ზღვავ, იხმაურე და ლურჯი ბუქის

ნამცვრევი პირზე შემომაყარე!

აღსდგა სამშობლო და სიჭაბუკის

ცეცხლიანობით ჩემს თვალს ახარებს.

 

აღსდგა ოცნება, აღსდგა იმედი!

გადაღმა მიმქრალ ფირფატს გავყურებ

მას ვატან სალამს...

                        სევდა იმ ერთის,

მძიმე ნისლივით გადამახურეს...

 

ზღვაო აღელდი! და თუ გიყვარდე,

მაშხეფე შხეფი ტრაპიზონისა,

ძმა დამიბრუნე, ძმა მომიყვანე,

ნაცვლად მტაცებელ იაზონისა!