უმშვენიერეს ქვეყნის პოეტებს
შესაფერისი რა გვიმღერია?
რაღას მივედეთ,
რაღას მოვედეთ,
ან თავი რისთვის აგვიღერია?
ან თუ ბრმანი ვართ,
ანუ თუ სხვანი,
და არ თუ შვილნი სამშობლოისა!
მაშ, სილამაზე საქართველოსი
შენს სიმღერაში რად ვერ მოისწარ?
გვაქვს უთვალავი ფერით სამშობლო,
მისით ვამაყობთ და გვიხარია,
მზემ ყველა ფერი ჩვენში შეჰყარა,
ფერი ვერც ერთი მოგვიხმარია!
შეხედე, კვირტი ამობურცული!
შიგ საქართველოს გულის წვენია!
თვითეული ხის თითო ფურცელი
ასამღერებლად ჩვენ გვაწერია!...
ვისაც არ უყვარს ხე შეფოთლილი,
მან ჩამოიხრჩოს იმ ხეზე თავი!
საყვარელია ტყეთა პორფირი,
მთებზე მომსკდარი ზურმუხტის ზვავი!
დაჰქროდეს ლექსი საქართველოზე;
მისი მშვენებით გულის გამგმირი;
მზით დაწერილი ყოველ ღეროზე;
ნიავის კალმით გადათარგმნილი!
1962 წ.
