ნიკოლოზ ბარათაშვილის პორტრეტიმხატვარ ტ. მომცემლიძის რეკონსტრუქცია, 1901 წ
პოეზიამერანიფიქრნი მტკვრის პირასსული ობოლითავადის ჭ…ძის ასულს, ეკ…ნასბულბული ვარდზედჩემს ვარსკვლავსარ უკიჟინო, სატრფოო…შენნი დალალნი ყრილობენ გველად…შევიშრობ ცრემლსა…მიყვარს თვალები მიბნედილებირად ჰყვედრი კაცსა…საფლავი მეფის ირაკლისაცისა ფერს, ლურჯსა ფერს…ნაპოლეონჩემი ლოცვაკნიაზ ბარათაევის აზარფეშაზედმადლი შენს გამჩენს. ლამაზო, ქალო შავთვალებიანოსუმბული და მწირიომი საქართველოს თავად-აზნაურ - გლეხთა პირისპირ დაღისტნისა და ჩეჩნელთა, წელსა 1844-ს, მძღვანელობასა ქვეშე ღუბერნიის მარშლის, თავადის დიმიტრი თამაზის ძის ორბელიანისაღამე ყაბახზედსატრფოვ, მახსოვს თვალნი შენნიქეთევანხმა იდუმალიშევიშრობ ცრემლსა, ჭირთ მანელებელსვლოცავ დღეს ჩემის გაჩენის, ბედნიერი ვარ მე, თასისაყურეშემოღამება მთაწმიდაზედდამქროლა ქარმან სასტიკმან, თან წარმიტანა ყვავილიძია გ... სთანროს ბედნიერ ვარ შენთან ყოფნითაარ უკიჟინო, სატრფოო, შენსა მგოსანსა გულისთქმაბედი ქართლისავპოვე ტაძარი შესაფარი, უდაბნოდ მდგარიჩემთ მეგობართსულო ბოროტო, ვინ მოგიხმო ჩემად წინამძღვრადმირბის, მიმაფრენს უგზო-უკვლოდ ჩემი მერანიჩონგურს
ამ საიტის გამოყენებით თქვენ ეთანხმებით Cookies-ის გამოყენების უფლებას.
