იაგუნდის მარანში თუ

ლალისფერი ღვინო დგება,

გულში მიდუღს თაფლის სიტყვა, -

მეკვლეს პირში დამიტკბება;

გაზაფხულის თანამეგზურს

გეტყვი: მე მსურს გულის ძგერით,

შენი ცეცხლი და სიცოცხლე

იყოს მარად ურიცხველი!

ნაპარტახალ ძველ მიწიდან

ველოდები სავსე მტევნებს,

მე თვითეულ ნარწევ აკვანს

შენს სიყვარულს დავადევნებ!

გაგიმრავლოს ძუძუს მუშა -

და შენმა რძემ სულ იჩქეფოს,

ჯანსაღური ძარღვის სისხლი

და ბარაქა დაგეკვებოს!

იყავ ნაღდი და გამრჯელი,

მეთაფლური ფუტკარივით,

ლაღი გქონდეს გონება და

გული მარად უტკივარი!

შრომითა და იერიშით

სულ მენახო დიდ-ნაშენი;

გრგვინვასავით შორს ისმოდეს

ზავთიანი სიტყვა შენი!

არასოდეს არ დაბერდე,

სულ დაესწარ ახალ წელით;

და სამოცდახუთი წლისაც

ტკბილად იყავ დამხარჯველი!


1965 წ.