ალვა ალვანს ამოსული,

შავი კლდის მზე თუშაია,

პირი სხივით უკამკამებს,

თმა გიშერზე უშავეა.

განა ვიცნობ მე მის თვალებს:

ცისფერია თუ შავია?

შავ ნისლებში გამინათებს

გზაბაწარას თუშაია!

მის თმებში რად ვიბლანდები,

განა პირით მქუშავია?

განა ეშხის მასპინძელი

უწყალო და პურშავია?

სპეროზაის პატარძალი

განა ჩემი დუშმანია?

ნეტავ რაად გამიმეტა,

რად ამიკლო თუშაიამ?

ჰეი, ჰეი, არ შევარჩენ,

ვისაც ჩემთვის უშარია,

ალავერდში გავიტაცებ

ხოხბისთვალა თუშაიას,

ყველას შავყრი ღრეობაზე

ხევსურია თუ ფშავია!


1965 წ.