ქვაკუთხედი ლოდები...

ნამტვრევი ნანგრევები...

აქ ცხოვრობდნენ ოდესღაც

მორკინალი დევები.

 

ქვად ხმარობდნენ ზურგის ძვალს,

სისხლს - საძირკვლის წებოდა;

მათი ხმალის ნაკრავით

რაზმი ილეწებოდა.

 

თუმცა სვამდნენ ჩარებით,

ჰქონდათ რკინის წვივები, -

აწუხებდათ მოწყენა,

ტალახი და წვიმები...

 

დარჩა ტყე და სიჩუმე,

ხეზე მღერის შროშანი...

ხის ქვეშ დამიწებულან

ლაშქარნი და დროშანი...


1925 წ.