ციკლიდან „ეპოქა“
ეს გაზაფხული სიახლის ძალით,
ვით პატიმარი გაარღვევს საკანს,
განახლებისა თრთოლვით, კანკალით
არხევს ახალი სიცოცხლის აკვანს.
გაცოცხლებულა ირგვლივ ყოველი,
მფეთქავი ძალა არეს ჰფენია,
სულ რომ არ იყო ქვეყნად ღიმილი,
შეხედე, ახლა რაოდენია!
მჩქეფარე წყარო, ამოყრილი ხე,
ჩვენს განახლებას ეუბნება ბანს.
გაზაფხულს მოჰყავს ეს მზიური დღე
და არხევს ახალ სიცოცხლის აკვანს.
