აღარ გსურს ჩემი ანთება,
მნათე ხარ სხვისი ლამპრისა!..
დამწუნებელო ბულბულის,
გიყვარს ჭიკჭიკი სხვა მხრისა!…
უშენოდ ვეღარ ჭიკჭიკობს,
ენა ჩავარდა ბულბულსა,
მოუახლოვდა სიკვდილი,
შხამი აპკურა მის გულსა.
მაგრამ ეს შენთვის ერთია:
ცოცხალი ვიყო, გინდ მკვდარი!
აღარ აენთვის აწ სხვისგან
ჩემი დამქრალი ლამპარი!
