულითა დიდითა; მირბიოდეს თხრობად მოწაფეთა მისთა.

9.  და, აჰა, იესუ შეემთხჳა მათ და ჰრქუა: გიხაროდენ! ხოლო იგინი მიუჴდეს და შეუპყრნეს ფერჴნი მისნი და თაყუანის-სცეს მას.

10. მაშინ ჰრქუა მათ იესუ: ნუ გეშინინ, მივედით და უთხართ ძმათა ჩემთა, რაჲთა მივიდენ გალილეად და მუნ მიხილონ მე.

11. და ვითარ იგინი წარვიდეს, მუნქუეს ოდენ დასისა მისგანნი ვინმე მოვიდეს ქალაქად და მიუთხრეს მღდელთმოძღუართა მათ ყოველივე, რაჲცა-იგი იქმნა.

12.  და შეკრბეს მღდელთმოძღუარნი იგი მოხუცებულებითურთ, ზრახვა-ყვეს, ვეცხლი დიდძალი მისცეს ერისაგანთა მათ

13.  და ჰრქუეს: ესრეთ თქუთ, ვითარმედ: მოწაფენი მისნი ღამე მოვიდეს და წარიპარეს იგი, ვიდრე ჩუენ მეძინა.

14.  და ღათუ ესმეს ესე ბჭესა მას, ჩუენ ვარწმუნოთ მას და თქუენ უზრუნველ-გყვნეთ.

15.  ხოლო მათ მიიღეს ვეცხლი იგი და ყვეს ეგრე, ვითარცა ისწავეს მათგან. და განითქუა სიტყუაჲ ესე ჰურიათა შორის, ვიდრე დღენდელად დღემდის.

16.  ხოლო ათერთმეტნი იგი მოწაფენი წარვიდეს გალილეას, მთასა მას, სადაცა უბრძანა მათ იესუ.

17.  და ვითარცა იხილეს იგი, თაყუანის-სცეს მას; და რომელნიმე შეორგულდეს.

18.  და მოუჴდა მათ იესუ, ეტყოდა მათ და ჰრქუა: მოცემულ არს ჩემდა ყოველი ჴელმწიფებაჲ ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა. ვითარცა მომავლინა მე მამამან, მეცა წარგავლინებ თქუენ.

19.  წარვედით და მოიმოწაფენით ყოველნი წარმართნი და ნათელს-სცემდით მათ სახელითა მამისაჲთა და ძისაჲთა და სულისა წმიდისაჲთა,

20.  და ასწავებდით მათ დამარხვად ყოვლისა, რაოდენი გამცენ თქუენ. და, აჰა, ესერა, მე თქუენ თანა ვარ ყოველთა დღეთა ვიდრე აღსასრულამდე სოფლისა.


----------------------------------------------------------------------------------
 

პირობითი ნიშნები
 

[ ] – ხელნაწერის დაზიანების გამო აღდგენილი ტექსტი

{ } – ნაწილობრივ დაზიანებული ტექსტი

[[ ]] – ბერძნული დედანიდან მომდინარე მუხლის კლება