ამოიყარა მტკვარმა ბურუსი,

გზები ნისლებით გადაირაზა,

თითქოს დაძრულა დიდი ულუსი

და მოაბნელებს ყარაიასა.

 

თითქოს ტომარი გადამახურეს...

სადღაც მიწყნარდა ეტლის ეჟვანი:

მახათის მთაზე, სახრჩობელაზე,

ერთად ვფართხალებთ მე და ბეჟანი.

 

უცბათ იყივლებს ცისკრის მამალი,

ჩნდება მთაწმინდა თეთრი ფრთებითა;

ბრწყინავს სამგორის დიდი ტრამალი

ყარაყორუმის ყვავილებითა.


1925 წ.