იაგუნდის მარანში თუ
ლალისფერი ღვინო დგება,
გულში მიდუღს თაფლის სიტყვა, -
მეკვლეს პირში დამიტკბება;
გაზაფხულის თანამეგზურს
გეტყვი: მე მსურს გულის ძგერით,
შენი ცეცხლი და სიცოცხლე
იყოს მარად ურიცხველი!
ნაპარტახალ ძველ მიწიდან
ველოდები სავსე მტევნებს,
მე თვითეულ ნარწევ აკვანს
შენს სიყვარულს დავადევნებ!
გაგიმრავლოს ძუძუს მუშა -
და შენმა რძემ სულ იჩქეფოს,
ჯანსაღური ძარღვის სისხლი
და ბარაქა დაგეკვებოს!
იყავ ნაღდი და გამრჯელი,
მეთაფლური ფუტკარივით,
ლაღი გქონდეს გონება და
გული მარად უტკივარი!
შრომითა და იერიშით
სულ მენახო დიდ-ნაშენი;
გრგვინვასავით შორს ისმოდეს
ზავთიანი სიტყვა შენი!
არასოდეს არ დაბერდე,
სულ დაესწარ ახალ წელით;
და სამოცდახუთი წლისაც
ტკბილად იყავ დამხარჯველი!
1965 წ.
