ახალო ქართლო, მიწავ ქართლისა,

შემოვეფარე შენ სიმართლესა,

შენ საფარველსა ვარ მონდობილი...

ცოტა მაჩუქე ღალა და ზეთი,

ეგებ ავანთო სინათლის წვეთი

ჩემი გულიდან გამოდნობილი...

 

დე, ჩემმა ლექსის ნერგმა მარადღე

შენი წიაღის წვენით იხაროს,

გამფოთლე შენი ძუძუს წყაროთი,

თავზე მზის ცვარი გადავიყარო!

 

შენი სიმაგრის კარზე ვიმღერი:

მომეცი შენი ლერწამის ღერი,

რომ ჩემს კაბადონს ზე დაჰნათოდეს

ნათელი შენგან გამოტეული,

შენი ოცნება გულზე მათოვდეს,

შენ, დამტევნელო დაუტევნელის...

 

მე ჩავისუნთქე შენი მზის სიტკბო,

დე, გულის ოქრო დამიბადაგოს,

დე, მან დაფერფლოს გული, დადაგოს,

თავისუფლების დროშის ქადაგო,

ახალო ქართლო, მიწავ ქართლისა,

ჩემო დიდებავ, სანიადაგო!


1926 წ.