სვეტიცხოველო,

დიდო საყდარო,

ლომკაცურ მოდგმის,

ოცნებავ ქვისა...

წარსულ ქარების ქროლვით გამხმარო,

ძველო ხომალდო სისხლიან ზღვისა!

 

შენ ხარ ფრინველი,

წარღვნამდე მფრენი;

აზიის ტყეში გზაგახირული;

ხარ უკვდავების უკვდავი ფერი,

ერის ხერხემლით ამოკირული.

 

გუმბათის წვეტით მისჩხვლეტავ ზეცას,

მხარზე დიდების სიმძიმე გხურავ;

ჩამქრალი ცეცხლის ბურჯღლებით მწეწავ,

შენ - ისტორიის ჩამქრალო ქურავ!

 

თუმცა შენს ირგვლივ

დუღან დღეები,

იხვევა ტალღა, ებრძვის ფრიალოს,

რომ თვისი შექმნილ სიმაღლეებით

ყველა მწვერვალი გადაიაროს!


1959 წ.