ხმა მესმის ცრემლის, შენი ცრემლის, შენი ტირილის,
ვგრძნობ, ვით მეხვევა შენი ფიქრი, მიხუჭავს თვალებს,
თავს მევლება და მიმაქანებს ციცქნა ფიფქივით
და ვხედავ, თითქოს შენს წინ მდგარი თვალს როგორ ვახელ...
შენ გხედავ... ტირი? მართლა ტირი? ოჰ, არა ჩემო,
შენი ცრემლები არასოდეს არ მინატრია...
მაგრამ ვერ ვბედავ, რომ მოვიდე, რომ მოგეფერო...
ჩემი სიმხდალე ალბათ დღემდე არც მინახია...
მე გისმენ მხოლოდ, გულის ცემას აღარ აქვს დათვლა,
მკლავს ეგ ცრემლები, მაგრამ მაინც ვნებდები სიკვდილს,
და მეზიზღება თავი ჩემი, რომ არ მაქვს ძალა,
რომ მოვერიო უშენობას და სულის შიმშილს...
ისევ მეხვევა შენი ფიქრი, შენც ვეღარ გხედავ,
ნელა გშორდები, ვუბრუნდები კვლავ სიღარიბეს...
იმისთვის უნდა უსათუოდ დამსაჯოს ღმერთმა,
შენ რომ ტკივილი და ცრემლები არ მოგარიდე...


28.05.2007