გადარუჯული დავით-გარეჯა...

ამწვარ ტრამალზე ბზინავს ავშანი...

ამ ველს, ამ სივრცეს ვინც უდარაჯა,

ვინც შეიმსხვრია მკერდზე ჯავშანი, -

 

ვინ მოიგონოს, სადღა არიან,

ვინ გაიხსენოს მათი სახელი?

არც მოჩვენება, არც სიზმარია,

ჩონჩხებით სავსე ჩანს საწნახელი...

 

გაჰქრენ ქარივით და სიზმარივით,

მათზე მგლოვარეც დალპა თავშალი...

და მხოლოდ ტბაზე შერჩა მარილი...

ბალღამიანი ბზინავს ავშანი...


1936 წ.