მუშა ვარ და კიდეც ვიცი,

მუშის ბედი თუ რაც არი:

ის უღელში გაბმულია,

ქედმოდრეკით, როგორც ხარი.

მის გარუჯულ მაგარ კანსა

მუდამ რეცხავს ოფლის ღვარი...

შრომობს მუშა... თან ღიღინებს,

აგონდება მაცხოვარი.

აგონდება და მხნევდება,

პირჯვრის წერით შრომას აგრძობს,

და ვინც უშრომლათა ჰყლაპავს,

იმათ მტრობას მაინც არ გრძნობს.

მუშა რომ ვარ, მისთვის ვიცი

მუშის გულის პასუხები;

ღმერთმა მუშებს გაუმარჯოს,

უქმ-მყლაპველებს არ ვეხები.