მაშინ ვარსკვლავი შემოსულიყო

სტუმრად ჩვენს სახლში ოქროს ქოშებით,

გათენებამდის არ წასულიყო,

კიდეც ემღერა შეზარხოშებულს, -

 

ასე მიამბეს მამიდეებმა

და დეიდებმაც დასცეს დასტური.

ცხენი ჩვენს ფშატის ხეზე დაება,

- თვითონ ყოფილა ბედი ნასტუმრი! -

 

და უბედობას ვინ იჩივლებდა,

როდესაც ცეცხლი გულს მიხურებდა...

...და ვიზრდებოდი მე ყვინჩილებთან,

სოფლის ხბორებთან, მოლაღურებთან...