ჩვენ მივდიოდით

არაგვის პირად,

მზე ჩადიოდა

სხივების პენტვით,

შენ შავ წამწამებს

მიშენდი, ტურფავ,

მე -

საქართველო მინდოდა შენთვის...

...ან რა მოგიძღვენ

ნაცვლად ამისა?

მარტოდენ -

მწუხრით სავსე საღამო,

ვით ჩემი სევდის

ნაზი ნაჩრდილი,

დაუსაწყისი,

დაუსაბამო...


1958 წ.