სულ შენ დაგადნე მდნარი ღრუბელი

აღვარებული ნიაღვარითა...

გადავიწვიმო... ცაში გავზარდო

ვარსკვლავი ჩემი სახელობისა,

ვით იაგუნდი გაცინებული!

 

ვიდრე ვმღეროდე, შენ გიმღეროდე

ნაშალს და ახლად გაშენებულსა -

ლოდმაგარ ქვითკირს, მტკიცე სახიზარს...

 

გადავიმღერო... მერე სხვა მოვა,

ლაღი ჭაბუკი მზის ქალაქისა,

ექნება ლექსი გახურებული:

სიტყვა - მკვესარი ნაპერწკალითა,

სიტყვა - ამტყდარი წვიმასავითა,

ცისარტყელებით შედედებული...