ჩვენი წიგნი, ჩვენი დედა,

ჩვენი ენა ქართული,

ვარდნაბამი ფურცელი,

ჩვენს ყრმობაში ჩართული!

 

დედის ძუძუ მეორე,

სიყვარული პირველი,

ჩვენს აკვანს შემომჯდარი,

მგალობელი ფრინველი.

 

იავნანის ნიავში

ჩვენს ყურთან რომ გაისმა,

ყრმობა რომ გვისურნელა,

როგორც ბაღი მაისმა.

 

ტკბილად რომ გაგვიხარა

ჩვენ ბავშვობა ბეჩავი -

შავი კაბით გაზრდილებს,

გახუნებულ ლეჩაქით.

 

ჩვენი წიგნი, ჩვენი დედა,

ჩვენი ენა ქართული,

ოქროსხმიან სიმებად

გულში ამოხლართული!


1940 წ.