თქმულა, რომ ქვეყნად ორი დღე არი,
ვით სახსოვარი და იადგარი:
„დღე - მოგონებად უკვე ქცეული
და მეორე დღე - ჯერ არ დამდგარი“.
მე შენით ვზომავ სიცოცხლის სიბრძნეს,
შენზე მენიშნა ძველი თქმულება;
თუ განშორება დღეს შენი ვიგრძენ,
შენთან შეხვედრის დღეც მეგულება.
ვფიცავ შენ თავსა, ვიცი, დადგება
ის დღე ლამაზი, ის დღე ბრწყინვალე!
და ერთი შენი სხივით გადნება,
რასაც დღეს გულზე მაწყობ მყინვარებს.
1938 წ.
