ნათქვამი აკაკის საფლავზე, მთაწმინდაზე

საზეიმო მიტინგზე, 1940 წ. 16 ივნისს.

 

შენ მოგვიზომე სამშობლო

შენი ჩანგურის სიმებით;

შენ გვიანდერძე სამშობლო

და მისი დახსნის იმედი.

 

გული გაცვითე სიმღერით

და ლექსი ქართლის დიდებით;

ბნელს გვილამპრავდი ჭაღარით

და ცრემლის მარგალიტებით.

 

მომავლის მზესთან ადიდე

მიწაში მყოფი გმირები -

მათი აკლდამის ნათელი,

მათი საფლავის დირენი.

 

დღე-ღამის სიგრძე-სიმოკლემ

გზა გასჭრა - სავსე ეკლითა;

დღეს ჩვენს ჩანგებზე, პოეტო,

მზის სხივი გადმოგვეკიდა.

 

შენც ჩვენთან მღერი, ზეზე ხარ,

გსურს, რომ ახალ მზეს უყურო, -

დიდი მთაწმინდის სიწმინდევ.

გადაღმერთილო, უღრუბლოვ,

დანაცრებულო, დამწვარო,

დაბერებულო ბულბულო!


1940 წ.