ყველა ძმობილი,

ყველა დობილი

ამ დღეს მილოცავს...

ტკბილი ძღვენია! -

თითქოს მომავალს ვემშვიდობები,

ნეტავ იცოდეთ,

რა საწყენია!

 

ვალი დამადეს გადასახდელი,

ქათინაურიც

ბევრი მსმენია;

მე სიმღერისთვის მერგო სახელი, -

თქვენ რომ იცოდეთ,

            როგორ მრცხვენია!

 

ვდგევარ და ვფიქრობ,

- ეს როგორ არი,

მე ჩემთვის ვაზი გადმიწვენია,

გამონაფიქრი და ნაგონარი,

გულის ფსკერიდან -

            ვის შესწვდენია?

 

მე ჩემთვის უნდა მეჭირვარამნა,

იქნებ, ჩუმადაც ცრემლი მდენია.

პეპელის ფრთების ღონეც არა მაქვს,

გარს მომძახიან: - შევარდენია!

 

ცხენი რომ მიჰქრის

            ნაჯირითალი,

ის ქროლვა არი, განა ცხენია?

უბრალო რბენა

            ლტოლვა რით არი? -

თქვენ რომ იცოდეთ,

            როგორ მრცხვენია!

 

თუ სიტყვა სიტყვას მწყობრად მივაწყე, -

ხომ ჩემი სულის მონაფშხვენია...

მე ჩემი სიტყვის

მაკრთობს სიმარცხე...

            თქვენ რომ იცოდეთ...

                        რარიგ მრცხვენია!
                        
                        
                        1959 წ.