ამ დილას ვეთაყვანები,

აღარ მიდგება შინ გული!

დაწერილია ყანები

ყაყაჩოების სინგურით!

მიშალ-მოშალმა ნიავმა

მინდვრის უქსოვი ჩითები,

ასე ყოფილა ნიადაგ,

მეც, ამ სხივს მოვეჭიდები!

გული დუღს, სიტყვა ამოდის,

ზედ გულზე დასაჭედავი.

მე რომ სიმღერას ვამბობდი,

ნიავს მიჰქონდა ნეტავი?

თუ ჩარჩა ხალხის ხსოვნაში,

მის გულში სანიადაგოდ?

არა სახელის პოვნაში

მხოლოდ გული რომ დადაგოს!

ათას ყვავილით მეწეროს

მეც თეთრ ქაღალდის მინდორი,

მე მინდა მაისის ცეცხლმა

რომ სიტყვა გამავეფხინოს!

მე მინდა ათასი კოცნით

ხალხის გულს გადავეხვიო!

ახალ სიცოცხლით ვენთები,

აღარ მიდგება შინ გული,

დაწერილია მინდვრები

წითელ ყვავილთა სინგურით!


1964 წ.