პოემის შესავლიდან: საზანდრისათვის

 

მასპინძელი:

 

- კარს საზანდარი მოგვადგა

რა გავიტანოთ, რა გვაქო,

- დაუსხით რქაწითელისა,

ხოხობი ჩავატაბაკოთ...

           

- ყელი თუ ჩამაჭრებია

და ხილი მოაპრიანა,

- ხონჩა ვარსკვლავით გაუვსეთ,

დანაც მიართვით პრიალა!

           

საზანდარი:

           

- „მიწურვილ იყო ზაფხული

ქვეყნად ამოსვლა მწვანისა,

ვარდის ფურცლობის ნიშანი

დრო მათის პაემანისა“!..

           

სიტყვავ დაისხი ზურმუხტი;

პირველი ნამეხარია!

გადაწვენილი ვაზივით

გავშლილვარ, გამიხარია!

           

საკახეთურო ღრუბლებო,

სამგორს ადუღეთ ვარდები!

მთვარევ, იორში დაწექი;

კალმახებს შეუყვარდები!

           

შენი ჭირიმე გამზრდელო,

- წნორით დაწნული აკვანო.

- შენ, ბიჭო უტრუხუნეო,

ლექსები გამოვაქანოთ!


1927 წ.