დასძინებიათ ხეებს,
სადღაც ჩურჩულებს ქარი,
ღამეს დღე გაათენებს,
ადგება ღმერთი ქალი.
დილას მოყვება ბნელი,
ასეა მუდამ დღიდან,
წელს უკან მოსდევს წელი,
ფიფქივით ცვივა ციდან.
დაბერებულან მთებიც,
მათ გულზე ცივად ბარდნის,
დრო არ ბერდება ერთი,
სულმოუთქმელად გარბის.
დაეტყო უკვე დაღლა
სიყვარულს, სითბოს, თმენას,
ოცნებაც აღარ ახდა...
რა დაგვრჩა? მხოლოდ რწმენა!
26.04.2007