ლეგა ქორივით აფრინდა ბოლი...

აირუმი დღე...

                        ნისლი მბუდარი -

თითქოს გულშია ჩამოსტამბული...

თითქოს უბეში გედოს სუდარი.

 

აივნებს ქარი მიაყრის ფოთლებს -

აფრინდებიან ქარვის ჩიტები,

გულს - შავი სევდა, შავად მდაღველი...

რა ვკითხოთ იობს? - მრავალის მომთმენს,

გაძღა სიმწარით

დათვრა ნაღველით!..

ფაფარიანი ვარსკვლავი არ სჩანს,

თუმც, სიკვდილამდე რაღა დრო დარჩა!

აღარც დიდება მოდის ფრიალით.

სალუკმაპურო შრომა და გარჯა,

გულშიც გრიგალი ფოთლით მფრინავი...