ვითარც სამოსი მომეხვია სიჩუმე ღამის
და ღელვა ამ ზღვის ჩამისახლდა სულის სიღრმეში,
რომ მოხვიდოდე ეხლა ჩემთან თუნდ ერთი წამით,
რომ მოხვიდოდე ისე უცებ, როგორც ფიქრებში,
გავგიჟდებოდი უფრო მეტად ვიდრე ზღვა ქარში,
ავტირდებოდი უფრო ძლიერ ვიდრე შავი ცა,
გაგიღიმებდი უფრო ნაზად ვიდრე მზე მარტში
და დავიწყებდი სულ ყველაფერს ისევ თავიდან...
12.03.2008
