მწამს პოეზია ცეცხლით ნაზავი
კონას ეკლისას აბრწყენს გვირგვინად,
თუ პოეზია ზვავი არ არი,
მაშ სამშობლოში რამ დაიგრგვინა?
თუ პოეზია სიხარულია,
ან ტანჯვით ქვეყნის გასუფთავება;
თუ პოეზია სიყვარულია, -
რა ცოტა არი მაშ უკვდავება!
განა ქალწული, განა ჩიორა?
პოეტი არის ნათლის მხედარი!
პოეტს ამოწმებს ყოველდღიურად
მომავლის მკაცრი შემოხედვანი!
თავისუფლების ხე უყვარს პოეტს
და საკუთარი გულის ნაღარა.
ხალხის გულისკენ ბილიკს თუ ჰპოვებს,
თუ ხალხის სულმა ანიაღვარა, -
მეტია ღონე მაშინ ლექსისა,
ვიდრე ნებროთის, აქილევსისა!
განა პოეტი კალამმკვდარია,
თუ გული ქარცეცხლს დაუდაღია?
პოეტი მუდამ ალამდარია
და პოეზია ბაირაღია!
1964 წ.
