მე - ქაღალდზე ალ აკრული -

განა ვიყავ დაკარგული...

ხომ გესმოდათ ჩემს ლექსებში

ირმის ჯოგის თქარათქური!

ასდიოდა ჩემს სტრიქონებს

ხოხბის ბურტყლი ათასფერი...

დასწეოდა ჩემი ლექსი

არწივს მთიდან გადაფრენილს...

ელვას ცეცხლი გამოვსტაცო,

სულ ვავსებდე მაჭრით ტაგანს,

სიტყვას ვწყვეტდე

            მარჯანთაგანს;

რომ ქართველმა ჩემი თქმული

ყაბალახის ყურში გასკვნას,

ან, აბგაში ატარებდეს,

როგორც ახლად მოჭრილ

                                   ვარსკვლავს...

მიგზავნიდეს ყველგან სალამს

მე - ლექსების  მ ა თ უ ს ა ლ ა ს...