სოლომონის განძს,

კრეზის სიმდიდრეს,

ლეგენდად ოქროს,

ლალს მობდღვრიალეს,

მე მირჩევნია ერთი ხოხობი,

ალაზანზე რომ შეიფრთხიალებს.

მის შუქს მივყვები

ხელის ცეცებით,

მისით ჩემ სიტყვას

ოქროს დავადენ;

და თუ ოდესმე ძირს დავეცემი,

შემომაშველებს თვისს შარავანდედს...


1962 წ.