დღეს გაზაფხული მობრძანდა ისევ
და ძირს დახარა ზამთარმა თავი,
ცამ სიხარული ვეღარ დამალა
და აღტაცების დაყარა ნამი.
მინდა, აბკრიბო წვეთი ყოველი,
თეთრ მარგალიტთა ავასხა მძივად,
და ამ მძივებით მოვურთო მკერდი
მიწას, ჯერ კიდევ ფიქრებში მძინარს.
ამოვა მზეც და აათამაშებს,
მიწისა გულძე სხივებს ბრწყინვალეს,
ეს გაზაფხული სულს გაუთბობს და
ცხარედ ატირებს ცივსა მყინვარებს.
26.04.2007