სილაღე მინდა... სიმსუბუქე...
რაღაც ძალიან დამიმძიმდა სული...
ნუთუ ბავშვობა მენატრება?
არა! ბავშვობაშიც კი არ ვყოფილვარ ლაღი... სულ მქონდა გულში დიდი სევდა...
ბევრჯერ ვეცადე, ქარისთვის გამეტნია იგი, მაგრამ ამაოდ... არ მშორდებოდა და ჩემთან ერთად იზრდებოდა... არა, ჩემზე სწრაფადაც კი...
გული მტკივა... თუ სული?
არ ვიცი... ჩემთვის ერთია ორივე...
ძალიან დავმძიმდი... ვეღარ ვზიდულობ და ნელ-ნელა მივიწევ ქვევით... სიღრმეს გრძნობ... როგორ მინდა, რომ ვინმემ მომაშოროს ეს ნაღველი, ხელში აიტატოს ჩემი სული და ამიყვანოს ცამდე...
და რომ აღარასდროს დამაბრუნოს დედამიწაზე...
სილაღე მინდა... სიმსუბუქე...
იქნებ ბედნიერებაა ეს?
არა, ბედნიერება არც ვიცი რა არის, არასდროს მიგრძვნია..
სილაღე მინდა, მაგრამ სევდით ვარ სავსე და არ არსებობს ჩემთვის სილაღე...
სევდით ვარ ძალზედ დამძიმებული და არ არსებობს ჩემთვის არც სიმსუბუქე...
არადა როგორ მინდოდა სილაღე...
როგორ მინდოდა სიმსუბუქე...


12.05.2007