კესანე,

შენი კვნესა მე,

სევდა შეგატყე კილოში, -

პატარა, მორცხვო ყვავილო,

გაზრდილო საინგილოში.

 

რომ ერთად არ ვართ, კესანე,

მისათვის შემომკვნესარებ...

 

პატარა, მომცრო ყვავილო,

ცრემლებით ამოყვანილო,

მოდი და ერთად ვიმღეროთ

ის ჩვენი ტკბილი „ალილო“.

 

მკერდს მომეყრდენი, კესანე,

შენთვის სიყვარულს ვკვესავ მე...

 

მაფრქვიე შენი სურნელი,

ვარ მარად შენი მსურველი,

შენი ამბორის მწყურნები...

 

ნუ გეშინიან სიობლის,

მე არ დაგტოვებ, კესანე...

კიდევაც გნახავ მრავალჯერ,

მეორედაც და მესამედ...

კესანევ,

შენი კვნესამე,

შენთვის სიყვარულს ვკვესავ მე.


1958 წ.