შენნი დალალნი ყრილობენ გველად

სპეტაკს მკერდზედა, ტრფობისა ველად,

და თვალთა ჩემთა ადავრიშებენ

ხან ნუგეშისთვის, ხან დასაწველად!

ოდეს ნიავი ლამაზს დალალებს

მიგიშლ-მოგიშლის და სიამოვნებს,

მაშინ ჩემს თვალებს აღაგზნებს შური

და გლახ ჩემს გულსა ის ავალალებს!

1842 წ.