ო, მარგო, მარგო,

სიყვარული განა ვინანე,

შენი თვალების  ბნელ ხავერდში

დამაბინავე;

მე მცივა მარგო...

 

სადა ხარ მარგო,

დავიწყებულო მუჭავ მტვერისა...