„ორი ფრინველი მოფრინავს,

ორივე ქარის ქროლითა“,

ერთმა ცას ცეცხლი მოჰფინა,

ფრთებს აქნევს დაოქროილთა,

მეორე მოლაჟვარდოა,

ლურჯი - ციაგი ფრთებითა;

ერთი - დარდივით მარტოა,

მეორე - იმედებითა;

ერთი ხომ ჩემი სულია,

ნეტავ მეორე ვინ არი?

რა დიდი ხანი უვლია,

კიდევ ცაზეა მდინარი!


1947 წ.