სულის არეში ამაყი ქარი

შეარყევს მარდათ ფიქრთა სიმშვიდეს,

ახმაურდება ზღვა ბობოქარი

და გადასცდება ნაპირის კიდეს.

 

ბრძოლის წყურვილი სხეულს დაივლის,

ედება ცეცხლი სულის მწვერვალებს

და განთიადის წყურვილი ხილვის

მწარე კაეშანს გაატიალებს.

 

ვარ ბრძოლის ცეცხლის ალმურით მთვრალი

და გატაცება მხიბლავს გმირული.

ვარ უშიშარი, როგორც გრიგალი,

თან უდარდელი, თან განწირული.


1922 წ.