ის ლექსი რომელ მომღერალს უთქვამს,

ბავშვობიდან რომ გაგვეგონება?

ქვას ვინ შთაჰბერა ღვთიური სუნთქვა

ან ამ სიმღერას - მზის შთაგონება!

 

სადაც მდუმარედ უთქვამთ „დავბერდი“,

იქ ამოსულან თეთრი ვარდები...

ჰყავთ ვარსკვლავები ამხანაგებად

და მათთან უყვართ დაბანაკება...

 

მე მათზე ვფიქრობ,

            მათს ათოვლებულ

ჭაღარა შუბლზე, მაშვრალ ხელებზე,

და სამშობლოში - მათს დატოვებულ,

სისხლგადანთხეულ საკურთხევლებზე...

 

უცბად ამიყვანს ხელთ, ამიტაცებს,

მე გოლიათი ომგარდახდილი,

და შეტოკდება ჩემს მაგიდაზე

შავად გართხმული ვეფხვური ჩრდილი...


1959 წ.