ცვარი ბრწყინალებს,

ფოთოლი მღერის,

ქათქათებს ზეცის იდუმალება,

დამეფინება მთვარის ნამქერი,

შენზედ ოცნება დამევალება.

 

შენი ტუჩების ნაპობი მიყვარს,

ლალის ნაპერწკლით გაბრწყინვალება.

და ვინც მე მიყვარს,

მასთან მიმიყვანს

ეს გაზაფხული მწვანეთვალება!

 

ბევრი მაისი,

გარდამაისი,

მე მასთან ერთად დამეთვალება,

მე ისე მიყვარს ჩემი თაისი,

ვერც უდაბნოში დამემალება!

 

შენი თვალები ნუშისებური

და თბილისური - დამენანება,

თუ ვნახე სევდით ამოვსებული,

და სევდა მე არ დამებრალება!

 

შენი ტუჩების ნაპობი მიყვარს,

ლალის ნაპერწკლით აბრწყინვალება.

და მწამს, ვინც მიყვარს,

მასთან მიმიყვანს

ეს გაზაფხული მწვანეთვალება!


1960 წ.